8. 1712-ci ildə cenevrədə anadan olmuş və həyatı boyunca cenevrədə doğulduğunu qürur hissi ilə söyləyən, cəmiyyət və siyasət filosofudur. Yazdığı əsərlər və tənqid elədiyi məsələlər həqiqətən də dövrünün ötəsində bir düşünür olduğunun sübutudur. Atası bəzi müzakirələri nəticəsində cenevrədən ayrılar və bir daha russo ilə maraqlanmaz. Russonun çətin illəri bundan sonra başlayır. Fərqli yerlərdə çalışır, çıraqlıq illəri də demək olar. Russo, 12 il əziyyətlə də olsa, bəzi yerlərdə çalışaraq həyata davam etməyə çalışır. 28 yaşında müəllimlik edir, musiqi dərsləri vermək üçün musiqini öyrənir, hətta hazırladığı bir opera belə var. Beş uşağı olur və hamısını yetimxanaya qoyur, lakin yaşlılıq dönəmində bunun üçün peşman olduğunu deyir. Russo, qərarsız bir xarakterə sahibdir. ilk öncə prostestantlığı qəbul edib, sonra katolikliyi, sonra yenidən prostestant olub.
Russoya görə, iki bərabərsizlik vardır. Birincisi, təbii bərabərsizlik olan insanın fiziki baxımdan bərabərsizliyidir. ikincisi isə, mülkiyyət bərabərsizliyidir. Bir insanın çıxıb da cəmiyyətin ortaq istifadə etdiyi torpağın yarısı mənimdir deməyi ilə həm bərabərsizlik, həm özəl mülkiyyət həm də mədəni cəmiyyət yaradılmışdır. Russo, bu insanı digər insanları aldada bildiyi üçün həm ağıllı, həm də oğru sayır. Bu ikinci bərabərsizliyi, tanrının hökmü ilə olduğunu hesab edənlərə qarşı çıxıb ( hələ doğulmamış max veberi tənqid edib, zənginliyi iqtisadi güc olaraq görən insanların gerçək gücə sahib olmadığını deyib. Çünki, bu şəkildə, yoxsul təbəqəyə məcburi şəkildə boyun əydirmək ədalətsizliyin göstəricisidir). Russo, təbii vəziyyəttəki təbii insanın azad olduğu üçün xoşbəxt, sivil cəmiyyəttəki insanın cəmiyyətə qarşı azad olmadığını bildirərək bədbəxt olduğunu deyib. əxlaqi davranışlarda cəmiyyətin rol oynadığını deyirdi. Onun dövrünə qədər olan bütün müharibələrin, bərabərsizliyin təməl səbəbi mülkiyyətdir. Russoya görə, təbəqələşmənin ən yuxarı hissəsini tutmuş insanlar, öz xeyirlərinə, cəmiyyət üçün qayda və qanun çıxardıb, aşağı təbəqənin insanları ilə razılaşma bağlayaraq və öz yerlərini möhkəmləndirərək inqlabı özlərindən uzaqlaşdırıblar.
" gəncin qocaya əmr elədiyi, cahil insanın müdrik və ağıllı insanı idarə etməsi, aclıq içində, məcburi ləvazimatlardan yoxsun olan çox insanın çətin yaşayarkən, cəmiyyətin az hissəsini təşkil edən insanların lazımı olmayacaq şeylər içində üzməsi təbiətin qanuna ziddir."