9. 1 -birincisi fiziki olaraq imkansiz və buna görə də mənasız qərardır.

tutaq ki, bir müslümana tətbiq edək bu qərarı. ən bəsitindən yanaşaq məsələyə; dini atribut nədir, ictimai yerdə dini şüar dedikdə nə anlaşılacaq? adam saqqal saxlayıb, yaxud hicab bağlayıb və ictimai yerlərdə gəzir, tutaq ki, cümə günüdür, azan verilib və insanlar kütləvi olaraq ibadətə gedirlər və yaxud qurban bayramıdır, hamı bir birinin bayramını təbrik edir, kimiləri də fitrə sədəqəsi toplayır məgər bütün bunlar özü təbliğat deyilmi?
tanım: olduqca gülünc və hüquq fəlsəfəsinə zidd bir qadağadır. çünki hüququn əsas prinsiplərindən biri təkmənalılıq və müəyyənlikdir. yuxarıda yazdılarımı da kontekstə daxil edərək, haydı qanunvericilər, açıqlayın görüm ictimai yer və təbliğat anlayışları nədən ibarətdir, bunu necə çərçivələmək olar. bu mənim hüquqşünas yanaşmağım

ikincisi, özünü liberal sayıb da belə qadağanı dəstəkləyənlərin ikiüzlü sifətlərini aşkara çıxarmış dəyişiklikdir, başqa növdən olan, şəxsi maraqlara cavab verən azadlıqları dəstəkləyib də fikir, özünüifadə azadlığı kateqoriyasından vicdan azadlığını çıxarmaq hansı düşüncənin məhsuludur? deyim sizə; qorxaqlığın, acizliyin və ikiüzlülüyün. buna dini terminalogiyada münafiqlik deyirlər. yox əgər kişi kişi bunu ifadə edəcəksə buna da zındıq deyirlər, yəni ki dindən dönmüş.

(bax: avropa insan hüquqları və əsas azadlıqların müdafiəsi haqqında konvensiya)

(baxma: aih konvensiyası maddə 9)
(bax: hər kəsin fikir, vicdan və din azadlığı hüququ )