Çox cəzbedici gəlmişdi, hətta ən sevdiyim avtoportretlərdən olduğunu da deyə bilərəmdir. Bir tənqidçinin ifadə etdiyi kimi:"o sən ona baxmaq üçün yaxınlaşmadan öncə də sənə baxır.səni özünə baxmağa dəvət etmir; sənin onu narahat etməyə layiq olub-olmadığına qərar verir". Təxminən bir-iki həftə əvvəl yenə yadıma düşdü açdım baxdım. Eyni zamanda bioqrafiyasını da oxumaq qərarına gəldim və beləliklə də öyrənmiş oldum qadın olduğunu. Amma homoseksual olduğunu öyrənməyimlə hər şey yerinə də oturmağa başladı. Çox təəcüblənmişdim yaşadığı dönəmi nəzərə alaraq - yəni , o zamanlarda homoseksual olduğunu bu qədər açıq biruzə vermək də ürək istərdi. Amma varlı olduğundan bu o qədər də mane olmamışdı həyatını istədiyi kimi qurmasına.
Romaine Brooks 1874cü ildə Romada zəngin ailədə anadan olmuşdu- hətta ana tərəfdən babası multi-millioner idi. Amma uşaqlığı heç də yaxşı keçmir - atası evi tərk edir, əqli olaraq xəstə olan qardaşı və davamlı olaraq ona əziyyət verən anası ilə böyüməli olur. Bu dönəm əsasən new-yorkda keçir. Uşaq vaxtı anası onu kasıb bir ailəyə verir və bir müddət yoxa çıxır. Sonradan ona baxılması üçün edilən ödənişi də verməməsinə baxmayaraq ailə ona baxmağa davam edir. Öz ailəsinə qayıtdıqdan sonra bir müddət dini məktəbdə təhsil alır və 19 yaşında evi tərk edərək Parisə gəlir. Burada bir müddət vokal dərsləri alır ,lakin daha sonra incəsənət məktəbinə gedir. Sinifdəki tək qız olan Romaine bu dönəmdə qadın olduğuna görə bir çox alçaldılmalara məruz qalır. Sinifdə təhsil alan başqa biri bir dəfə pornoqrafik jurnalı onun stulunda tərk edir. Buna dözməyən romaine jurnalı götürərək onun sifətinə vurur. Bu hadisədən sonra oranı tərk edərək Kapri adasında yerləşir. Adanın ən kasıb yerində studio kiraləyərək zamanının böyük qismini şəkil çəkməklə keçirir. Pulu qurtardıqdan bir müddət sonra qardaşının ölüm xəbəri gəlir ,anasının yanında olmaq üçün qayıtsa da, bir müddət sonra anası da diabetdən ölərək ona və bacısa böyük miras qoyur. Bu miras sayəsində ömrünün qalan hissəsini rahat yaşamasına şərait yaranır. Dostu olan homoseksual pianist John Ellingham Brooks evlənsə də, Romaine saçlarını kəsdikdən və kişi paltarları sifariş etdikdən sonra John onunla cəmiyyət arasında görünməkdən imtina edir. Bir müddət sonra onu tərk edərək ömrünün böyük hissəsini keçirəcəyi Kapri adasında yerləşir.
1904cü ildə öz rəsm üslubundan narazı olduğuna görə bir müddət studiosunda boz rəngin dominantlıq etdiyi rəsmlər çəkməyə başlayır və 1905ci ildə nəhayət öz üslubunu tapır. Bir çoxlarına görə o öz üslubunda rəssam James Abbott Whistlerdən ilhamlanmışdır.
Renata Borgatti Pianoda(1920)
Bu əsərin xüsusilə Whistler'in Pianoda(At the Piano) rəsmindən ilhamlandığı söylənilir
Parisə yerləşən Romaine zəngin sosial çevrədə yaşayır və əsasən öz sosial dairəsindəki zəngin qadınların rəsmlərini çəkir. 1910cu ildə Durand-Ruel Qalleriyasında ilk sərgisi keçirilir. Uğur qazanan sərgi, daha sonra nümayiş olunması üçün Goupil Qalleriyasına köçürülür. ilk sərgisində iki çılpaq qadın rəsmi də nümayiş olunurdu onlardan biri o qədər uğur gətirməsədə digəri Ağ Azaliyalar( White Azaleas) böyük uğur qazanır. Bəzi müasirlər bu əsəri bəzən Goya'nın "Çılpaq Maya"sı və Edouard Manet’in "Olympia"sı ilə də müqayisə edirlər.
