8. adı gələndə təpəmə qaynar qazandan su tökülürmüş kimi yanıb-töküldüyüm "yaşayış minimumu", birdəfəlik "yardım".

mənim də bir tanışım var, ailə 4 nəfərdən ibarətdi: ata, əlil ana və 2 uşaq. biri körpədi, digəri çağa, yenicə doğulub. ana ayda 110 manat əlilliyə görə yardım alır, atanın da qeyri-rəsmi iş yeri pandemiyaya görə bağlanıb, məlum məsələ. uşaq saxlamaq da ki, bildiyimiz. pampersindən tut, yeməyindən çıx. hamısı da od qiymətinə. və bütün bunları qarşılayan 110 manat. yüz on. bu qədər qayğıları olan həssas qrup ailə və 110 manat.
190 manat yardım üçün ata dəfələrlə müraciət edib, yoldaşı dövlətdən yardım alır deyə geri çeviriblər. mənə bir şey maraqlıdı ki, ailənin vəziyyətini görə-görə o sözü necə deyiblər ataya? heç utanıb-qızarıb yerin dibinə girməyiblər yəni? 1 nəfər üçün yaşayış minimumu 190 manatdı, a kişi, 1 nəfərin yaşaması üçün tələb olunan minimum məbləğ. necə yəni sizə o pul düşmür? bu kimi ailələrə, həqiqətən ehtiyacı olanlara verilmirsə day nəyə lazımdı ki minnətlə yarıya verib, yarıya vermədiyiniz o yetimpayı? 2 uşaqlı, aylıq gəliri 110 azn olan, uşaqları bu çətin ərəfələrdə saxlamaq üçün can çəkişən cavan ailəyə də vermirsizsə, tüpürüm sizin vicdanınıza. utanmasaz oranızdan-buranızdan bir bəhanə uydurub 110 manatı da kəsərsiz siz. şərəfsiz yığını.

hə, yaxşıca araşdırın, qərəzsiz olsun, görün hansı varlının evinə 5 dənə 190 getmir, təmin eliyin. yazıqdı, yığıb goruna aparsın.
zalımlığın bu qədəri. başqa sözüm yoxdu.