3. bu ilki filmlərin yetəri qədərinə baxmağa vaxtım olub deyə öz-özlüyümdə rahat rahat analiz elədim bu ilin mükafatlarını. istər istəməz beynimdə hamsına olmasa da son illərin oskarlıq filmlərinə qarşı mühakiməli bir iki fikir formalaşdı. akademiyanın haqsız mükafatlandırma sistemini tənqid edən yetəri qədər fikir, şərh, məqalə görmüşük. məhz siyasi və tarixi cəhətdən sərf edən, homofobluğu, irqçiliyi, cinsiyyətçiliyi inkar edən motivlərə görə, hətta bəzən heç başa düşmədiyimiz səbəblərdən oskarın dəxli olmayan filmlərə getdiyinin hamımız şahidi olmuşuq. the hurt locker, spotlight, milk, argo, shakespeare in love və s. kimi oscarlı filmlər məhz bu iddiaların qurbanı olub. ( filmlərin oscara layiq olub olmadığı, pis və ya yaxşı olduğu tamamilə ayrı bir müzakirədi)
amma, əzizlərim, fikir vermisizsə, indiki oscar namizədlərinə baxanda nə bunlar, nə də bu filmlərin layiqli rəqibləri rastımıza çıxmır. çox yox bir neçə il əvvələ qədər gördüyümüz spielberg, scorsese, scott, cronenberg və s. filmləri hara yoxa çıxdı, müəmmalıdı. yenə də bildirirəm ki, indiki filmlərin və ya bu saydığım şəxslərin filmlərinin pisliyi ya yaxşılığı zövq məsələsi olaraq müzakirəyə açıqdı amma bildiyiniz kimi bu il ən yaxşı film oscarını lal bir qadınla eşq macərası yaşayan bir sürünəndən bəhs edən film aldı. (bax: the shape of water)

insaf eləyin, xahiş edirəm. (bu film haqqında bu şərhi bir dəfə edəndə yanımdakı überintellektual dostum mənə del toronun filmdə sözügedən canlının və digər məsələlərin gizli mənalarını açıqlamağa başlayaraq, anticahillik rejiminə keçdi istər istəməz. əvvəlcədən bildirmək məcburiyyətindəyəm ki, məsələ qətiyyən sosiskada deyil). bütün bunlarla belə yenə də gary oldmanın və ya frances mcdormandın haqqını yeməmək lazımdı. belə ki, rol, kinomatoqrafiya, reji, kasting və s. olaraq ənənəvi hollywood peşəkarlığı onsuz da göz önündədi. amma izləyiciyə təqdim olunan filmlər heç də ürəkaçan vəziyyətdə deyil.
bir də hamsı bir yana kobe bryant da oskar aldı, onu neyniyəcik bilmirəm.