əjdahalar googlla keçən ayın ən bəyənilənləri - dünənin ən bəyənilənləri - bertrand zobrist - sözaltı sözlük - sözaltı etiraf - sözaltı sözlük üçün tövsiyələr - sözlükdə yazar olmaq üçün ediləcəklər - iyrənc zarafatlar - yazarların hazırda düşündükləri 256. son entrylərin müsbət enerjilərlə yazıldığını görüb yazarlarımız adına sevinir, amma bu müsbət enerjini üzülərək yaymalı olacağımı bildirərək başlamaq istəyirəm entrymə. özümü biləndən bəri özümü hər yerə və hər kəsə qarşı yad hiss edirəm.dünyaya göz açdığım evə, ilk sərxoş halda küçələrini veyil-veyil gəzdiyim şəhərə, hətta insanın sahib olduğu ən doğma şeyə, ailəmə qarşı belə özümü yad hiss edirəm.amma təxmin ediləcəyinin əksinə bu aidiyyətsizlik məni heç o qədər də narahat etməyib. heç vaxt da özümü harasa aid hiss etmək üçün dəxlisiz damların altında saxlanmamışam. qorxmaq da bununla yanaşı mənim tərzim olmayıb, sonunu düşünmədən çox vaxt doğru və ya yanlış olduğunu düşündüyüm şeyləri dilə gətirmişəm. bu xasiyyətim də elə böyük ehtimal hər şeyə qarşı yad olmağın verdiyi vecsizlikdəndi. insanlara qarşı da həmişə bir mil uzaq olmuşam, hər kəsdən hər şey gözləyən, heç bir xəyanətə təəccüblənməyəcək biri. və həyatım boyu da yalnız bir insana qarşı bütün gardımı endirmiş, yalnız bir insanla tək olanda necəyəmsə onunla da elə olmuşdum. o da bəyənməsə gərək ki, xatirələr qoyub uzaqlaşdı məndən. nə ironik ola ki, mənə ən yaxın hiss elədiyim albert camusun yad əsərini elə o vermişdi mənə. gün keçdikcə bu dünyaya qarşı yadlığım artır, sevgim stabil qalıb, nifrətimsə ara-ara artıb-azalır. hər mənə qarşı gördüyüm səhvdən sonra da "etməyəcək deyə bir qanun yox idi" deyib təəccüblənmir, amma bəzən sevdiyim insan olduğu üçün kədərləndiyim də olurdu. insanlara bel bağlamamış olsam belə onlardan ipimi çəkməyə çalışıram. tek yabancı bendim evde ve bir yalancı mumdu
)