39. universitetə hazırlığımda birinci ilim uğursuz keçmişdi. dərsləri oxumurdum, yola verirdim. oxumağa meyilim yox idi. birinci ili hazırlaşanda 2-ci ixtisas qrupu üzrə hazırlaşırdım amma deyim ki, riyaziyyatdan heç nə bilmirdim. nə isə, uzun sözün qısası, il sonu sınaqlarda riyaziyyatdan sıfırım çıxdı amma yenə də qrup dəyişdirməyi nəzərə almırdım. düzdü, onsuz heç o birisi fənləri də qavramırdım. bircə tarixi yaxşı bilirdim. riyaziyyat müəllimim dəfələrlə mənə təklif edirdi ki, 3-cü qrup üzrə hazırlaşım amma mən qəbul etmirdim.
yayda qərara aldım ki, 3-cü qrup üzrə hazırlaşım. anam müəllimləri tutdu, bu dəfə də başladım 3-cü qrup üzrə hazırlaşmağa. anam az dili və ədəbiyyat müəllimi tapa bilmirdi və riyaziyyat müəllimimdən soruşdu. o da anama bir müəllimi (adını gizlilik üçün yazmıram) məsləhət gördü. adını eşidəndə düşündüm ki, 100% yaşlı müəllimdir və mənim də yaşlılarla heç aram yoxdur. belə də bir xasiyyətim var idi ki, xoşlamadığım müəllimin dərsini də oxuya bilmirdim. nə isə, anam birtəhər məni həmin müəllimin evinə yola saldı. yolda həmin müəllimi düşünərək həmin evə çatdım. bloka giriş sadəcə evin kodunu yığmaqla idi və mən də kodu yazdım və içəri daxil oldum. üçüncü mərtəbə idi deyəsən, dəqiq yadımda deyil, müəllimin qapısını yavaşca biraz da qorxaraq döydüm. qapı açıldı və 28-31 yaş arası gənc, gözəl, baxımlı bir qadın qapını açdı. həmin an bir az şoka düşdüm çünki gözlədiyim bu deyildi. daha yaşlı birisini gözləyirdim. içəridə dərs gedirdi, mən də getdim boş stulu çəkdim başladım dərsi dinləməyə. danışıq tərzi, dərsi izahı, gözəlliyi məni məndən almışdı. necə deyərlər az dili və ədəbiyyatı başladım oxumağa ki, gəl görəsən. həftədə demək olar ki, hər gün gedirdim hazırlığa. ən maraqlı gələni elə az dili və ədəbiyyat idi. həmişə müəllimə ən yaxın olan stulda otururdum. sonralar, artıq müəllim də buna alışmışdı ki, başqa uşaq orada oturanda həmişə mənə deyərdi: "bugün də yerini tutublar, darıxmazsan orada?" məhz elə orada oturmağın dərdindən dərs başlamazdan 15-20 dəqiqə əvvəl gedərdim.
dərsdə özümü evdəki kimi hiss edərdim, sosial fobiyama baxmayaraq, müəllim ilə çox səmimi idim. zarafat eləyirdim ara sıra, elə anlar olurdu ki, müəllimin gülməkdən ürəyi gedərdi. hətta bəzən o da mənə zarafatyana ilişərdi, zarafat edərdi. başqa uşağın əvəzinə cavab verəndə yaxud səs küy salanda, stolun altından ayağıma təpik vurardı ya da əli ilə çiynimə zərbə endirərdi. həmişə yanında otururdum deyə zərbə vurması o qədər də çətin olmurdu. hamı ilə bu cür səmimi olmurdu, elə günlər olurdu ki, əsəbi olurdu, elə də olurdu ki, ciddi olurdu. aramızda qarşılıqlı hörmət var idi. həmişə dərsinə hazırlıqlı gedirdim, sual verən kimi cavab verirdim. bəzən səhv cavab verəndə: "eee, quşbaş."; "get yat!" deyərdi. hələ bir də bəzən yumoruma gülərdi amma sonra belə deyərdi: "işləmirdə, xarabdı." içimdə ona qarşı dərin bir sevgi var idi. bu, sevişməyi istəmək kimi yox, daha çox sözlə ifadə edilə bilməyən, saf, platonik, fəlsəfi bir sevgi idi.
