4. mən. bir dəfə belə olsun götüm pampers görməyib. o cəhənnəm heç yatmağa düzəməlli yerim olmayıb. 90 ların kasıbçılıq vaxtlarına düşdüyüm üçün həmişə parka gedib bir şey istəyəndə və evdəkilər ala bilməyəndə artıq bir neçə dəfədən sonra şanssız doğulduğumu, birdə heçnə istəməməli olduğumu başa düşmüşdüm. paltarlarımız bəzən özümüzdən böyük qohumların paltarları olurdu, televizorumuz indiki kimi full hd ekran deyildi be rəis. yaxşı yadımdadır voleybol üzrə böyük bir turnir keçirilirdi və televizor xarab olub düzəltdirmək üçün pul olmadığına görə vacib oyunlara gedib mağazaların önündə 7/24 işləyən televizorlar sayəsində baxırdıq. o içini sikdiyimin tetrisini almaq üçün aylarla şəraitin uyğunlaşmasını gözləyirdik. mənə ilk velosiped almaq üçün atam aylarla pul yığmışdı. indi nə var e ala? min dollarlıq ayfonu belə iyirmi dəqiqəlik kredit sənədləşdirməsi ilə ala bilirsiz, ən kasıb ailənin belə evində full hd 82 ekran televizorlar, kabel televiziyaları, min dənə kanal var. hamsı üçün bircə dənə şəxsiyyət vəsiqəsi bəs edir. lan mən 8-9 yaşım olanda adi ev antenası ilə kanal d-nin görüntüsüz və xırıltılı səs yayımını tuta bildiyim üçün yarım saat sevinmişdim. * səhv eləmirəmsə dünya çempionatı seçmələri var idi indiki nəsil və ondan sonra gələn hər yeni nəsil siz nə deyirsiz deyin daha şanslı, daha çox imkanlara sahib olaraq doğulacaq. biz yeniyetmə yaşlarımızda tanrı kimi böyük bir tabunu sorğuladığımız, əzab çəkdiyimiz vaxtlarda yaşadığımız halda növbəti 50-60 ildə uşaqlar artıq dinsiz olaraq böyüdüləcək, güclü təhsil alacaq. biz nə gördük bu sikdiyimin həyatından? indidə əliyev qayırır.