916. 5 aydı işlədiyim şirkətdə şöbə rəhbərimiz bu həftə etibar ilə işdən çıxıb. onsuz da 2 hətədir müdirə şöbə ilə əlaqəli hər şeyi mənlə danışır, qısası şöbə rəhbəri kimi davranır mənlə ancaq hələ rəsmi danışıq olmayıb. işi demək olar bilirəm ancaq bir şeyin fərqinə vardım ki, bir başa məsuliyyət götürəndə gözüm qorxur. əvvəl nəyisə bilməsəm, soruşa biləcəyim adam var idi. poxlasam, o düzəldərdi. öz işimdən başqa heç kim nə edir maraqlanmazdım, gün sonunda rəhbərimə məruzəmi eliyib evimə gedərdim. indi isə şöbədə 4 nəfər mənə məruza edir, mən də direktora. hər şey məndən soruşulur. hər axsayan işə görə cavab verməli oluram. 3 saatdı iş başlayıb, artıq başımı götürüb qaçmaq istəyirəm. halbuki bilirəm ki, oturub normal işimi görsəm, qeydlərimi tutsam problem yoxdu. həmişəki axarı ilə işimi görəcəm.
fikirləşdikcə yadıma düşür ki, mükəmməl gördüyüm bir işi başımın üstündə kimsə duranda görə bilmirəm. eynilə də, adi "filan şeyi ver", ya "filan işi gör" deyiləndə necə edim ki, heç bir səhvə yol vermədən, birinci dəfədən düz alındırım deyə düşünürəm. yolunu bilməyəndə işə girişmirəm belə, durub bütün günü üzünə baxıram. başa düşürəm ki, bir yerdən başlayıb proses ərzində səhv edə-edə öyrənməliyəm. ancaq heç cür başlaya bilmirəm. gərək əvvəlcədən əlimdə nəzəri plan olsun.
problemin qaynağını da bilirəm. uşağa səhv etmək şansı verilməyəndə, səhv etməkdən qorxaraq böyüyür. "uşaqdı, nə qanır" deyirsən ancaq 30-lara çatanda özünü bu formada göstərə bilir.
fikirləşirəm ki, əslində o təhlükəsiz komfort zonamdan çıxmaq üçün bir şansdır. prossesə tam hakim olana qədər səhvlər də edəcəm, günahlandırılacam da, ancaq axırda öyrənəcəm. həm işi, həm də səhv etməyin okay olduğunu. yenə də çox paniklədir. əslində əvvəlki illərdə olsam, çox vecsiz yanaşardım. nəticənin də, prossesin də nə olacağı çox da vecimə olmazdı. ancaq keçən il əsəblərim o qədər pozulub ki, artıq heç nəyə təmkinli reaksiya verə bilmirəm. səhər yol keçəndə maşın yavaşlamadı, qaçıb keçməli oldum yolun digər tərəfinə. əvvəlki vaxt olsa, düz çıxıb gedərdim amma bugün dönüb arxasınca "gijdillaq görmürsən adam keçir?" deyə qışqırdım, orta barmaq da göstərdim. camaat da durub mənə baxır ki, haranın dəlisidi bu görəsən?