2. --spoiler--

frances mcdormand'ın ən yaxşı qadın aktrisa oskarını almasını təmin edəcək filmdir. çox gözəl bir film idi. həyatda yaşayan insanlardı sanki obrazları. mildred mənə öz anamı xatırlatdı. onun kimi sərt bir insandı, zaman zaman olub ki, o da mildred kimi mənə qışqırıb get filan filan şeylər başına gəlsin, təbii bu o demək deyildi ki onu ürəkdən arzulayır. bu səbəbdən qızının arxasınca qışqırdığı səhnəni biraz mənasız hesab etdim. guya demək istəyirdilər ki o da müqəddəs ana deyil, amma o sadəcə hirsləndiyi üçün elə demişdi.
dixon kimi insanlar azərbaycanımızda o qədərdir ki. yetərsiz, həyatdan narazı, işindən başqa heç bir dayanacaq nöqtəsi olmayan, yetərsizliyini digərlərini əzmək ilə kompensasiya etməyə çalışan bir polis. amma axırda içindəki yaxşı insanı kəşf etdi.
canımı sıxdı film, ona görə yox ki qatil tapılmadı, ona görə ki, bir daha anladım, məqsədlərin uğrunda mübarizə aparmaq bəzən həddən artıq çətin olur, bütün tanıdıqların qınayır səni, psixoloji basqı qururlar üstündə, ağlına belə gəlməyəcək çətinliklər görürsən. burada da ən vacib məqam çox möhkəm olmaqdır. dünya belə qarşında dursa vaz keçmə. ölüm qədər çətin olsa da. mildredi buna görə də çox sevdim.
ən yaxşı film oskarını məncə almayacaq amma mildred obrazına mütləq oskar düşür.


--spoiler--