45. olmuş bir hadisədən danışmaq istəyirəm. valideynlərimdən birinin ermənistandan qaçıb xocalıda məskunlaşan bir qohumları vardı. qadının yoldaşı xocalıda döyüşən bir hərbçi idi. qadının dediyinə görə saqqallılar* asala yoldaşını tutub erməni qəbirsanlığında gözünün qabağında boğazını kəsmişdilər. özünü də oğlu ilə birlikdə qaranlıq bir yerdə əsir saxlayırdılar. gecənin bir yarısı uzun illər qonşuları olan bir erməni gəlib qapını açır - 'tez olun qaçın,' deyir. soyuqda neçə kilometr yol gedib azərbaycan tərəfə çatdıqdan sonra uşağın donmuş ayağının bir hissəsi kəsilir.

başqa bir erməni sürücü ermənistanda azərbaycanlılara qarşı talanlar törədilən vaxtı bir neçə nəfəri öz maşını ilə sərhəddən keçirir. bunu bilən asala üzvləri 'satqınlara dərs olsun' deyə onu asırlar.
indi necə deyim ki, hər erməni eynidir?

indiki dövrdə belə ermənilərin qaldığına, olduğuna inanmıram. əsas da 2-ci qarabağ müharibəsindən sonra. çünki artıq nifrət hər iki tərəfin iliklərinə işləyib. münasibət düzələn də deyil, birgə yaşayış həm təhlükəli fikirdir, həm də mümkünsüz.

xocalıya təkrar gəldikdə isə youtube-da bunu azərbaycanlılar özləri ediblər deyən yüzlərlə erməni var. ya belə bir vəhşiliyin özününkilər tərəfindən törədildiyinə inanmaq istəmir ya da xalqın 'imicini' ağlamağa çalışır, ancaq yalan dediyini bilir.

var işid bir də var müsəlman. asala işid-in erməni versiyasıdır. ancaq ermənilərə artıq neutral gözlə baxa bilmərik, həmişə ehtiyat etməliyik. lakin bu o demək deyil ki, yatan ermənini vəhşicə öldürəni haqlı çıxarmaq lazımdır.

qarabağın bir çox şəhəri hiroşimaya çevrilib. ancaq toparlanıb hər şeyi yenidən qurmaq olar. yaponya olanları unutmayıb, ancaq üstəsindən gələ biliblər* abş-ın da yardımı ilə .