2. (baxma: erməni əsgərlərin azərbaycanlı əsgərlərə və sivillərə qarşı davranışı)
Təəssüf ki, biz artıq qonşu gicdıllaxlara oxşamağa başlamışıq. Bu məni narahat edir. Amma qınamaq və söymək də olmur.
Çünki onların zorakılığına qarşı heç bir ədalət forması bizi qorumadı, əksinə hər cür onlara qaz verdilər. Əlimizdə əhalisi az qala yer üzündən silinmiş şəhər var, şəkilləri və videoları ilə böyümüşük, səsimizi eşidən yoxdu. Bizimkilər də məqam gəlmişkən xalq ədalətini tətbiq etməyə və illərdir yeyib bitirən əzabı belə sonlandırmağa başlayıb. Və belə günlərdə, cəbhə şəraitində xalq ədaləti bu formada olur. Bu düzgündürmü? Qətiyyən yox. Amma buna qarşı indi nə isə edə bilərik? Yenə də yox. Ordan qayıdanları mütləq psixiatrik nəzarətə alıb cəmiyyətə qaytarmaq ən yaxın görüləcək işdi. Bir də müharibədən sonrakı yeni nəsli bəlkə bundan uzaqda böyütmək olar. Amma qonşular sikdirməsə, bu mümkün olmayacaq, çünki onlar yenə bizim başımıza çıxmağa və ilk fürsətdə qırğına verməyə hazır olacaq. Əgər təbii ki, orda da bunun sonunun olmadığını dərk edib dayanmasalar. Amma *tsexakronlar* (baxma: erməni nasistləri) imkan verməz onlar dayansın.
Birinci müharibədə şəhid olmuş hər qohumunun adına erməni öldürmüş adama, şəxsən tanışlardan 30 il əvvəl 6 qohumu itkin (ölüsü belə yoxdu) düşmüş adama " yoo vurmayaq, döyməyək, inanaq ki, bizi beynəlxalq hüquq müdafiə edəcək, ordakı əsirlərimiz də sağ-salamat qayıdacaq" deyə bilmərəm, çünki peysər çıxmaq üçün atılacaq ən sağlam addımdı.