+1 əjdaha
1. Uzun illər öncə dostlarımdan biri Oljas Süleymanovun ,,Az-Ya" əsərini mənə hədiyyə etdi və diqqətlə oxumağı məsləhət bildi. Həmin dostumun zəngin şəxsi kitabxanası var idi. Mənim hansı kitabları oxumağa marağımın olduğunu da bilirdi.Kitabı aldım və oxumağa başladım. Əsər mənə o qədər güclü təsir bağışladı ki, sözlə ifadə etmək mümkün deyil. Əvvəlcə birnəfəsə hamısını oxudum. Sonra hissə-hissə yenidən, dəfələrlə oxudum. Aylarla, illərlə kitabdan ayrıla bilmədim.
Həmin vaxtlar düşünürdüm ki, bu əsər insan zəkasının məhsulu deyil. insan zəkası belə manumental əsər yarada bilməz. Özüm də hərdən nəsə yazırdım. Fikirləşirdim ki, bütün ömrüm boyu bu kitabın bir hissəsini belə yaza bilmərəm.
Oljas Süleymanov haqqında çox düşünürdüm. Bu qədər dahi, nəhəng şəxsin nə üçün beynəlxalq Nobel mükafatı almadığına təəccüb edirdim. Oljas Süleymanova qarşı qısqanclıq, həsəd, paxıllıq edildiyi qənaətinə gəlirdim.
illərlə fikrim dəyişilməz qaldı. Əsəri də tez-tez oxumaq üçün əlçatan yerə qoymuşdum. Ta ki,15-16 il əvvəl fanatı olduğum Oljas Süleymanov Bakıya gələnə qədər...
Təyyarədən enən kimi AZtv mikrofonuna etdiyi çıxışını dinlədim. Gözlərimin qarşısında Anar Rzayev, Çingiz Abdullayev canlandı. Adam fərqli danışmırdı. Eyni düşüncəni, eyni təfəkkürü daşıyırdı. Çıxışı yaltaqlığı, məddahlığı tərənnüm edirdi.
O zaman başa düşdüm ki, onun da yaradıcılığı ilə uzlaşmayan şəxsiyyət problemi var. Məhz ona görə də beynəlxalq arenaya gedən yolunu qapayıb. Çağın dünyası diktatorlara yaltaqlanan dahiləri qəbul etmir.
O vaxtdan ,,Az-Ya" əsərini kitab rəfimdəki görünməyən yerə atdım. Hərdən kitab axtaranda gözümə sataşır. Həmin an AZtv mikrofonuna danışan Oljas Süleymanov yadıma düşür. Çox təssüflənirəm. Öz-özümə deyirəm: Kaş heç vaxt Bakıya gəlməyəydin, xatirələrimdə böyük insan kimi yaşayaydın, Oljas Süleymanov....