65. əvvəllər bu başlıqdakı yazıları oxuyub heç tanımadığım insanların hisslərinə ortaq olduğumu xatırlayıram. bəzən deyirdim ki, axı, yazarların ruh halı onların həyatına heç toxunmamış və ya toxunma ehtimalı az olan insanların niyə vecinə olsun ki? düşünürəm ki, bugün bunu anlamlandıra bilirəm. bu başlığa yazmaq əslində bir növ özünlə üzləşmək deməkdir. böyük ehtimalla, məqsəd insanlara nə düşüncədə, nə hissdə olduğunu bildirməkdən ziyadə beynində dönüb dolaşan şeyləri yazıya tökməkdir. asan görünsə də çətindir əslində. yazdıqca özünə etiraf edirsən, reallığa yaxınlaşırsan, qəbullanırsan. bugün qəbullanıram ki, hərkəslə müharibəyə girəcək gücüm varkən öz içimdəki savaşdan sürünərək çıxıram. bəlkə də heç çıxa da bilmirəm, bir yerlərdə ilişib qalmışam. amma sağam, nəfəs alıram yəni. sağam, amma məğlubiyyətin verdiyi hiss mənə ölümdən daha ağrılı, daha kəskin gəlir. məğlubiyyət. öz yerində, özünə qarşı məğlubiyyət.