1. ahmet şerif izgören deye bir dayday var. koroçe, bu daydayın bir kitabında oxumuşdum. atatürk ve çörçil görüşür.
çörçil atatürke soruşur: "qaqa, bizim hər şeyimiz sizdən güclü idi. əsgərimiz daha çox idi, silahlarımız daha yaxşı idi. nece oldu ki, siz bizi udduz?"
atatürk, cibindən tapançanı çıxardır. içindəki güllələri boşaldır. tapançanı masanın üstünə qoyur.
otağın çölündə nöbət gözlayan əsgəri içəri çağırır.
"əsgər silahı al". əsgər alır. "gicgahına daya və tətiyi çək". əsgər tərəddüd eləmədən silahı gicgahına dayayır və tətiyi çəkir. təbii ki, heç nə olmur.
atatürk çörçilə dönüb deyir: "bax qaqa, biz sizi belə udduq".
bu söhbətdən sonra çörçil atatürkün üzünə baxa bilmir.

indi əzizlərim, gələk bu söhbətin bəndənizə olan təsirinə. onsuz da atatürk sevdalısı olan mən bu söhbəti oxuyanda tüklərim biz-biz olmuşdu. illərnən söhbətin təsirindən çıxa bilmədim. atatürk deyəndə o hadisə gözümdə canlanırdı.

sonra öyrəndim ki, atatürk və çörçil bu dünyada heç vaxt bir-birini görmüyüb. bəlkə kimsə bu söhbəti öz yuxusunda görüb danışmış ola bilər.
ikinci bir məsələ də odu ki, osmanlı əsgərləri müsəlman idi. islama görə intihar etmək günahdı. əsgər atatürkə nə qədər itaət etsə də intihar edib cəhənnəmə getmək istəməzdi.
koroçe bir əfsanənin də beləcə puç olduğunu gördüm.
hepinizi teker teker seviyorum.
cansınız.