2. «baş­qa­la­rını gilyotinləməkdənsə, adamın öz başı gilyo­tin­lənsə yaxşıdır». hətta öz qəzetində üç yüz min baş tələb etmiş marat belə, hər bir adamı ayrılıqda xilas etməyə çalışırdı. fransız inqila­b­çı­la­rının günahı qan qoxusundan sərxoş olmalarında deyil, qanlı nitqlər söyləmələrində idi. onlar ağılsızlıq edərək yalnız xalqı ruhlandırmaq, öz ra­dikalizmlərini sübuta yetirmək naminə qanlı jarqon yaratmış və daim satqınlar və eşafot barədə sayıq­lamışlar. nəhayət, ağlı başdan çıxaran bu sərsəm nitqlərdən sərməstləşmiş, gözü qızmış xalq, zəru­riliyi daim təkid olunan həmin “sərt tədbir­lərin» hə­yata keçirilməsini tələb etdikdə, rəhbər­lə­rin mü­qavimət göstərməyə cürətləri çatmır, gil­yo­tin barə­də söh­bət­lərin boşboğazlıq olmasında təq­sir­ləndiri­lə­cək­lərin­dən qorxaraq, gilyotini həqi­qə­tən işə salmaq məcburiyyəti qarşısında qalırlar.
stefan svayq -(bax: jozef fuşe )