1. bütün tələbələrin yaşadığını əminliklə deyə biləcəyim vəziyyət. sadəcə olaraq kimin bunu nə dərəcədə yaşadığı dəyişir. bəzi insanlar problemləri çox tez bir zamanda * 10-15 dəqiqəyə unudub sakitləşə bilir. bəziləri unutmasa da, yenə də özünü bir müddətliyinə sakitləşdirməyi bacararaq, fikrini başqa yerə verə bilir və işi bitdikdən sonra problemi ilə üzləşir. mənə elə gəlir, bəzi insanlar da var ki, problemləri reallıqda olmasa da, ən azından beyinlərində necəsə həll etməmiş, nə olursa olsun, həyatlarındakı bir sonrakı addımı atmırlar. bu insanlara heyranam. çünki bu asan iş deyil. riyaziyyat nə qədər çətin olsa da, ordakı problemlərdə, məsələlərdə məntiq var, müəyyən bir sistem var, qayda-qanun var. həyatın mürəkkəb problemlərinin isə adətən irrasional olduğunu nəzərə alsaq, onları həll edə bilən və ya həllə müəyyən qədər yaxınlaşan insanların böyük bir qüvvəyə, yetənəyə malik olduğunu deyə bilərik. yaxınlaşan deyirəm, çünki həyatdakı irrasional problemlər riyaziyyatdakılara oxşamır. riyaziyyatda həllin özünü tapmadığın müddətcə, ona yaxınlaşmaq çox bir şey ifadə etmir. (* təbii ki bu biraz da məsələnin nə olduğuna və onun mahiyyətinə görə dəyişir. ) çünki riyaziyyat dəqiq elmdir. həyat da sizcə bu qədər dəqiq midir? onu deyə bilərəm ki, bəlkə də dəqiqdir, ancaq bu ən azından bizim, insanların gözündə belə deyil.
kaş harry potter zad olardıq. başımıza sehrli çubuq tutub, imtahan vaxtı bu lənət problemləri beynimizdən bir müddətliyinə də olsa uzaqlaşdıra biləydik. indi fikirləşəcəksiniz ki, elə bir fürsətimiz olsaydı, problemləri elə kökündən həll edərdik də? * glş elə düşünürsüzsə, o zaman siz öz potensiyalınızı inkar edərək, özünüzü çətin problemləri həll edə bilməyə nail olmağın verəcəyi sevincdən məhrum edirsiniz.