1. bu sifarişi verən: Apollo

Atatürkü bir fikir olaraq deyil, bir şəxs, fərd olaraq görən bədbəxt milliyətçilər* mən onları belə adlandırıram siz də nə deyirsiniz deyin bunların amk .

Hər dəfə atatürkün anım günündə (10 noyabr) bir hörmət əlaməti olaraq, bəzi küçələrdə nəqliyyat dayanar və 10 saniyəlik belə olsa siqnal verilib, ya sükut edilərək yad edilər. Şəxsiyyətə hörmət budur. Bir insanı bütləşdirib: "Atatürk olmasa biz batmışdıq, sikdirmişdik. Adam komandir, lider deyil bu artıq allahın gördüyü işi görüb. Peyğəmbərdir! Tanrıdır! X, y, z.." deməyə gərək yoxdur.

Onsuz da heç kəs heç kəsi sevmək məcburiyyətində deyil düzdür, amma bir insan(daha doğrusu sevmədiyiniz bir insan) gəlib sizə desə ki, (atıram) məhəmməd paltarın yanır. Day bu məhəmməd bu adamı sevmir deyə sikdiri çəkməli deyil, bir şey ki bu yanırsan sənə düzünü deyir də.

Atatürk fetişizminin də qaynağı budur. Şəxsiyyət olaraq sevməyə bilərsiniz, alkaşdır, içəndir, islamı yox etdi, mollaları asdı və s. Demək yerinə, insanın fikirləri haqqında hər hansı bir şərhlər etmək, anlamağa çalışmaq lazımdır.

Gəlirəm bunun 180° əksi olan fetişizmə. Yenə bunun da səbəbi yuxarıda qeyd etdiyim, atatürkə şəxsiyyət olaraq baxan insanlardır. Çünki psixoloji olaraq bu millətdə bir şey var ki, ya ən sağdasan, ya da ən solda. Orta nöqtə anlayışı yoxdur.

Sən atatürkə bir şəxsiyyət yox bir fikir olaraq baxsan, onun nə bütləşdirəcək bir tərəfi, nə də nifrət ediləcək tərəfi olduğunu görərsən.

Anlayacağınız boş işlərdir və acı həqiqətdir ki bu yenə 60-cı illərdə millət üzərində əkilmiş fidanların cücərtiləridir. Bölməyə çalışırdılar? Al, yarı-yarıya buna nail oldular.
60-lı illərdə sırf buna görə adam öldürüb, baş kəsirdilər.. dəyər mi? Əsla.

Atatürkü sevməyin, nə də onu ilahiləşdirməyin. Sadəcə şəkilin özünü yox, çərçivədən bir az uzaqlaşaraq seyr edin. O zaman fərqi görəcəksiniz.