samux

1. 1990-cı ildə azərbaycan respublikası ali
sovetinin qərarı ilə yaradılan yeni
ərazi-inzibati vahidlərdən biridir.

2. bu vaxta qədər orada olmuş, ordan olan bir şəxslə qarşılaşmadığım, haqqında artıq şübhələrin yarandığı bir yerdir. wikipediada şəklinə baxırıq, yaşayış məntəqəsi gözə dəymir.
https://az.wikipedia.org/wiki/Samux_rayonu
bəlkə həqiqətən belə yer yoxdursa?
https://en.wikipedia.org/wiki/Bielefeld_conspiracy

3. Gəncə və Goranboyun ortaq qonşuluğunda yerləşən, imamzadə adlanan ziyarətgahları, maldarlıq və dilənçiləri ilə məhşur rayon.

4. Əlimi cibimə atanda qələmin məndə qaldığını gördüm. Bütün qanım qaraldı. Bir də bunu harda görüb qaytaracam deyə düşündüm öz-özümə. Yadımdan çıxarıb birinin əşyasını özümdə saxlayanda, üzərindən nə qədər müddət keçir keçsin mütləq şəkildə onu geri qaytarmalıyam. Mənim olmayan şeyləri istifadə etmirəm, bu adi zajqalka ya da qələm olsa belə. Zajqalka ümumiyyətlə istifadə eləmirəm, çəkən deyiləm. Amma dostIarımdan birinin zajqalkasını bir il sonra özünə qaytardığım yadıma gəlir. Dostuma qaytaranda artıq unutmuşdu və xatırlayanda çox təəccüblənmişdi. Deməli sənə etibar eləmək olar demişdi yanındakı əmisi oğlu və digər dostlarımız da bunu təsdiqləmişdi. Gizlətməyəcəm sizdən, o şadlıq sarayının qarşısında özümlə çox fəxr etmişdim. Ev yiyəsi qonaqları qarşılayıb yerləşdirmək təlaşında idi, qohum əqrəba şadlıq sarayına daxil olur, öpüşür görüşür, dostlar bir-biri ilə hal-əhval edir, mənsə öz gözəl xüsusiyyətimə görə başımı yüngülvari yelləyə-yelləyə özümlə fəxr edirdim. Çox mərd və qəlbi təmiz olduğum qənaətinə gəlmişdim özlüyümdə. Bütün gün insanlarla mərd və qəlbi təmiz insan, müdrik şəxsiyyət kimi danışırdım o söhbətdən sonra. Belə vidim fasonum dəyişmişdiye elə bil. Hətta bir ara baxdım ki, dostlar çoxdan unudub oynuyub eliyirlər, dostuma oynadığımız yerdə yaxınlaşıb soruşdum ki, işliyir zajqalka? Çox da fikir verməyib çiynini çəkmişdi.
Adımı yadına sala bilməyən, üzümü görəndə kiməsə oxşadan tanışımın qələmi cibimdə özümü bir oblomov obrazına bənzədə-bənzədə evə gedirdim. Niyə belə bir şey eliyirdim? Çoxları oblomovu oxuduqdan sonra özünü ya oblomova ya da Ştolça bənzədir. Mən özümü bəzi fərqlər olsa da ivan Alekseyeviç Alekseyevə oxşadırdım. Adını heç kimin tam bilmədiyi, üzünü görənin yadından çıxartdığı, hər hansısa özünəməxsus bədən quruluşu, xüsusiyyəti, zəkası və xarakteri olmayan, başqalarının eşitdiyi və dediyi şeylərdən fərqli ortaya heçnə qoya bilməyən biri. işdən çıxıb evə gedirdim. Səssiz-səmirsiz, tək dərdi bütün çabalarına rəğmən sıldırım qayalar söz birləşməsini bədii cümlə içərisində işlədə bilməmək olan biri idim. Bu dərd mənə bəs idi, yaşıyıram da özümçün deyə fikirləşirdim. Hərdən bir ağlıma Samux rayonu gəlir, hərdən bir deyəndə ki, son dörd-beş ildi. Onu da Alekseyevə oxşadırdım. Axrıncı dəfə nə vaxt Samuxdan nəsə eşitmisiz? Samuxa istirahətə gedən olub heç? Ya da bazardan nəsə alanda "yerlidi samuxundu" deyən olub? Bəlkə də bizim bilmədiyimiz nəsə var orda? Bəlkə də Samux bir proyektdi - Azərbaycan daxilində ayrı bir dünya. Texnologiya və təhsil sahəsində dünyanın ən yaxşılarından, insanların rifah səviyyəsinin yüksək olduğu, yaşlıların aldığı pensiya ilə dünya səyahətində olarkən gənclərin partylərdə həlak