tame impalaya aid currents albomunun sonuncu parçası.
Bir yandan ümidləndirib bir yandan da hələ də "eyni pox" olduğunu üzünə vuran musiqi.
Ən çətin və depressiv zamanlarımda dinləmiş olduğum bu musiqi məni çox fərqli yerlərə aparması ilə yanaşı, hər zaman balkonda dinlədiyimə görə məni "burax özünü 8-ci mərtəbədən aşağı, tamamilə azad ol" düşüncələrinə qərq edirdi.
"Artıq x, y kimi xasiyyətlərimi dəyişdim, əksiklərimin yarı da olsa, bir qismini tamamladım, artıq "new person" yaratmışam" deyəndə keçmişdən biri gəlir, ya da eyni situasiya yaranır və eyni səhvlərini bir də edir, bir də aldanırsan və s. Həmin anların insanüstü təsəllisidir bu musiqi. Onda bu parça ilə dinləmiş olduğun " yes i'm changing" parçaları gözünün qarşısında paramparça olur, təəssüf etməkdən və sırf bu musiqiləri dinləyib ona və özünə verdiyin sözləri pozduğuna görə yaranan xəyanət hissindən utanırsan. Bu qədər müqəddəsdir tame impala mənim üçün. Heç Tanrı mənim üçün bu məqamda deyil. Sounds crazy, i know.
Bu haqda bir şey bilmirəm, amma bu və bir çox tame impala musiqisinin ayıq beyinlə yazılmış olduğuna inanmıram, zira sənət sahəsinin böyük qisminin ayıq beyinlə ərsəyə gətirilmiş olduğuna inamım çox azdır. Bu musiqi isə dünyadan və bütün varoluşdankənar bir parça kimi, daha çox isə keçmiş həyatımda dinləmişəm kimi gəlir.
Bir gün məhz bu mahnı ilə sevgilinin sinəsində yatmaq aktını həyata keçirmək istəyirəm. * yenə romantik damarım tutdu, haydi byes
8d versiyası daha zordu, xoş dinləmələr:
(youtube: 
)
)