1. 132 nömrəli avtobus əhmədli metrosu yaxınlığında dayandı. hər zaman dolu olmasına baxmayaraq bugün seyrəklik idi. 30 qəpiyi şoferə verdim və aşağı endim. avqust ayının isti günlərindən biri idi, az da olsa tərləmişdim. əhmədli metrosundan yuxarı doğru çıxmağa başladım. bilənlər bilər, əhmədli metrosu ətrafında hər zaman sıxlıq müşahidə olunar amma bugün burada da seyrəklik idi. 3 kq 1 manata alma satanlar da gözə dəymirdi. məndən biraz qabaqda sarı saçlı, göy cinsli, ağ köynəkli bir qız dikdabanları ilə gedirdi. bəzən dayanır yoldan keçənlərdən nə isə soruşurdu amma sanki hamı buna qəribə baxır, heç nə demədən yola davam edirdilər. qız tez-tez dayandığından yanından keçərək onu ötdüm. bu vaxt arxadan birisi məni çağırdı:
-excuse me (bağışlayın)
çaşdım, çağıran həmin qız idi. mavi gözləri, üstündə "love you new york" yazılı köynəyi ilə çox gözəl görünürdü. bir anlıq özümü itirdim. düzdü intermediate səviyyə ingiliscəm var idi amma yenə də xarici bir qız gördüyüm üçün həyəcanlanmışdım. qız yenə soruşdu:
-bağışlayın?
+buyurun?
-hava çox istidi. yaxınlıqda kafe yeri bilmirsiniz?
+hııııı (fikirləşirəm). bəli var istəyirsiniz sizi apara bilərəm.
-təşəkkür edirəm.
ilk dəfə idi ki, yanımda qız ilə kafeyə gedirdim. çox həyəcanlanmışdım, birdən birisi qıza söz atar və ya köhnə tanışlardan birisini görərəm, mənə gülər və s. kimi fikirlər məni rahat qoymurdu. özümə inana bilmirdim, mənim kimi asosial əzik və yanında xarici gözəl bir qız.
birdən qız mənə baxaraq:
-hava istidi hə?
+yəni.. hıı
-nədən utanırsan?
+necə? yox
-ilk dəfədir yanında qız ilə yol gedirsən?
+yooo...
qız gülümsündü. utandım. bu vaxtı da elə kafeyə çatdıq. stolların çoxu boş idi. oturdum amma qızın stolun çəkmək yadımdan çıxdı. qız bu vaxtı güldü. qız menyunu aldı və iki ədəd kola sifariş verdi. kolalar gəldi və qız kolasını içərək:
-buradakı insanlar niyə belə qəribədir?
+qəribə deyillər sadəcə ingiliscə bilmirlər. bura biraz kənar yerlərdir.
-nə bilim mənə qəribə gəldi.
+sənin buralarda nə işin var?
-film çəkilişi üçün gəlmişdim amma baş tutmadı mən də maraqlı olsun deyə metro ilə bura gəldim
+aktrisasan?
-məni tanımadın?
+(birdən yadıma the longest ride filmi düşdü.) sən yoxsa?
-hə mənəm.
şoka düşmüşdüm. hollywood aktrisası ilə kafedə söhbət edirdim.
-saat 3-də məni aeroporta yola sala bilərsən?
+əlbəttə. hətta səninlə gəlməyi çox istəyərdim amma imkan...
-bu yay üçün söz verə bilmərəm amma gələn yay sənə viza üçün köməklik edərəm.
+oh.. çox minnətdar olaram.
-ımm. nə işlə məşğulsan?
+tələbəyəm bu il son ilim olacaq.
bu vaxt britt mənim üzümə diqqətlə baxır və gülümsünürdü. mən isə ona baxa bilmir gözümü qaçırdırdım.
-heç bir qız ilə öpüşmüsən? (gülərək)
+(ona asosial əzik olduğumu deməyərək) əslin...
-ımm... saat 3-ə azalır məni aeroportda gözləyirlər...
+yaxşı.. gəl səni yola salım. (məni öpəcəyini yəqin edirdim.)
kassaya getdim pulu ödədim. və taksi çağırdım. britt taksiyə minəndə:
-necə yəni heç mənimlə selfi çəkdirmək də istəməyəcəksən?
+yo...
-gəl bura görüm.
əlinə iphone-u aldı və yanıma yaxınlaşaraq dodaqlarıma yapışdı. o qədər gözəl anlar idi ki... mükəmməl dodaqlarını hiss etmək ona sahib olmaq... öpüşərkən selfi etdik və daha sonra həmin fotonu instagramında paylaşdı.
-səni unutmayacam...
+mən də...
-30 qəpiyi vermək fikrin var? ay bala qəpiyi ver, düş aşağı.
diksindim. və yanımda şoferi gördüm.
-ay bala qəpiyi ver düş aşağı. təkcə sən qalmısan avtobusda.
+hııı. bəs... axı...
bəli hamısı yuxu idi. 30 qəpiyi verdim və əhmədli metrosundan üzü yuxarı getməyə başladım. kim bilə bilər bəlkə də bir gün britt-in yolu əhmədliyə də düşər.