olduğu, kənardan heç kimin buraxılmadığı Samux rayonu. Görəsən neyniyirlər indi orda? Pool party sıxıcı gəldiyinə görə evə tez qayıdan qızın atası gec gəldiyinə görə danlayır indi onu? - Sənə deməmişəm 12-dən sonra evə tək gəlmə? deyə qızını danlayır. Və qızı acıqla qapını üzünə çırpır. - Qızım səhv başa düşməye, prosta bu vaxtı tək gəlmə də, sevgilin harda idi ki? deyə kor-peşman soruşur Samuxlu ata. -Hə qızım de görüm necə keçdi party? - Bizim universitetdə oxuyan norveç, fin qıjılar basmışdı partyni, ləzət eləmədi çıxdım. – Deyir qız, mühafizəkar atasının əlindən təngə gəlmiş bir halda. – Vallah qızım, uje buraların zayı çıxıb, əməlli başlı karvansaraya dönübdü. Hələ deyir keçən dəfə Samuxun sərhəddində çubuxla silicon valleydən gələn investorları qovalayırmışlar. Bircə bu yardımlı işi alınsaydı çıxıb gedərdik.
Niyə belə bir şey fikirləşirdim bilmirəm, bəlkə də dörd-beş il əvvəl avropaya gedə bilməyəcəyimi anladıqdan sonra samuxa çox bel bağlamışdım. Qatara mindim. Telefonda nəyəsə baxırdım. Sağ tərəfdə, üzbəüzdə gördüm onu. Ürəyimdən qəşəng qızdı deyə keçirdim. Gözəl gözləri var. Görəsən şairlər də ürəyindən belə keçirir? ilk görüşdən keçirdəkləri ülvi hisslərin ifadəsini necə edirlər özlərində? Bu qədər sadə report verirlər özlərinə? Görəsən Müşfiq “Qəşəng qızdı, gözəl gözləri var”, biraz da o tərəf bu tərəfini bəzəsəm babat şeir çıxar burdan deyə düşünüb heç? Gözlərinin içinə baxıb-baxıb narahat etməmək üçün çox nadir hallarda başımı qaldırırdım. Qatardan düşdüm, avtobusu buraxdım, taksi sifariş eləmək istədim əlim gəlmədi. Olduğum yerdə dayanıb qalmışdım, ağlımda ancaq o. Sonra arxadan bir səs eşitdim – salam bilmirsiz burdan asan xidmətə nə gedir? Döndüm, o idi. Pay səni, beş dəqiqə əfsunlanmış vəyyətdə gözləyib davam edəcəkdim də. Taksi daydaylar var, soruş da bundan da. Bir dənə dərdim var, qoy onu çəkim də. Durduq yerə…Ordan asan xidmətə heçnə getmirdi. Buraları tanımırsız deyəsən deyə söhbəti açdım. -Yox tanımıram – Buralarda qalmırsız? Harda qaldığını izah elədi, atası hərbçidi iki şəhər bir rayon adı çəkdi. Heçnə başa düşmədim, əşi nə fərqi vare köçəri oğuz tayfasında xaqanın qızıdı. Qəşəng qızdı, gözəl gözəl gözləri var, xandan bu qızı almaq üçün bamsı beyrəyi belə çiy-çiy yeyərdim. Adını soruşdum çiçək dedi, dörd hərf. Universitetdə üçüncü kursda oxuyur, indiyə bitirməli imiş, məktəbə gec qoyublar. Söhbətin tıxandığını hiss edib çox gözəlsiz dedim. Deyən kimi, peşman oldum. Bu nəydiye indi mən dedim? Qızın üzündə heç bunun yeriydi? mimikası yarandı. Nəzakət xatirinə çox sağol dedi. Asan xidmətə getməyə heçnə olmadığı üçün atasına zəng vurub dalınca gəlməyini istədi. Mən də taksi sifariş verib heçnə soruşmadan sağollaşdım. Bilirdim, tapacaqdım. Maşına oturub yersiz komplimentə görə özümü danlamağa başladım.
