9. kitabı sevməmiş uşaqların etdikləri hərəkət. hər şey uşaqlıqdan başlayır. ata-ana uşağa kitab oxumağı aşılasa, uşaq böyüdükcə oxuyacaq, oxuduqca böyüyəcək.

mənim nənəm müəllim olub. anamın müəllimlik təhsili olub. yəni kitablar içərisində böyümüşəm deyə bilərəm. uşaqlıqda kiril əlifbasını öyrənmişəmsə, o da evimizdə kiril azərbaycancasında yazılmış qırmızı papaq nağılını oxumaq istəməyimdən ötrü olub. qoğal, cırtdan, məlikməmməd, nə bilim, lobyaynan səmaya çıxan gijdillaq, onların hamısı bir uşağın beynində maraq yaradan şeylərdir. bunları oxuduqdan sonra nisbətən ağırlara keçdim, tom soyyer vəə heklberri finnlə tanış oldum, robinzon kruzoyla, qülliver və sonuncu mogikanla. mirzə cəlilin kitablarını neçə dəfə təkrar-təkrar oxuduğum yadımnan çıxıb artıq. ingilis, rus, türk və s. ədəbiyyat nümunələrini oxudum. sonra bu günə gələndə baxıram ki, o qədər kitab oxumağıma baxmayaraq, nə qədər oxunmağı gözləyən kitab var.

yəni deməyim odur ki, əgər anam-atam mənə kitab oxumağı aşılamasaydı, bu gün itin, gijdillağın biri olmuşdum. bu gündə azyaşlı qohumlarımla hər görüşdüyümdə, valideynlərinin o qədər də kitabsevər olmadıqlarını bildiyim üçün, kitab, şeir oxumaqlarını məsləhət görürəm. neçə dəfə kitab almışlığım var qohum uşaqlarına. çünki bilirəm ki, bizə artıq ştanqa qaldıran, adam yıxan, top qovalayan lazım deyil, şair-yazıçı oxuyan, dağıdıcı yox, yaradıcı insanlar lazımdı.

hardan hara gəldim amk. içim doluymuş.