5. əlbəttə ki, yoxdur. azərbaycanda oxunan zadlar kağız yaxud elektron səhifələrə yazılmış kəlimə yığınıdır əsasən. məsələn mən şəxsən neçə insan görmüşəm ki həyat haqqında düşüncələrini detektiv romanlarla yaxud fərdi inkişaf kitabları ilə formalaşdırmağa çalışır. axıcılıq kitab oxumağın əsas kriteriyasına çevrilib kitab axıcı deyilsə deməli pisdir kimi düşüncələr də mövcuddur. klassik ədəbiyyat popular kultura şəklində oxunur yəni kütləvi informasiyanın təlqin etdiyi bir iki yazıçı oxunur. normal fəlsəfə oxuyub fikir formalaşdıranlar da digər fikirləri ya qəbul etmir ya da yuxarıdan baxır. internetdən fəlsəfi cərəyanların fabulasını oxuyan hər gijdıllaq filosof kəsilir. fikir sözün altında qalıb yox olur. qadınlar damazlıq olmağı hədəf seçir kişilər də yaxşı maaş qarşılığında hambal olmağa üstünlük verirlər. təbii bunlar mövcud sosial iqtisadi formasiyanın yeritdiyi həyatda qalmaq yoludur. insanlar ən zəruri hüquqlarını tələb edir amma onu niyə tələb etdiyini bilmir bu da sonunda insanların ən axmaq və cəmiyyətə zərərli şeyləri tələb etmək azadlığının olduğuna inanmalarına gətirib çıxarır ki bu özü də cəmiyyətin fəlakətidir. ən pisi də odur ki artıq insanlar özlərindən olmayana böcək kimi baxırlar. mini yupkalı bir qız hicablı bir qıza elə baxır hicablı da öz növbəsində hicabsızlara elə baxır. bunların hamısı da kitabsızlıqdan, cahilliklərdən yaranır.