15. Xüsusi heç nə etməmək. Hə, tam olaraq, bu. Bir az uzun olacaq, amma yaxın oturun, məsələni müşahidə elədiyim qədərilə izah edəcəm. Həmçinin, oxuyandan sonra məndən öncəki taktikaların niyə o qədər də effektiv olmadığı da aydın olacaq. Ümid edirəm, vəziyyətdən əziyyət çəkənlər üçün bir az da olsa, faydalı olar.

Universitet vaxtı bu işi yetəri qədər təcrübə etmişdim deyə rahat şəkildə taktika verə bilərəm. Əslində, bu, tam olaraq, taktika da deyil. Məsələ bəsitdir: heç nə etməmək, sadəcə, necə deyərlər, adam balası kimi, normal şəkildə oturmaq. Yəni vəziyyəti adiləşdirmək, xüsusi heç nə olmamış kimi davranmaq. Xala mindi, qız mindi və s. önəmi yoxdur. O yer sənin haqqındır və kiməsə verməmək üçün nəsə etmək lazım deyil.

Üzünü pəncərəyə çevirmək, onlara baxmamaq, görməzliyə vurmaq, qulaqlıq taxıb yatmağa çalışmaq, özünü yorğun göstərmək qarşıdakı insanda ikrah hissi yaratmağı cəhənnəm, adamın özündə dəhşət narahatlıq yaradır. içdən-içə "o tərəfə baxma! Ancaq düz bax!", "gözüvü açanda başıvı çox qaldırma, guya fikrindən yayındı", "sifətivi turşut, guya yorğun/fikirlisən" * bəli, hər cür variantı sınaqdan keçirmişəm və s. deyəndə getdiyi yol adamın burnundan gəlir, musiqi ləzzət eləmir, baxdığın yerlər normal haldan qat-qat az maraq yaradır, yuxu da zəhər olur; beləcə, gərgin bir aurada olursan. Eyni zamanda, bu, təbii yox, rol/məcburiyyətdən edilən addım olduğu üçün qarşı tərəf də vəziyyəti tutur. Camaatı lom sayıb gic yerinə qoymaq lazım deyil! onlar mental təfəkkürlüdürlər, amma qətiyyən axmaq deyillər.* danışanda eşitməmisiniz ki, "özlərini təmiz axırıncı yola qoyublar e" desinlər? Qarşıdakı adamda ikrah yaranmağı həm yer verilməməyə, üstünə də, bu rol oynamağa, görməzdən gəlindiyinə, vecə alınmadığına görədir. Dolayısilə, ilk olaraq, bu işin - vəziyyəti adiləşdirməyin önəmli nöqtəsi qısa göz kontaktıdır. Yəni qadın, cavan qız, orta yaşlı adam - fərqi yoxdur, kimsə minəndə ətrafa göz gözdirirmiş kimi bir o yan-bu yana baxıb o adama da nəzər salmaq lazımdır. "bu nə işə yarayır?" soruşsanız, o işə yarayır ki, adam özü görür ki, "filankəs məni gördü və normal davranıb heç bir reaksiya vermədi". Bu avtomatik olaraq onda digərlərinə yönəlmə yaradacaq. çünki ən başdan gördü ki, sizdən bir şey çıxmaz. Sizə qərəzi yoxdursa, yobaz bir xala deyilsə, hər şey yaxşı olacaq.

Amma bir nüansı xüsusi şəkildə, dönə-dönə qeyd eləmək istəyirəm ki, o ilkin baxışın, görmənin tərzi dəhşət önəmlidir, əsas faktordur. Adama baxanda saymazyana, süzərək baxılmamalıdır, yəni "hə də, nolsun sən minmisən?", "mən ölüm, özüm də yorğunam, duran deyiləm", "mən bu tabuları yıxacam, acığa sənə yer verməyəcəm!", "gəncləri başa düşün! Mən də oturmalıyam", "yav he he, Zobrist dediyi kimi tez buna baxım, qoy görsün ki, gördüm, sonra üzümü çevirim o yana, durmayacam" fikri ilə olmamalıdır. Maksimum soyuqqanlı şəkildə, sanki 25-30 yaşlı adi bir cavan oğlana baxırmış düşüncəsində olmalıdır. * qızlar, söhbət sizi başdan çıxaran yaraşıqlı oğlandan getmir. Siz də hansısa öz yaşıdınız olan qızı düşünün misalı ona görə belə çəkdim ki, o yaşda kişi cinsi avtobusda, metroda olanda heç bir reaksiya olmur. rahat oturulur, sərbəst ətrafa baxılır, arada o oğlanın geyimindəki nəsə diqqət çəkir, ona göz gəzdirilir. Qısası, insan ona yer vermə məcburiyyəti hiss etmir. Həmin o cavan qızlara, orta yaşlı qadınlara, kişilərə də eyni düşüncə tərzi ilə yanaşılmalıdır və adama, səndən yerini istədiyini bildirəcək qədər də uzun baxılmamalıdır. Bir növ mesaja "görüldü" atmaq kimi olmalıdır. Bilsin ki, onu gördün, fso. Keç fikrini başqa yerə yönəldib az öncə elədiyin şeylərə qayıt.

