10. saatın kəfkiri ağır-ağır yellənirdi. arabir sürət tempini dəyişir; yavaşlayır, normadan daha uzağa yellənir – sanki kənarlaşmağa çalışır, hərdən isə bir anda dayanırdı. əqrəblər isə ümumiyyətlə hərəkətsiz idilər. bəzənsə görüntü itir, saat divara qarışırdı sanki. heç bir səs yox idi. diqqətini cəmləyib, vaxtın gedişini dinləməyə çalışırdı, amma saatdan səs gəlmirdi. sükutu pozmaq üçün mahnı oxumağa cəhd etdi. bir müddət nə oxuyacağını qərarlaşdıra bilmədi. nəfəsi daraldı bu ehtiyacdan. əzələləri gərildi və əllərinin üstündə damarlar qabardı. nəhayət, ağlına gələn mahnıdan gözləri parladı. nəfəsini içinə çəkdi, dodaqlarını araladı, amma səsi çıxmadı. tamaşaçılar qarşısında pərt olmuş müğənni məyusluğu hiss etdi. bəhanə axtarırmış kimi gözlərini otaqda gəzdirdi və masada evə gələrkən aldığı dərman qutusunu gördü. ağır-ağır masaya doğru irəlilədi. əlinə götürmədən, dərman qutusunun üstündəki xırda yazıları oxumağa cəhd etdi. səbri çatmadıqda sürətlə soyuducuya doğru getdi. soyuq içki şüşəsini çıxarıb, birnəfəsə hamısını içdi.
yarım saat sonra əqrəblərin çıqqıltısı əsəblərinə toxunurdu. 20:15 idi. tualetə getməkçün ayağa qalxmaq istədi. nə ayaqları, nə də dirsəkliklərə dayadığı qolları sözünə baxdı. bədəni cansız kimi kresloya düşdü. başı çiyninə doğru əyildi. söyüş söydü. sonra da doğru söyüb-söymədiyini düşündü.