ətrafı vecə almamaq
əjdahalar googllasinəsi tüklü şairlə həyat və eşqbazlıq dərsləri - acab - yalan, qərəzli, vicdansız xəbərlərlə qarşılaşan ikişəxsiyyətli adam
mühakimələr kriteryalara görə yaranır. ən kiçik mübahisə mövzusundan, ən böyük problemlərin dəyərləndirlməsinə qədər; fərd gördüklərinə, yaşadıqlarına, fikirlərinə görə qərar verir. bu qərarlar ətrafında qərarlaşan sizə də aiddir, başqalarına da. bütün hallarda o insanlar səhvdir. radikla kimi səslənir, fərqindəyəm. amma səhvdir.
niyə səhvdir?
sizə ünvanlanan bütün mənfi fikirlər (təhqirlər, tənqidlər vs), müsbət fikirlərlə ( tərifləmə, fərq edilmə vs) mahiyyətcə bərabərdir. bu bütün sinifə 0 (sıfır) bal verən müəlliməylə, 100 bal verən müəllim bərabərliyidir. fikirlər mühakiməyə, mübahisəyə, müzakirəyə açıqdırmı, deyilmi, bilmirəm. bu insanına görə dəyişir. mən sadəcə fikirləri ciddiyə almamağı öyrənmişəm və hələ də öyrənirəm. fikirlər keçicidir. fikirlər unudulur. nə qədər çətin olsa da, qəbul etmişəm: hər şeyin bir səbəbi var və heç nə çıxarsız edilmir. bunu insanlıq tarixinə qara hərflərlə yazdılar.
nəticə olaraq ətrafı vecimə almaq və ya almamağı o qədər mənasız görürəm ki, bütün bunlar vecimə deyil. bu cool olmaq deyil. heç deyil. bu bəlkə də yorulmaqdır, çürümədir, inamsızlıqdır. adı hər nə olur, olsun.
insanlar fərq edilmək dərdiylə böyüyən varlıqlardır. məqsəd güdərək olsun, olmasın; bəziləri vecinə alır, diqqət edir, insanlıqları var, etməsə belə bunu büruzə vermir.
mən sadəcə yuxarıda saydıqlarımı içimdə daşıya daşıya bütün yuxarıda saydıqlarımı etmirəm. kimiləri də belədir. simple. bu insanların əksikliyi çox vaxt fərq edilmir.
bir mahnıda da bəhsi keçdiyi kimi: hər şey olur, hər şey böyüyür, hər şey keçir; həyat qalır. həyatım arasıra vecimə olur. amma bu vecinə almaq fərd və yaşadığı həyat əlaqəsidir. başqaları isə sadəcə təsəlli edici sözləri və əməlləriylə uzaqlaşırlar.
üzv ol