Bir həftə danışdıq qızla. Nə danışdığımızın önəmi yoxdu. Bir həftədən sonra mənə dedi ki, gəl sözüm var. Dünən hər şey yaxşı idi, sağollaşanda da hər şey qaydasında idi. Amma bu xoşuma gəlmədi, çarə yoxdu getməlisən. Görüşdük, tərpənmədən dayandı yerində. Nəsə deməyə başladı. Anam şübhələnib, mənə dedi ki, qızım atanın dost-tanışı çoxdu, sənlə bağlı çox təkliflər gəlir, amma atanın nəzərində bir ailə var, deyib ki, qızım hələ tələbədi oxusun sonra gələrsiz, uşaqlar da bir-birini tanıyar. Sən nahaqdan heç kimə ümid vermə. Bəlkə o insan dünyanın ən yaxşı insanıdı, qəlb qırmaq kəbə yıxmağa bərabərdi və s. Qız bunları dedikcə fikirləşirdim ki, bu nədi qardaş? Bu neçənci əsrin ssenarisidiye belə. 21-ci əsrdə mən niyə belə şeylər yaşıyıram. Ümumiyyətlə bunu kim oturub yazıre. Yəni əgər allah yazırsa bir şey deyə bilməyəcəm, amma orda bir məmuru var ona tapşırıbsa ki, molla üçün sən yaz, ona bir iki kəlmə söz demək istəyərdim. Yəqin ki, aramızda belə bir dialoq yaşanardı. Ona deyərdim ki, - Qardaş bu nədi yazırsan? Başqa şey tapammadın yazmağa? Yaxşı deyək ki, birincidən yazmısan ki, sumqayıtda doğulsun, yaşasın. Hardasa başa düşürəm, nəsə obeddən qayıtmısız, kefinizin kök vaxtına düşüb götürüb yazmısan, işdəkilərə göstərmisən, açılmısız gülməkdən. Day bəsdir də, otur adam balası kimi, başıvı aşağı sal işivi işlə də, kollektivin təxləyliyi sənə qalıb? Bu nədi yazmısan. Qız deyir anam dedi ki, atan on il tanımadığı ailəyə qız verməz. Heç olmasa bu qədər şişirtmə də, elə bil ki, iş yoldaşlarınla zarafatı eləmisiz eləmisiz sonra da sən bunu demisən, onlar da deyiblər ki, day dediy güldüy poxunu çıxartma da. Düzün de ofisdə inside joke zadam mən? Altdan-altdan hırıldamaye söz soruşuram səndən. Allahın məmuru da mənə – Nə deyirsəne sən? Bir qapıdan girəndə oxu gör hansı şöbəyə girirsən də. Yaxşı onu oxumadın, bir qızın gözlərinə bax da. Görmürsən səni istəmir? Olmuyacaq bir şey idi, yalannan yazdım, bir həftə sonra ayırmaq istəyəndə də burda özümüzçün biraz deyib güldük, elə ya belə səninçün nə fərqi var. O qız səncə sənə baxar? Deyək ki, baxdı səncə səni seçər? O qızın həyat yoldaşını yandakı şöbədə yazıblar uje. Ştolçları orda yazırlar. ivan Alekseyevə baxacaq qızdı o? Bamsı beyrəyi çiy-çiy yeyər… Başını yeyərsən. indi dümdüz həyatdı yaşıyırsan, arada maraqlı olsun deyə belə şeylər yazacam hər dəfə gəlib zırrıyassan mənə?- deyərdi yəqin ki. Özümü aldatmağın mənası yoxdu. Gözlərinə baxdım. istəmirdi məni. Yox idim orda. Nə desəm anlamıyacaqdı. Daşa, sıldırım qayalara desən əriyəcək sözlər deyim, qızın könül bağının darvazasından boylanıb baxıramsa və… bunu ona… nəysə əşi. Heçnə demədən üzümü çevirib uzaqlaşmağa çalışdım. Bir il, bir ay, bir gün. Həyatıma girən və çıxan heç kimin belə təsiri olmamışdı mənə. Əlimi cibimə atdım, qələmi cibimdən çıxarmadan qapağını tez-tez çıxardıb yerinə taxırdım. Elə bil onu eləməsəydim, çökəcəkdim, dayanacaqdım, hər addım atmaq böyük cəsarət və iradə istəyirdi sanki. Qələmin qapağını çıxarıb taxmasaydım ağlayacaqdım. Elə bil ki, o qələmin qapağı ilə zamanı idarə edirdim. qələmin qapağını nə qədər tez-tez taxıb çıxarsam o qədər tez ordan uzaqlaşacaqdım.
Üç gün sonra qələmi məndə olan tanışımı gördüm. Hal-əhval edəndən sonra - qaqa o gün səni gördüm, vağzalda bir dənə qızla danışırdın dedi. Qızdan ayrılandan sonra əlivi atdın cibinə, nətər həkk gəlmişdin özüvəə. Təzə qırxmışdun ya nəydisə, şeyivi qaşıya qaşıya gedirdün. Cəfəri tanıyırsan da, o da yanımda idi cırıldıq da gülməkdən- deyib güldü. Qələmi çıxarıb özünə qaytardım. Samuxu fikirləşdim. Bəlkə də ona lazımından artıq dəyər verirdim. Amma unutmuyacaqdım bilirdim.

samux

Yalnız deyilsən!

Yalnız deyilsən!

Yalnız deyilsən!

Yalnız deyilsən!

Yalnız deyilsən!