1. "anamı çox sevirəm amma ən çox ,o, riminidə mən romada olanda sevirəm. "
italyan kinemotoqrafiyasının əfsanəsidir, federico fellini. sənət üçün yaradılmış bir əfsanədir. 41-45-ci ildə müharibə də iştirak etməmək üçün yalandan özünü dəli kimi göstərmişdir və buna nail olmuşdur və maraqlıdır ki, həyatında heç vaxt tətilə çıxmamışdır.

bir gün roma-da taksiyə minən fefe-dən şofer soruşur ki :
"fefe, nəyə görə elə film çəkmirsən ki, biz də başa düşək ?
- dostum, mən gərçəkləri göstərirəm filmlərimdə və gərçək heç bir zaman bəsit deyil.."

film roma ilə bütünləşib. hətta roma-da indi belə filmlə bağlı bir çox hekayə tapa bilərsiniz. ən məşhurlarından biri "basilique saint-pierre" -dəki yazıdır. belə ki, kilsənin yuxarısına qalxmaq üçün lift-ə yaxınlaşdığınız da, "əgər siz anita ekberg-in nəfəsinə sahib deyilsinizsə lift işlədin" yazısını görə bilərsiz. (həmin yazı ilə özüm rastlamamışam sözün düzü) məhz filmdə, anita kilsənin yuxarısına pilləkənlər ilə qaçaraq çıxmışdı.

film fellinin digər filmləri kimi cəmiyyəti təndiq edir və onlarla məzələnir. fellini özü qarışıq hər kəs ilə əylənmək istəyib, deyəsən -* cəmiyyət dəki qırıqlıqları, iyrənclikləri , əxlaqi çöküntüləri marcelo xarakterində çox gözəl göstərmişdir. rahatlıq içində xaos, zövq içində kədər, sevgi içində nifrət və bu kimi alqılar incə şəkildə əla göstərilib. david lynch, salvador dali, luis buniel kimi rejissorlar kimi qabağımıza puzzle qoymur. film bitdikdən sonra boş-boş ekrana baxıb nə anlatmaq istədiyini anlamaq məcburiyyətində deyilsən. yuxarıda sadaladığım nüanslara görə vatikan tərəfindən qadağan qoyulmaq istənilsə də xalq tərəfindən gələn reaksiyalardan sonra bu fikirlərdən əl çəkiblər. fellini, din ilə , möcüzəyə inanan insanlar ilə məzələnməkdən də qorxmayıb.

həmçinin bütün dünyadakı məşhur paparazzi kəliməsi də ədəbiyyata bu film vasitəsi ilə daxil olmuşdur. buna görə də minnətdarıq, ulu öndər. həmçinin film italiya kinemotoqrafiyasının ilk 3 saatlıq filmi olma özəlliyi də daşıyır.

"bəzi gecələr bu rahatlıq, bu səsslik məni boğur. rahatlıq məni qorxudur, marcello ! hər şeydən çox qorxudur. bu səssizliyin arxasına gizlənən cəhənnəm bir maska kimi gəlir mənə. o an uşaqlarımın gələcəyini düşünürəm. dünya mükəmməl bir yer olacaq deyilir. bir telefon danışığı hər şey sonlanmasına bəs olarkən, bu necə baş verə bilər ? zamanın xaricində yaşayacaq qədər, hər şeydən uzaqlaşacaq qədər sevməyi öyrənməliyik, buna məcburuq..."

filmin adında olduğu kimi bu "mükəmməl" həyatı yaşamaq məcburiyyətindəyik.