43. hər bir insanın yetkinlik yaşından sonra azı bir dəfə də olsa düşünüb vahimələndiyi bir fəaliyyətdir zənnimcə. ətrafımda hamilə insanları görəndə çox təəccüblənirəm açığı, çünki mənə görə müsbət və mənfilərini müqayisə edəndə heç cür anlam verə bilmədiyim bir yükdür. əgər bir kontrol manyakısınızsa, məntiq çərçivəsində uşağa sahib olmamalısınız. çünki uşaq sahibi olmaq özü başlı-başına ayrıca bir işdir. təmin edə bildiyiniz ən yaxşı şəraitdə yetişdirməli, ən yaxşı məktəblərdə oxutdurmalı, ən təhlükəsiz yollardan istifadə etdiyinə əmin olmalı, dost çevrəsinin hər bir üzvünü tanımalı və s və ilaxır. ən pisi də odur ki, bunlardan heç vaxt əmin ola bilməzsiniz. avtobusdan istifadə etdiyinə görə avtomobil qəzasında həlak olsa onun dağıdııcı ağrısı bir tərəfə, özünü günahlandırmadan boyun qaçıra bilmək var bir ömür boyu. qaldı ki, mən hələ analıq instinktləri zəif olan biriyəm, insanlar uşaqlarının şəkillərini göstərəndə çaşbaş qalıb gülümsəyib yola verirəm həmişə, çünki dedikləri qədər şirin gəlmirlər, boş vaxtlarımda it-pişik videoları izləyən adamam, uşaqlar heç vaxt çəkici gəlməyib mənə, amma bütün bunlara rəğmən nə vaxtsa elə bir ehtimalı düşünəndə dəli oluram, adamın bütün azadlığını da əlindən alır çünki. buna rəğmən ciddi bir populyasiya artışı var və uşaq sahibi olmaq üçün illərlə müalicə olan adamlar var. məndən əvvəl milyon dəfə səsləndirilsə də, bir də deyim, uşaq sahibi olmamışdan qabaq çox düşünün, çünki bu həyatınızda verdiyiniz qərarların heç birinə oxşamır.