67. ''sergey petroviç ömrünün sonuncu axşamı hesab etdiyi bu axşamda baş verən hadisələri heç təsəvvürünə belə gətirə bilməzdi. o tam sakit , kefi kök idi son günlərdə olduğu kimi bu gün də ölüm haqqında heç düşünmürdü. ölüm barəsində zəhər içməmişdən bir ya iki saat əvvəl fikirləşməyə başladı. fikirlər də haradansa uzaqdan dalğa-dalğa gəlib başına dolurdular. əvvəlcə ev sahibəsi yadında düşdü , sonra özünün necə uzanıb qalacağını , hansı görkəm alacağını xəyalında canlandırdı. birdəqiqəliyinə uşaqlıq xatirələri dayısının ölümü yaddaşında canlandı. dayısı onların evində ölmüşdü və o vaxt hələ yeddiyaşlı seryoja olan sergey petroviçi tanışlarının evinə göndərmişdilər. əynini geyinib dəhlizdən keçəndə zala boylanmışdı və orada həmişə arxasında oturub yemək yedikləri masanı , masanın üzərində isə altı ona tərəf olan ağ corablı bir cüt hərəkətsiz ayağı görmüşdü. birsaniyəliyinə gördüyü bu mənzərə ömürlük yaddaşında həkk olunmuşdu. uzun müddət onun təsəvvüründə ölüm ağ corablı bir cüt hərəkətsiz ayaq olaraq qalmışdı''.
leonid andreyev - sergey petroviç haqqında hekayə