4. Əzizim beatriçe,
vicdanını, ruhunu və ürəyini itirmiş, mənəviyyatı şikəst toplumun arasında yaşamaq, inan mənə ki, çox çətindir. Hara getdikləri bəlli olmayan lunatiklər kimi, bu şüursuz axının parovozuna qoşulan qatartək, istəmədən belə olsa mən də əslində, bu çirkabda boğulmağa məhkumlaşıram. Hər vəchlə özümü unutmağa məcburam , həm yavaş-yavaş hiss edirəm ki, içimdəki "canavarı" öldürməyə çalışan "ovçu" gücsüzləşir hər ötən gün. Bu yarımadanın labirintlərində ilişib qalmışam və istərdim ki, zahiri bəzək amma batini təzək olan şəhərin qanlı girdabından gəlişinlə məni çıxarasan.

Mən səni heç görməmişəm, tanımıram, hətta kim olduğun və harada yaşadığınla bağlı ən kiçik bir fikrim belə yoxdu. Sən mənim uşaqlıq çağlarımın ən saf səhifələrində, yeniyetməlik illərimin üsyankar tellərində, yetkinlik dövrümün ekzistensial böhranlarında həmişə arzuladığım, hər daim yanımda hiss etdiyim xəyali bir qadınsan. Şeirlər ithaf edərək sənin tərənnümünü verməkdən, az da olsa uşaqlığımdan qalan rəsm bacarığımla təsvirini bəyaz vərəqdə əks etdirməkdən heç vaxt yorulmamışam. Və bilirəm ki, bir gün mütləq, təvafüqən, bizim yollarımız kəsişəcək və onda sən bu məktubu oxumuş olacaqsan.

Əzizim beatriçe, inan mənə, hər şey o qədər boş və mənasızdır ki, içində hər kəs fərqli cür məna axtarmağa çalışır. 26 payızdır ki, yuxularımı süsləyirsən və əsl anlamın elə məhz səndə olduğuna inanıram. Yağan hər yağış damlalarında izlərini, bəstələnən hər musiqidə hissələrini axtarıram. Sənin, qaranlığıma gözlərinlə işıq saçaraq tanrıya gedən yolumun müşahidəçisi olacağına bütün hislərimlə tam əminəm.

Bəlkə də, sevgi və ülvi hislər klassik ədəbiyyatın poetik səhifələrinə qərq olmuş şirin yalanlardır. Bəlkə də beynimdə yaratdığım Tanrı, sadəcə şüurumun ən alt qatlarının mənə hazırladığı kiçik ssenarinin bir hissəsidir. Bununla belə, öz həqiqətlərimə və hər şeyə rəğmən əslində, inandığım dəyərlərə sonadək sadiq qalaraq, yarımçıq ruhumun sənlə tam olacağına, bu yolla da tanrını tapacağımıza ümidim sonsuzdur.

Əzizim Beatriçe, gəldiyin an keçmişdə aldığım travmaları, heyvani instinktlərimi, bütün tanıdıqlarımı, işimi, pullarımı, obsessiv fikirlərimi- bir sözlə, hərşeyi burada qoyaraq sənlə finlandiyanın ən qarlı meşələrinə doğru birgə addımlayacam. Beynimdə formalaşmış olan qadın antipatiyasını, ikrah hissiylə yoğrulmuş ironik yanaşmamı gəlişinlə sonlandıracaqsan. Mənə həqiqətən də hərkəsin eyni olmadığını isbat edərək, müvəqqəti qapanan yaralarımdakı kəsifləşmiş izlərə incə əllərinlə toxunaraq yox edəcəksən, hətta inanıram ki, bu izlərə bir də yaddaşımdakı hansısa dəhlizdə heç vaxt rast gəlməyəcəm, heç silueti belə qalmayacaq.

Taxtadan ev, buxarıda yanan odun və qrammafonda Andy Williams'ın ifasında "speak softly, love". Qoy titrək səslə, müti baxışlarla bu mahnının sözlərini qulağına yavaşca pıçıldayım və çöhrəndə şıltaq uşaq təbəssümü yaransın. Qoy otaq səssizliyə qərq olsun və buxarının istiliyi ilə bu musiqinin harmoniyası altında içəcəyimiz şərab özümüzü unutmaq yerinə, bizə özümüzü tapmaqda köməkçi olsun. Qoy otağımızdakı səssizliyi sözlər yox, ilıq nəfəs pozsun. Saçlarının qoxusu məni vəcdə gətirsin və ifraz etdiyin ferment bu vəcdi tətikləyərək iki bədəni bir ruhda birləşdirsin. Bitməyən öpüşlər və bu ruhun vəhdətiylə biz, zamanda sonsuzluğu dadaraq səmadan ən uzaq ulduzlara çatma yolunda əmin addımlarla tanrının bizi gözlədiyi yerədək irəliləyək.

Bütün bunların təkcə nağıllarda deyil də, mövcud yaşantımızda da olacağını bütün dünyaya isbat edəcək qədər güclüsənsə, gəl gedək...

hörmətlə, qreqor zamza