1. şəkk-şübhəsiz terrence malick filmləridir. xüsusən də "to the wonder" və "the tree of life". terrence malickdə hər şey estetikdir; toxunuşlar, mimikalar, musiqiylə görüntünün uyğunluğu, görüntü dinamikası, hər şey e, qalan hamısı...

ardınca andrey tarkovskinin " the mirror"u (" зеркало") gəlir, mənə görə. elə bil filmdəki hər şey, hər kəs rejissoruna ibadət edir.

sonra kim ki dukun "spring, summer, fall, winter... and spring" görüntü filmi var.

bu siyahıda xavier dolan ola bilərdi, amma olmadı. "les amours imaginaires" filmini izləyəndən sonra dolan gözümdən şiddətlə düşdü.

krzysztof kieslowskinin müqəddəs "the double life of veronique" filmi olmadan bu siyahı ədalətsiz olardı.

bu filmdə bir estetika bombası var. başqa bir şey yoxdur. filmin nə ümumi mesajı var, nə çatdırmaq istədiyi ayrı-ayrı fikirlər var. sadəcə estetika. abdellatif kechichenin 3 saatlıq olması belə doymağa bəs eləməyən filmi "blue is the warmest color" ("la vie d`adele") siyahının da ən yaxşılarındandır.

rejissurası daha yaxşı olan filmləri var, amma, mənə görə, nuri bilge ceylanın bu kateqoriyada ən yaxşısı " iklimler" filmidir.

theodoros angelopoulosun "eternity and a day" filmi xüsusən duyğu estetikasına görə burda yer almalıdır.

"qızıl qlobus" və "oscar"a acgözlüklə girişən "the artist" filmindəki retro estetikası, rejissoru michel hazanaviciusu "ən yaxşı rejissor"a qovuşdurdu.

kifayətdi...