1. günün 24 saatını mümkün olan qədər yararlı istifadə etməkdir. adamlar var ki, səhəri universitetdə olur, dərsdən çıxandan sonra avtobusu gələnə qədər 20 dəqiqə ərzində yeməyini yeyir. sonra avtobusla işə gedir. işdən çıxanda da elə vaxtda çıxır ki, evə gələndə dərslərini oxumağa və başqa fəaliyyətlərinə vaxt qalır. hələ üstəlik istədiyi qədər də yata bilir. sizin bu qatığınız belə adamlardan deyil. mənim günüm işə getməyimlə başlayır. düşünməyin ki, səhər işləyirəm yox elə deyil. iş saat axşam yeddidə başlayır. öz oxuduğum şəhərim pox boyda olduğundan bir iş yeri tapa bilmədim, gedib qonşu şəhərdə işləməyə məcbur oldum. nəysə qatara minmək üçün 5`in yarısı evdən çıxıram. bəli 5`in. qatarı gözləyəndə bir 20 dəqiqə itirirəm. işə bir 20 dəqiqə tez gedirəm. başqa cür alınmır. evə də axşam birin yarısı girirəm. mənim yerimdə kim olsaydı yerinə girib yatardı, amma məndə alınmır. girib internetdə "biraz" veyllənirəm, mahnılara qulaq asıram, sözlüyə girirəm. bir də baxıram ki, saat 4`ə işliyib. nəysə yerimə girib yatıram. səhər saat 10`da dururam. amma necə olursa əl-üzümü yumaq, səhər yeməyini yemək *
bu sadəcə iki çiy yuymurta və bir stəkan süddən ibarətdi
və s. kimi şeylərlə saat 12`də hazır oluram. səbəbsə mahnılar, sözlük və mesajlardı. sonra guya ki, nəsə ciddi bir şeyə vaxt ayırıram. ya idman ya da son zamanlar başımı qatdığım sənəd işləri. biraz keçəndən sonra da yenidən işə getməli oluram. artıq iki aydı ki, bu vəziyyətdəyəm. bezmişəm daha. yaxşı ki, qatarda yolda olanda nəsə bir şey oxuya bilirəm yoxsa tamamilə dəli olardım. ən pisi də odu ki, bütün bunların qarşılığında rəsmi olaraq cəmi 3 saat işləyirəm. onun pulunu alıram. amma əvəzində universitet də sikdirir, sosyal həyatım da. özüm özümdən iyrənməyə başlamışam özüm ölüm. axırıncı səfər nə vaxt ev təmizlənib bilmirəm. hə bir də yemək məsələsinə də toxunum. bu yataqxanada son 3-4 aydır düz-əməlli yemək bişirdiyim yadıma gəlmir. hazırladığım ən lüks yemək dondurulmuş hazır pizzanı sobada bişirmək olub. qalan vaxtlarda süd, çiy yumurta *
bişirməyə həvəs olmur
, kolbasa, pendir və çörək yeyirəm. amma boynuma almalıyam ki, dəhşət çoxlu meyvə yeyirəm. bura gələndən görməmiş olmuşam. bir də işdə biraz enerjim olsun deyə yolda bolca şirniyyat alıb yeyirəm. şirniyyat və turş meyvələrə görə mədəm göt gününə qalıb artıq. azacıq hava soyuq olan kimi dözülməz ağrılar verir, şişir. anlayacağınız maaşdan da bir pox pul qalmır mənə.
nəysə sözümün canı o idi ki, sizin bu qatığınız zamanını düzgün planlaşdıra bilmir. arada boşa gedən vaxtı çox olur. zamanı düzgün planlaşdıra bilən insanlara isə həsəd aparır, paxıllığı tutur. artıq bezib. özü öz evindən, özündən iyrənir. gələn həftəni də işləyib bir müddətlik hər şeyə fasilə vermək istəyir. imtahanları da verməyəcək bu semsetr. vətənə də qayıtmayacaq. növbəti iki ay içində başqa şəhərə gedib yeni həyat başlayacaq. yenidən o çox darıxdığı, arzuladığı bekarlığına qovuşacaq. yenə yalnız olacaq. onsuz da yalnız idi amma bir də əlavə olaraq tək olacaq. artıq bir həftədir o günlərin xəyalları ilə yaşayır. bir həftədir işdə müştərilərin üzünə qeyri səmimi olaraq gülür. çünki, fikri başqa yerdədi. gələn həftə və ondan sonrakı bir-iki gün. daha sonra qatığınız azaddı. artıq sikinə deyil heçnə. yorulub. ruhən yorulub. dözmədi bu xiyar. böyüdüyünü iş həyatına uyğun olduğunu isbat eləyə bilmədi. ola bilsin ki, bekarlığın ikinci həftəsində yenidən şikayətə başlasın. amma indikindən yaxşı olacağından əmindi.