şəxsi həyatı haqqında çox şey də bilmirdim. anası ilə yaşayırdı. həyat yoldaşı yox idi. bu haqda çox da detallara girməyəcəm ki, onsuzda heç nə bilmirəm.
xarici görkəmi çox gözəl idi. çox vaxt köynək və gen kalqotka geyinərdi. səhərdən axşama kimi hazırlıq keçdiyinə görə evdə rahat paltar geyinərdi. bir dəfəsində makyajlı halını görəndə şoka düşmüşdüm çünki çox cəlbedici görünürdü.
bəzən xəlvəti arxasından süzdüyüm olub, gen ağ köynəyindən görünən döşlərinə bəlli etmədən baxdığım olub ki, o da sonra bir az sonra köynəyinin, içini göstərdiyini anladıqdan sonra əlini sinəsinə tutaraq dərsi izah edib. həmin ağ köynəyi sonralar çox az-az geyindi. həmişə o paltarı geyinən də də əlini sinəsinə tutardı. ancaq deyim ki, onu cinsi cəhətdən arzulamırdım, o mənim üçün sevgi mələyi kimi bir şey olmuşdu. onu sevdiyimi özümə belə söyləyə bilmirdim, ümumiyyətlə ağlıma elə bir fikir də gəlmirdi. amma onu özüm bilməsəm belə sevirdim.
ayaqları bəlkə də bədəninin ən gözəl hissəsi idi. hər dəfə dərs başlamazdan əvvəl xəlvəti ayaqlarına baxardım, "bəlkə corab geyinməyib?" ümidi ilə. amma aprel ayına kimi corabını çıxarmadı. apreldən sonra nə corab geyindi nə də tərlik. dərs boyu ayaqlarına baxmaq üçün fürsət axtarırdım. özümü arxaya verib baxırdım, ya da güya yerdəki qələmi götürəndə baxırdım. bir dəfəsində sanki ayaqlarına baxdığımı hiss etmişdi. dalmışdım və bir neçə saniyəlik qəribə şəkildə mənə baxmışdı amma yox, bəlkə də mənə elə gəlmişdi çünki heç bir dəyişiklik olmamışdı.
bacısı da var idi. bacısının qızını çox sevirdi, bəzən bacısı qızı da yanında qalırdı. dərs vaxt o da kənarda otururdu. bir dəfə ədəbiyyat dərsində, bir oğlan ilə hazırlıqdayıq. ədəbiyyat dərslərində çox uşaq olmurdu. elə bu dərs vaxtı, müəllim bizə test verdi və bacısı qızının yanına, digər otağa keçdi. testi bitirdik, gözləyirdik ki, bu oğlan dedi ki, bəs müəllimi çağır gəlsin yoxlayaq. ayağa durdum keçdim digər otağın qapısından boynumu uzadaraq müəllimə dedim ki, testi bitirdik. müəllim gəldi və bacısı qızı (6-7 yaşı olardı) hirsli şəkildə mənə: "ay bala, nə gəlirsən içəri? bəlkə soyunuruq elə otağda?!" müəllim başladı gülməyə, bu oğlan da gülür, mən də yarı-pərt, utanmış vəziyyətdə gülürəm. ancaq müəllim uğunmuşdu gülməkdən. hətta gözündən yaş da gəlmişdi.
ilin sonuna yaxın, məşğələ də sadəcə mən varam. müəllim ilə təkik. bu dəfə ancaq həmişəki yeri əvəzinə stulu çəkdi, qarşımda oturdu. nadirən geyidiyi dizə qədər olan lasina (dar kalqotka) geyinmişdi. ayaqyalın idi. ayaqları baxımlı, qırmızı laklı idi. gah ayaqlara baxır xəlvəti gah da divara, müəllimin üzünə. çalışırdım ki, çox baxmayım, çünki bu düzgün olmazdı. müəllim də gülümsünürdü.
beləcə 1 il gəldi keçdi. az dili və ədəbiyyatdan yüksək bal topladım və bu da yaxşı bir yerə qəbul olmağıma kömək elədi. sonralar heç müəllimi görməyə getmədim. sosial fobiyam, qorxum, vəziyyətim buna imkan vermədi. ümid edirəm ki, xoşbəxtdir. xoşbəxt olmağa layiq bir insan idi. ümid edirəm ki, onu sevən, dəyər verən bir həyat yoldaşı var. indi də onu gedib görə bilərəm, amma nə cəsarətim var nə getməyə üzüm. kaş ki, o xoşbəxt günlərə geri dönərdim. kim bilər, bəlkə yenə o günlərə bənzər günlər yaşadıq. ya da tale bizi yenidən bir araya gətirdi? həyatdı, bilmək olmaz.