1. 1943-cü ildir. Gənc Mustafa Ürgüp Tahsin Ağa Kitabxanasına kitabxanaçı təyin olunur. Dövlət qulluğu o dövürdə əla bir iş idi, çünki o vaxtlar özəl sektor yox idi.

mustafa Kitabxanada oxucularımızı həvəslə gözləyir; bir gün, beş gün, amma gəlib-gedən olmur. Ətrafdakılarla danışır, hamıya deyir:
"Bax kitabxana boşdur, gəl kitab oxu."
Gələn və ya gedən olmur. Vəziyyət barədə rəhbərlərinə məlumat verir.
- Qardaş, oturduğun yerdən normal maaş alırsan, yoxsa almırsan?
- alıram.
- Bəs niyə işləri qarışdırırsan, gələn-gedən olsa maaşın artacaqmı ?
Daha çox çətinlik çəkəcəksən, illərdir kimsə o kitabxanaya gəlmir.

"Nə edim, nə edim?" deyə düşünür və dayanır.
Nəhayət, bir fikir ağlına gəlir və həyat yoldaşına deyir. Arvadı əvvəlcə “Dəlisən, bəy?” Deyir.
O zaman dövlətdəki başçılarının yaratdığı bütün əngəlləri min bir çətinliklə bir-bir üstəsindən gəlir. Çünki o zamanda, indiki kimi “Gəlin bir şey etməyək və başımıza heç bir şey gəlməsin. işləsən də, işləməsən də eyni maaş ”düşüncəsi var idi.

Bürcləri, qalstukları, moroz üzləri, siqaret qoxuları ilə məmləkətlərini qramına fayda verməyən məmurlardan güc bəla ilə bir eşşək alır. iki sandıq da hazırlayır. iki sandıq qalınlığa görə 180-200 kitab götürə bilirdi. Seçki qutularına "Kitap idarə Sandığı" yazır.
Kitabları eşşəyin üstünə yükləyir və kənddən kəndə gəzməyə başlayır. Kitabxanaya bir mətn də asır:
"Yalnız bazar ertəsi və cümə günləri açıqdı."

Kənddəki uşaqlar təəccüblənirlər. Eşşəyə çoxlu kitab yükləyən bir əmi kitabları o kasıb uşaqların balaca əllərinə verir. Şaxta baba kimi düşünün. Şaxta baba yalan, Mustafa dayı isə həqiqətdir. Maral yerinə bir eşşəyi var. Eşşək daha gerçəkdir, Mustafa dayı da.
On beş gün sonra eyni gün gələcəyəm. "Kitabları cırmayın, başqa kəndlərdəki dostlarınız da oxuyacaq."
Mustafa indi Ürgüpdəki kitabxanada bir-iki gün qalır, digər günlərdə eşşəyi Yüksellə kənddən kəndə gəzir. Kəndlərdə uşaqlar Kitabxanaçıyı hər dəfə eşşəylə alqışlarla qarşılayırlar. Ürəkləri döyünür, həyəcanlanır və sevinclə yeni kitablar gözləyirlər. Mustafa dayının nüfuzu ətrafa yayılır. Digər dövlət qulluqçuları ofis otaqlarında heç bir işə yaramasalarda, Mustafanın eşşəyi Yüksel yediyi ota hamıdan çox layiq idi.

Amma qadınlar kitabxanaya gəlmirdi. Mustafa Zenith və Singer'a yazır:
"Mənə bir tikiş maşını göndərin, məndə şirkətlərinizin adını kitabxananın girişinə böyük hərflərlə yazım".
Zenith, doqquz tikiş maşını, Singer bir tikiş maşını göndərir (ilk sponsorluq fəaliyyəti). Qadınlar gününü çərşənbə axşamı edir. Parça götürən qadın kitabxanaya qaçır. On maşın yetərli olmadığı üçün növbə yaranır. Növbədə gözləyən qadınların hər birinə bir kitab verir ki, gözləyərkən oxusunlar. Savad səviyyəsinin aşağı olduğunu görəndə savadlılıq kursları vermək üçün icma mərkəzlərinə gedir. Xalçaçılıq kurslarına başlayır və bölgədə xalçaçılığı canlandırır. Bu vaxt valilik Mustafa'yı məhkəməyə verir,
"iş tapşırığı xaricində hərəkət edir"adıyla böhtan atırlar. 50 yaşı tamam olan Mustafa dayı təzyiq altında təqaüdə çıxır.

Mustafa dayı kəndlilər arasında bir əfsanəyə çevrilir, illər keçdikcə kəndlərdəki uşaqlar arasında oxuma istəyi daha da artır. 2005-ci ildə Mustafa dayı vəfat edir.
Bütün Kapadokya çox kədərlənir, aralarına toplaşırlar. Ürgüpdə "Eşşəkli Kitabxanaçı" Mustafa gözəlgöz və eşşəyinin heykəlini tikirlər.
Girişimcilik bilirsən nədir?
Girişimcilik olduğun yerə yenilik etməkdir.

'insanlar ölər ! ölməyən bir şey varsa o da kitabdır'
-mustafa gözəlgöz