Son olaraq, niyə yuxarıda çəkdiyim misallardakı və ya digər yazarların, ətrafınızdakı insanların verdiyi məsləhətlərin, işlətdilən taktikaların effektiv işə yaramamağını öz qandığım qədərilə izah edib entry-ni yavaş-yavaş bitirim. O cür taktikaların bir növ inkar, müdafiə, mübarizə davranışı olduğunu düşünürəm. Yəni üzü çevirmək, özünü yorğun göstərmək(və ya elə həqiqətən də, elə olmaq), görməzdən gəlmək və s. bu kimi hallar, əslində, şüuraltı olaraq elə bir qaydanın qəbul edildiyini, buna görə də qarşı çıxıldığını göstərir. Yəni o cür davrananda sən "onu görsəm, gərək durum" modunda hərəkət edirsən deyə qarşıdakı da özünü dayanmadan dürtüşdürməyə çalışır. Çünki o da "məni görsə, yer verəcək" beynindədir. Məncə, anlamaq üçün çətin heç nə yoxdur: ikiniz də vəziyyətə eyni məntiqlə, eyni pəncərədən baxırsınız, ona görə ortada konflikt var. Biri dirənir, o biri müdafiə olunur. Şəxsən mənə bu məsələ dindar-ateist söhbətlərini xatırladır. * bilirəm, çox həssas mövzudan misal çəkib bənzətmə edirəm Necə ki, dindar biri qarşısında ateist "inkar var olan bir şeyə qarşı çıxmaqdır. Mən sadəcə onu qəbul etmirəm, Mənimçün yoxdur. varlığını sübut et" tutumu sərgiləyirsə, analoji məntiqlə yanaşmaq lazımdır bu məsələdə də. Mən özüm yorğun olub-olmamağımdan asılı olmayaraq kefim istəmirsə, durmuram. Yorğun olmayanda hansısa xanıma "yorğun deyiləm ki onsuz da. qoy durum" məntiqi ilə yer verməyi də doğru saymıram. Doğru saymadığım hərəkət yox, düşüncədir. Çünki bu düşüncədə olanda da "yer vermək" qəlibini qəbul etmiş olursan. Belə çıxır ki, sənin bu adətə qarşı çıxmağın ənənənin mentallığına görə yox, sırf özünün yorğun olduğuna, şəxsi maraqlarına görədir. Halbuki insan qəbul, özünə təlqin etməlidir ki, elə bir yazılı qanun, qayda yoxdur, buna məcbur deyilsən. Hamı kimi ödəniş etmisən, haqqındır o yer, belə lap əccəb edirsən. Hansısa qəlibin təsirindən kənar olaraq yer verib-verməyəcəyinə qərar verməlisən. qoca, əlil, uşaqlı qadınlara gəldikdə isə, onlar üçün durmaq ictimai nəqliyyatın qaydasıdır. istəsələr, əgər onlar üçün ayrılan yerdə oturulubsa, o yeri tələb də edə bilərlər, deyim biləsiz.

Bu arada, hey sən! Bunu oxuyan! entry-dən qaza gəlmə yarana bilər, amma bu düşüncə bir anda oturuşacaq şey deyil. Yəni bunu oxuyub, sabah tətbiq edəndə hüsran yaşamağın çox böyük ehtimaldır. Məndə də birdən-birə olmayıb. Heç bir düşüncə və davranış birdən-birə oturuşmur. Amma ki, hər dəfə sıxıntı ilə özünü rola salmaqdansa, bu yazdıqlarımı yadda saxlayıb, mənimsəmək daha yaxşıdır. Birinci dəfə alınmayacaq. ikinci, üçüncü, onuncu dəfədə də sıxılacaqsan, baxmağa çəkinəcəksən, günahkarlıq da olacaq. 2-3 ildir beləyəm, amma günü bu gün məndə də olduğu olur. Bu, çox normaldır. Çünki adamlar mental təfəkkürdədir və hər vəchlə bunu yeritməyə, yaymağa çalışır(acaq). Amma ki, daimi olaraq bunu özünə təlqin etmək və tamamilə adiləşdirməklə bir müddət sonra hər şey çox daha rahat olacaq. Çünki özünü hansısa davranış qəlibindən müdafiə edirmiş kimi yox, alternativ yolda davranırmış kimi hiss edəcəksən. Artıq hansısa xanım, xala, bir qadın görəndə, onların baxışları qarşısında bəzi istisnai hallar xaric heç bir narahatlıq keçirməyəcəksən. istisnai hal da həmin o qabiliyyətsiz adamların çiyinə kərkinməyi, ayağını tapdamalamğı, sumkanı dürtüşdürməyidir. Belə olanda yerində tərpənib özünü bir tənzimləyərək, azca fısıltı çıxacaq tərzdə dərindən nəfəs alaraq və s. hərəkətlərlə narahat olduğunu mütləq göstərmək lazımdır. Mənim sərt, qaşqabaqlı şəkildə dönüb sumkaya, xanıma baxdığım olub. Qısası, bunu birdəfəlik beyninə yeritməlisən, ey bəni-adəm, hamı kimi pul verib minmisən o nəqliyyata və o ödəniş sənə o nəqliyyat vasitəsində əyləşməyə, çatacağın nöqtəyə qədər getməyə tam haqq verir. Qaydalar daxilində nə edirsənsə, yaxşı edirsən. Kiminsə yorğun, yaşda böyük, kök, arıq, qadın və s. istənilən fiziki xüsusiyyəti ona yerini verməyə məcbur olduğun anlamına gəlmir. Bu, ən pis halda səndə seçim yarada bilər: tam azad şəkildə yerimi ona verim, ya verməyim? Əgər narahatlıq, basqı hiss edirsənsə, seçimi özündən yana et. Vəziyyət fərqlidirsə, o başqa məsələ. Haqqındır deyə hər zaman elə davranmalı da deyilsən.