1. Təxminən 13-14 yaşından etibarən hərbi liseyə daxil olmaqla başlanan həm sənin üçün, həm ailən üçün həddindən artıq çətin və yorucu həyat yolu.

Bir dəfə universitet vaxtı idi, stipendiyamı almışdım, pul çəkirdim atmdən. Yanımda bir xadimə xala yerləri təmizləyə-təmizləyə gəlib məndən soruşdu,
-bala nə qədər pul alırsan
+60 manat xala(o vaxtı stipendiya 60 manat idi)
-bala bu ölkənin bütün pulu yeyən bir hərbiçilərdi, bir polislərdi..

Bu söhbət həmin an çox pis dəymişdi, ürəyimin başından vurulmuşdum. Təkcə hərbiçi oğlu olduğum üçün deyil, ya da bu sözün mənim, mənim ətrafımdakı təxminən 80 faiz insanın atasına, özünə deyildiyi üçün də deyildi. insanların hərbi sənətinə bu qədər kiçik çərçivədən baxması üzmüşdü məni. Mən orda qayıdıb xalaya heç nə deyə bilmədim, birinci çox məyus olmuşdum, ikincisi də fikirləşdim ki onsuz cahil adamdı, uşaqlıqdan elə görüb, nə deyəcəm nə başa düşəcək ki..
Yanımda qrup yoldaşım var idi, bunla çıxdıq unidən bu da başladı lağ-lağı eləməyə, mən daha da pis vəziyyətə düşmüşdüm. Həm insanların belə yalnış düşünməsi, işin içində nələr olduğunu, o hərbiçinin (atıram) general olmaq üçün nə qədər əziyyətlər çəkdiyini bilməməkləri ciddən qoyurdu. (#324785 nömrəli entryə baxa bilərsiniz)

Bir insanın hərbiçi olması, onun ətrafında da hər cürə insanın olması deməkdi, həyatdakı hər bir insan tipi ilə qarşılaşır bu adamlar, nəyin nə olduğunu, kimin necə xarakteri olduğunu bəzən bir baxışdan belə tuta bilirlər.
Hətta balaca vaxtı mən elə bilirdim atam mənim düşüncələrimi də oxuya bilir ona görə hər dostumun adını yanında çəkmirdim ki, birdən deyər onla gəzmə, dostluq eləmə avaradı zad mən də yalandab cavablar verməyim.

Sənin hərbiçi olmağınla mən Azərbaycanın demək olar ki, hər nöqtəsini qarış-qarış gəzdim. Sənin işinə görə mən heç vaxt eyni məktəbdə 2 ildən artıq oxuya bilmədim. Buna görə şikayət etmirəm, çünki hal hazırda adaptasiya, şizofreniya, sosial fobiya kimi zırıltı problemlərim yoxdur. istənilən yerdə çox rahatlıqla insanlara qarışıb onlar kimi ola bilirəm.

Məsələni pula gətirəndə isə, (nazirlik və qərargahı çıxıram) bir insan düşünün ki səhər tezdən 06:30-da evindən çıxır və axşam 12-də gəlib evə çatır. Bəzi hallarda aylarla evə gələ bilmir. Ölkədə həyat sığortasının minimum olduğu bir işdə işləyir, qabağından minlərlə insan keçir, ölkənin hər yerindən əsgərlər gəlir yanında heç birini də əvvəlcədən bilmirsən bəlkə biri terroristdi, biri şərəfsizdi, biri narkomandı, biri manyakdı və s. Özü bir gün görə bilmir günün 12 saatdan çoxunu işdə keçirir evə isə yorğun gəlir heç nəyə taqəti qalmır.

Əksər hərbiçi uşaqları öz atalarının evdə onunla, ya başqa ailə üzvləri ilə soyuq münasibətindən narazıdır. Düzdü bunu ifadə etmək biraz çətindi amma öz içində çəkənlər yetərli saydan qat-qat artıqdır. Ey, mənə universitetin içində "ölkənin pulunu yeyən hərbiçilərdir" deyən xala, səncə dövlət hərbiçilərin çəkdiyi həyatın müqabilində onlara verdikləri maaş yetərlidir? Hələ indi fikirləşəndə ki, hərbiçilərin maaşlarını (nazirlik və müharibə bölgəsi xaric) təkqat ediblər, nə qədər səbəbləri ayrı olsa da, ədalətlidir səncə?