3. axır ki, bu filmə baxma imkanı əldə etdim və baxdım. ispanların yanıq türklər olduğunu düşünürdüm, amma belə bir filmi ərsəyə gətirə biləcəklərini düşünməzdim. filmin mövzusu qarışıq, sonluğu isə müəmmalıdır. adətən sonluğu müəmmalı olan istənilən film və ya serial mənim üçün zibilə bərabərdir, amma bunda o hissi yaşamadım.
qeyd: bundan sonrakılar spoilerdir!

--spoiler--

film nə işlə məşğul olduğunu anlamadığım goreng adlı birinin 48-ci mərtəbədəki təcridxanada gözünü açması ilə başlayır. normal olaraq ilk gəldiyində heç bir şey anlamır və qaydalara uyğun olaraq onunla eyni mərtəbəni bölüşən digər məhkumdan bilmədiklərini soruşur. bu anlarda yuxarıdan gələn platforma və üzərindəki ala-yarımçıq yeməklər bu iki məhkumu gözləyir. goreng ilk vaxtlarda bu qidaları yeməkdən iyrənir, amma qoca məhkumun ona yaxın davranması ilə adi həbs həyatı keçirdiyini sanır. amma işlər 180 dərəcə dəyişir və bir ayın sonunda onlar daha alt mərtəbəyə düşməli olurlar. bu mərtəbəyə qədər isə bütün qidalar yeyildiyindən platforma boş olaraq gəlir və goreng-in görəsi günləri də bundan sonra başlayır.

bunun ardını olduğu kimi yazmaq istərdim amma ağlımda olan bir neçə sual var. ikinci ramzes adlı itiylə könüllü surətdə gələn qadının məqsədi nə idi? və daha sonra özünü niyə asdı? gorengin yanında olan qocanın bu sistem idarəçiləri ilə birbaşa olaraq əlaqəsi var? tez-tez isa məsihin adı niyə hallandı? balaca qız 333-cü mərtəbəyə necə düşüb və anası onu necə içəri salıb? (qızın 16 yaşın altında olduğunu nəzərə alaraq).

--spoiler--
bu və bunlar kimi yüzlərlə sualla bir filmi bitirdim. amma sonluqdakı müəyyənsizlik ağlımdan çıxmır. bunun davam filmi çəkilsə, öz əhəmiyyətini itirəcək. fəqət nəticəsiz heç bir iş olmur, bizə məlum olan hansısa bir sonluq olmalı idi.
ümumi götürdüyümüzdə isə başdan-ayağa kapitalizm və onun fonunda qurulan insan cəmiyyətini təqdim edir (təbii ki, daha vəhşi formada). iyearxiya kimi qurulan bir quruluş, amma heç kimin 1 ay sonrasını təxmin edə bilmədiyi bilinməzlik. alt mərtəbələrdəki insanların yuxarı mərtəbələrdə yaşayanların ümidinə qaldığı bir anda keçmişdə ac qalan insanların yalnız özü üçün yaşaması və aşağıdakıları fikirləşməməsi. sistemin insanlara seçim haqqı verməsi, amma seçimin sonluğunun sistemin dediyi kimi olması. və insanların az miqdarda yemək yedikləri halda çox asanlıqla sıça bilmələri. bu sıçmaqla alt mərtəbədə olanları tərbiyə etməyin mümkünlüyü verilir. bu da ya döyə-döyə, ya da söyə-söyə yuxarıdakıların doğru saydıqlarını sənə məcbur etdirir. sən isə onlarla bacarmadığın üçün ya tabe olursan, ya da yemə çevrilirsən. goreng-in yuxarıya doğru sıça bilməmək bənzətməsi də bunun isbatıdır.

bu film daha dərin araşdırılmaya layiqdir, yenə də son dövrlərdə izlədiyim tək-tük film kimi film deyə biləcəyim filmdir. ya da bizim elə deyə bilməyimiz üçün çəkilən filmdir.