White Azaleas(1910)
Romaine'nin işlərində tez-tez görə biləcəyimiz bir qadın var bir də- ida Rubinstein.(həmçinin White Azaleasda) Balet rəqqası və aktrisa olan ida bir müddət Romaine Brooksla sevgili olur, Romaine ona heyran olmuş və onun timsalında öz artistic idealını tapmışdı. ona aşiq olan ida qəsəbələrin birində onunla sakit həyat yaşamaq istəyirdi. Lakin Romaine belə həyatı istəmir və əlaqələri də uzun çəkmir. Lakin ayrıldıqda sonra da Romaine onun rəsmlərini çəkməkdə davam edir. Onu təsvir etdiyi rəsmlərdən biri də idanı komada olaraq təsvir etdiyi "Keçid"-"The Crossing"(və ya The Dead Woman)dir. Yəqin ki ən sevdiyim üç əsərindən biridir həm də.
Bundan Başqa ən məşhur əsərlərindən biri olan "Fransa Xaçı"(The Cross of France) əsərinə də idanın modellik etdiyi düşünülür. Birinci Dünya Müharibəsində çəkilən bu rəsmdə Qırmızı Xaçın bir tibb bacısı təsvir olunur. Müharibə ərəfəsində çap edilən bukletlərdə istifadə olunan bu rəsmə görə Romaine Fəxri Legion Orderi alır.
idanı son dəfə növbəti möhtəşəm əsəri olan "Ağlayan Venera"(The Weeping Venus")da rəsm edir.
. Digərləri kimi bu da onu bütün gözəlliyi ilə göstərir. Təxminən 1915ci ildə amerikalı yazıçı Natalie Barneylə tanış olur. Ona aşiq olmaqla yanaşı Natalie həm də onun dostuna çevrilir və təxminən növbəti əlli ili birgə yaşayırlar. Həmin dönəmdə Romaine'nin sevgilisi olan Lily də uzun bir müddət onlarla birgə yaşayır.
Digər ən məşhur və gözəl rəsmlərindən olan "Peter(Gənc ingilis qızı)"(Peter(the young english girl) əsərini də bu dönəmdə yaradır. Bu rəsmdə o Hannah “Gluck” Glucksteini təsvir etmişdir. Gluck da Romaine kimi cəsarətlə kişi paltarları geyir və saçını qısa kəsdirirdi. Rəsimdə onun həm masculine, həm də feminine tərəfləri görsənir və bu da rəsmə daha bir gözəllik qatır.
Növbəti dönəmlərdə xətlərlə abstrakt tərzdə 100dən çox illustrasiyalar çəkir. Bu illustrsiyaları bir nöqtədən başaylayıb dayanmadan şüuraltının istiqamətləndirməsiylə çəkirdi. Bəziləri onu ilk Sürrealistlərdən biri də adlandır bu işlərinə görə.
illustrasiyaları çəkdiyi dönəmdə uşaqlığının öz üzərində təsiri haqqında olan "No Pleasant Memories" memuarını da yazır həmçinin.
Ömrünün son dönəmlərində ona katarakta diaqnozu qoyulsa da 80lərində də çəkməyə davam edir. Növbəti illərdə onda paranoya əmələ gəlir və kiminsə onun əsərlərini oğurlamağa çalışdığını düşünür. Görmə qabiliyyətini yavaş-yavaş itirdiyinə özünü inandıraraq həftələrlə qaranlıq otaqda qalır. Son ilində Natalie Barneylə görüşməyi rədd edir və məktublarına cavab vermir. Sadəcə xidmətçisiylə tək yaşadığı evində 1970ci ildə vəfat edir. Ölümündən öncə əsərlərinin böyük qismini SAAM(Smithsonian American Art Museum)'a bağışlamışdır.