86. sevgisiz günlük, iyul 4-ü gecə saat 2-də evə çatanda çox pis bir sürprizlə qarşılaşdım. maddi problemlərə görə ailəmin kirayə qaldığı evdən çıxdığını bilirdim amma bu qədər pis bir yerə köçdüyünü bilmirdim. uçuq sökük, qapıları qırıq, havasız kiçik bir bina evindən söz edirəm. məni evə atam gətirdi (aeroportdan) sıxıla-sıxıla, maddi problemlər içində boğulduğu hər halından bilinirdi. düzü, istəyirdim ki, heç kim gəlməsin qabağıma, özümü çox qəribə hiss edirdim.
amma onu da deyim ki, səyahət nisbətən yaxşı keçdi. 5-6 saat aeroportda gözləmək çətin gəlirdi əvvəlcə mənə ancaq maraqlı keçdi. bir çox insanla qısa dialoqa girdim. bu, mənim üçün böyük şey sayıla bilər. ən çox xoşuma gələn isə gülərüz, mədəni, gözəl bir aeroport işçisi tərəfindən xoş qarşılanma oldu. biletimi yoxladıqdan sonra çox mədəni şəkildə məni uğurladı. daha sonra təyyarəyə minik zamanı da həmin xanım orada biletləri kəsərək təyyarəyə minik üçün yola salırdı. yaxınlaşdım və həmin xanım yenə də həmin gülərüzlüklə, mədəni xitab ilə məni qarşıladı və yola saldı. bu, məni çox yaxşı hiss etdirdi, sanki lazımlı biri olduğumu hiss etdim.
ailəmin içində olduğu vəziyyətə görə gecə yata bilmədim. ağladım, çıxış yolu tapmağa çalışdım. kaş ki həyat bu qədər çətin olmayaydı. qısa müddət sonra yenə geri dönməyi qərara aldım. qaçmaq qorxaqlara görə olsa da ən azından mənim üçün başqa yol yoxdur.