4. "ehtiyat trollun yaraşığıdır"

dözülməz ağrı 2: ehtiyat və təhlükə! mozartdan lacrimosa dinləyərkən mənim də gözlərimdən iki damcı yaş su kütləsi gəldi(göz yaşına su kütləsi deyərək də oxuyucuyu aydınladıram, bilgi paylaşmaq da lazımdı arada bir); artıq bezdim umbay olunmaqdan. 2013-cü illərin sonundan burdayam və neçənci nickimdi artıq sayını da bilmirəm, artıq diqqət yetirmirəm belə şeylərə, mənən çox güclü insana çevrildim. mövzüdan kənara çıxmayaq, umbaylıq dövrünü keçdinizsə sizə iki yol qalır: əvəllki müqəddəs yol, open trolluğa dəvam və ya alternativ daha manyak yol, yeni bir obrazla içəriyə gizlicə ilan kimi soxulmaq. hər ikisini də sınamışam. ikinci halda çox ehtiyatlı olmalısan: ip adresini mütləq dəyişməlisən(bilirsiz də sözlükdə ip adresi manyakı yazar var bir dənə), məsləhətxanada heç vaxt anonim yazmamalısan görürlər, emailini də yazmamalısan və yazı tərzini dəyişdirməlisən daha fərqli yaz və əsasən didaktik entrylər yazmalısan, heç bir yazarla ilk başlarda nickaltı konfliktlərinə girməməlisən; biri sənə mesaj yazsa cavablayarkən həvəsli olma, neytral qalmalısan, heç vaxt heç kimə ilk mesajı yazma, hər şeydə səbrli olmalısan və əgər qız obrazı yazırsansa qız olduğunu heç vaxt entrylərdə vurğulamamalısan, yəni gedib ilk bir qızın təcavüz gündəliyi, uşaqlıq travmaları tipli başlıqlara yazmayın, səmimi və inandırıcı görsənməyəcəksiniz, çalışın feminen səslənən niklər seçin konkret qız cinsi olduğunuzu bildirən yox. bu bu qədər, əgər müvəfəqiyyətli olsanız bu yolda həzzin və zövqün zirvələrinə çatacaqsınız - trolluğun nirvanasına. digər klassik yolda sadəcə umbaylıq dövrünü keçmək yetərlidi. bu hissə ehtiyyatla bağlı idi. keçək təhlükəyə. (uşaqlar bu arada mahnı dəyişdi indi erik satie gymnopedia 1ə qulaq asıram, maestronun o zərif əllərinin piyaninonun ağ qara tuşlarına toxunuşu məni əbədi xoşbəxtliyə aparır, sanki içimdəki o sonsuz boşluq dolur sonra boşalır)
bu sətirləri yazarkən belə məni qorxu bürüyüb: kim deyə bilər ki göndərə basdıqdan sonra məni umbay etməyəcəklər? ha ha? bir troll ömrü boyu bu qorxuyla yaşayır, tərif edilə bilinməz bir vəziyyətdi - mən bu yazını yazmaqla isa məsih kimi trollar üçün qanımı axıdıram: mənim qırmızı qanım(qan qırmızı rəng olur) sizlər üçün axacaq, ölmüş eritrositlər, leykositlər və trombositlərim torpağa axacaq... (ədəbiyyatla elmi mix elədim) təhlükənin böyüklüyünü elə ilk yazının və bu yazının müəliflərinin nikinə baxaraq anlaya bilərsiniz. bu haqqda çox da yazılacaq bir şey yoxdu səbəbsiz də edə bilərlər, sizə kömək edəcəyim bir məqam yoxdu, əlimdən heçnə gəlmir, gəlsə ilk özümə edərdim 15 nik açmazdım. troll deyib umbay etmək asandı, amma empatiya qurub anlamaq çətindi - bu ölümcül sözlərimi deyirəm ancaq troll ovçularına. sadəcə məsləhətxanada anonim trolluq etməyin bu qədər. entrylərdə də trolluq balanssını tutdurmalısınız. uğurlar!(ikinci mahnı qurtardı indi üzeyir mehdizadə maçı verə qulaq asıram)

(rehabilitasiya mərkəzində artıq bir ayım olur. burdaki insanlara alışdım, ailəmlə görüşmürəm öz istəyimlə həftədə bir sadəcə ehtiyaclarımı gətirirlər. psixiatrım parka get, gəz, yaxşı gələ bilər dedi ailənlə. parklara nifrət etdiyimi demədim. tibb bacıları ilə qeybət və kofe time dəvam edir, günün bəlirli bir vaxtları alqoqolik, eroinman və mən balkonda siqaret çəkirik: alqokolik burdan bezib, narkoman lomkadadı bütün günü və mən heçnə hiss etmirəm. narkoman bugün dırnaqlarımın qara rəngə boyalı olduğunu görüb 'lak' istədi, gətirdim iylədi, ona qoşulub alqoqolik və mən də iylədik)