1. hər insanın gec-tez yaşamalı olduğu bir şey.

insanlar eqoist, x,y deyə kateqoriyalaşdırılır həmişə və hər kəs fikirləşir ki sadəcə eqoistlər özlərini dəhşət bəyənirlər, əhəmiyyətli olduqlarını düşünürlər və s. elə deyil amma

kainat necə də böyükdür və biz bu böyüklüyün içində heç nəyik filan klişelərinə girməyəm heç. məsələ ayrıdır

götürək təsadüfi bir gənci. ortalamadan daha zəkidir və bu da ona düşünməyə imkan yaradır ki o olmasa bir şeylər əskik qalacaq dünyada. çünki əhatəsinin iq-sü ortalamadır

amma sonra elə bir əhatəyə düşür ki onun maks. 10 dəqiqədə həll elədiyi cəbr problemini bir başqası yarım dəqiqəyə həll edir. ya da onun anlamadığı leksiyanı bir başqası çoxdan anlayıb

başlayır özünü sorğulamağa. yaşadığı ölkədə bəlkə də ən zəkisi idi amma yeni çevrəsində artıq ortalamadan bir az yuxarıdır.

təbiidir bunlar. amma insan həmişə özünü ən vacib görməyə proqramlaşdırılıb. bu algısı qırılanda da məyus olur. bəşəriyyət olaraq bu algını özümüz formalaşdırmışıq

einstein olmasaydı da ümumi nisbilik nəzəriyyəsi olacaqdı. heç kəs çıxıb yox filan deməsin, qəlbini qıraram. eyni insanların eyni ya da müxtəlif vaxtlarda eyni şeyləri isbat etməsi, eyni nəzəriyyələr yaratması təsadüf deyil, nyuton olmasaydı da leibnitz var idi

tarixdən bu insanları çıxsaq yerlərinə onsuz da başqaları olacaqdı. tarixdən bu gün bizi də çıxsaq dünya nəsə itirməyəcək, bizdən daha zəkiləri ya da azından bizim qədər zəkiləri var. milyonlarla

böyük bir pox olmadığınızı qavramaq üçün komfort zonasından çıxın. azərbaycanda filansızsa ölkədən çıxın. dünyanın ayrı yerlərində sizdən daha yaxşı milyonlar var