81. insanlara nə vaxt maraqlıyıq?
keçən dəfə ad gününə getmişdim, yenə öz formumda - hoqqa bəzəməkdə idim. evə gələndə orda tanış olduğum qızlar yazdı ki, bəs sən olmasa idin bu qədər əylənməzdik, bu qədər maraqlı olmazdı və s. dediklərinə sevindim, çünki heç yerdə görmədiyim kimlərəsə yaxşı təsir bağışlayıb, əyləndirmişəmsə, deməli şanslı adamam.
evdə məsələn. mən evdə olmayanda sıxılırlar, səs-küy yoxdu deyirlər, tez gəl maraqlı olsun deyirlər, evimizin dadı-duzu sənsən deyirlər.
dost ortamında - heç kimlə daha yaxın olmayan, hamıyla eyni dərəcədə sıx, mənəvi yaxınlıq ehtiva edən səmimi münasibətdə olub, bir problemləri olanda yanlarına qaçdığı adamam. özümü lap hamını güldürəndən sonra tək qalıb öz halına dönən kloun kimi hiss edirəm.
başqa cür olsaydım məsələn, ancaq gülməsəydim, arada sərt olsaydım, şirindilli olduğum qədər acılasaydım kimisə, qruz atmosferini dirçəltmək əvəzinə, deyilib-gülünən ortamı qruza salsaydım, xəstə birinə motivasiya verdiyim qədər, sağlam dostlarıma da xəstəliyimdən danışsaydım - qısası, 50/50 olsaydım, yenə bu maraq olardı mənə qarşı? adım qədər əminəm, olmazdı. bilirəm, çünki mən sağlam halda, hər çağırışda cavab verəndə, xoşbəxtlik, pozitivlik yayanda maraqlıyam insanlara. əksini kim neyləsin?
amma bir şey var ki, səni ən ən yaxın və doğmaların belə anlamır, yaxud anlamaq istəmir. anladıqları hal ancaq öz təlabat və maraqlarının ödəndiyi haldı.
vay o günə mən evdə halsız düşüb zarıyam, adam yerinə qoyulmuram. su gətirən belə olmur. deyirlər, guya artistlik edirəm, heç nəyim yoxdu. ya da telefona baxmaqdandı və çay içsəm düzələr..
yaxud vay o günə kefim olmasın, vay o günə yorulam, deyib-gülməyə heyim olmaya. elə baxışlar görürəm ki, elə bil kimin nə yolunda getməyən işi var, hamısının səbəbkarı mənəm. ağır cinayət işləmişəmmiş kimi, ya da xəyanət etmişəmmiş kimi.
axı mən adam deyiləm, axı mənim məsuliyyətlərim var! kimin mənə ehtiyacı varsa, dibində bitməliyəm, neçə nəfərə lazımamsa, o qədər hissəyə parçalanmalıyam, çünki mən klounam!
kloun istərdi lap əzəldən eqoist olmaq, yalnız özünü düşünən, laqeyd, vecsiz biri olmaq. amma deyil, olmağa dəfələrlə cəhd edib, ola bilməyib. düzü, olmaq da istəmir artıq.
yaşadığım həyata öyrəşmişəm və hər şeyi olduğu kimi qəbul etmişəm, edəcəm də. onlardan fərqli olaraq mənim kefsiz olanda yanına qaçacağım, yaxud məni güldürəcək, vaxtımı maraqlı keçirdəcəyim birinə ehtiyacım yoxdu. sevincimi də sevə-sevə yaşayıram, lap dərdimi də. başqasına nə hacət?
(baxma: mən bu qızı böyüdəcəm)