həkimlik
əjdahalar googllaxalq tərəfindən ən çox hörmət görən peşələr - azərbaycanda həkim olmaq - azərbaycan həkimləri - azərbaycana nifrət etmə səbəbləri - depressiya - kuba inqilabi - trepanasiya - sigmund freud - ferhat göçer
Həkimlik həm də səbr edə bilməkdir. Gecə 12 belə olsa, sabah soruşa biləcəyi sözü illah o gecə vaxtı sənə zəng edib soruşan xəstə yaxınına səbr eləmək, mənasız sual verən xəstə və yaxınına səbr eləmək, insanların dəhşətə salan axmaq hərəkətinə səbr eləmək. Heç nə demirəm, elə təkcə Terapevtik sahədə işləyənlərdə həqiqətən daş səbri var. sən aydan sual verəndə qabağındakı çaydan danışar. Sən də elə etməlisən ki, nə şiş yansın, nə kabab. Həm normal anamnez yığa biləsən, həm də pasient "sözümü kəsdi, mənə hörmətsizlik elədi" tripinə girməsin. Pediatriya isə dəhşətdir. Biz bir dəfə dərsə gedəndə yalan olmasın, bir uşağın yanında 5 adam gəlmişdi. Həkimin yanında hərəsi bir avaz danışacaqdı indi. Hələ əl vurmamış, həkim qapıdan girən kimi var gücü ilə çığıran uşaqlar var. Uşağın qabağında öz anası olsa, uşaq evdə elə eləsə, 100 faiz qapazı yeyər. Amma təəssüf ki, bəzən o səbr kasası daşar və səni səbrini basmadığın üçün də günahlandırarlar. Həkimlik həm də yersiz minnət yeməkdir.
Demirəm, həkimlərin hamısı bombadır, əladır. Amma olan-qalan motivasiyaları ağır iş rejimiylə sömürülən, üstünə də at minnəti yeyən insanı günahlandırmaq düz deyil.
üzv ol