field recordingsdən (studiyadankənar yazılış, studiyadankənar səslərin musiqiyə daxil olması) tutmuş spoken wordə (xüsusi intonasiya ilə deyilmiş şeirlər-sözlər) qədər albomda hər şey var.
the dead flag blues artıq post-rockun himni kimi bir şeydi. the sad mafioso albomun ən güclü trackidir, film musiqisi (bax: 28 days later) olmuşdur, ilk vinil versiyasında (cd versiyasındakı kimi) əsas motivə kənar səslərin dəstəyi olmadığı üçün daha anlaşıqlıdır. kicking horse on broken hill də onun qədər babat trackdi.
bölgüsü həmişə baş qarışdırsa da, albomu başdan-sona qədər tək bir musiqi kimi dinləmək olar!
hazırda rateyourmusicdə 1997-ci ilin ən yaxşı 2-ci, bütün dövrlərin isə ən yaxşı 41-ci studiya albomudur.
ilk vinil versiyasını tapa bilməyənlər üçün
(youtube: 
)
)qeyd: albomun adının sonundakı ∞ (infinity=sonsuzluq) işarəsinin mənası belədir ki, vinilin bir üzünə (albom bitənə yaxın) xırda cızıq çəkilmişdir (ilk vinil versiyaları müəyyən dərəcədə əldəqayırmadır). bu cızıq sayəsində hər dəfə vinil bir qədər geriyə doğru gedir. yəni bu möhtəşəm albom heç vaxt bitmir!