1. vallah çox yorucu birşeydi. bir ara buna çox fikir verirdim. ətrafımdakıları tanımağa çalışırdım. sanki, nə üçünsə istifadə edəcəm, onlardan özümü qoruyacam ya da onları idarə edəcəm. ilk başlarda əyləncəli gəlir. daha sonra isə çox dəxlisiz bir mənzərə ortaya çıxır. hamını tanıyırsan(ya da tanıdığıva inanırsan) amma özüvü tanımırsan. tanıya bilmirsən. özüvü itirmisən. ya da itirməmisən. bəlkədə heç olmamısan. bəlkə də olmusan amma olduğundan xəbərin olmayıb. o vaxtlardan sonra insanları tanımağa çalışmağın başın buraxmışam. sadəcə özümü tanımağa çalışıram. düzdü tanımağa çalışdığlarım da insanlardır. onlar da ayrı - ayrılıqda bir dünyadırlar. amma mən özüm də bir dünyayam. niyə özümə fokuslanmayım ki? niyə başqalarıyla özümü yorum? mən niyə onları tanımaq istiyirəm? onlardan özümü müdafiə etmək üçün mü? bəs mən özümü tanıyıram mı? əslində özünü qorumaq üçün özünü tanımalısan, qarşındakını yox. zəifliklərivi bilməlisən. və onları gücləndirməlisən. boşver hamını. özünə fokuslan qaqaşım.