Roger Watersin olmadığı bir albomdu the divison bell, sükanda david gilmourun oturduğu bir albom. rogerlə davidin arasında soyuq savaş olan zaman çıxan bir albomdu the divison bell.
1987 dəki A Momentary Lapse of Reason ilə pink floydun tərzi demək olarki dəyişdi. Progressiv rockun dərinliyinə daldılar deyə bilərik.
Albom konsept olaraq insanlar arasındaki münasibətlərdən bəhs edir, bir-birilərindən soyuan, yetərli dəyəri bir-birilərinə verməyən insanların bir növ peşmanlıq şeiri.
Açıq olaraq bunu onsuzda high hopesdə görmək olar. Mahnıların bir çoxunun spzünü david gilmourun arvadı polly samson yazıb deyəsən.
Albomda Stephen Hawkingin səsidə var. keep talking mahnısında arxa fonda Stephen Hawkingin robot səsi gəlir.
Stephen Hawking təkcə bu albomda yox, axırıncı albomda olan The endless riverdə də Talkin' Hawkin mahnısınds Stephen Hawkingin səsi var.
Nəysə qayıaq alboma. Əvvəlcə bir müəllimləri analiz edə.
David Gilmour: albomda demək olarki baş roldadı. prog tarixinin ən gözəl sololarını bizə bu albomda nümayiş etdirib. David ilk dəfə bu albomda bizə pink floydun ambient musiqi ilə necə bağlı olduğunu sübüt etdi (ki davamı the endless river ilə gəldi). Albomda klassik gilmour sololarından biraz fərqli - slide gitar, çoxlu floyd rose istifadə edilmiş sololar var. Vokallarda da əla alındırıb gilmour. Coming Back to Life səsinin heç vaxt batmayacağını bizə sübut etdi. Bura çox şey yaza bilərdim satraplar amma davidə deyəcək söz yoxdu. Davidə verəcəyim analiz nəticəsi 10/9
Richard Wright: müəllim Wish You Were Here albomundn sonra birinci dəfə bu albomda mahnı yazıb(Wearing the Inside Out). A great day for freedom mahnısında piano ifası təqdirə layiqdi rick müəllimin. Poles apart, marooned kimi əsərlərdə arxa fonda insanı astral səyahətə çıxardır. rickə bu albomda analizimdən 10/8 verirəm.
Nick Mason: nick müəllim nədənsə hər zaman arxa planda qalan satrapımızdı. Kiminə görə pink floyd kimi qrup üçün yetərsiz drummerdi. Mənə görə bu sözü deyən ya iQ özürlüdü, ya musiqidən başı çıxmır, yada ki pink floydu tanımır. AY qardaş Progressiv rock da drum elədə önə çıxan bir alət deyil. Əgər də nick masonun drummerliyinə şübhəniz varsa açın ara bir live at pompeii dvdsinə baxın. orda görərsiniz nickin necə bir dinzavur olduğunu.
The divison bell də isə nick elədə önə çıxmayıb. A Momentary Lapse of Reason ilə müqayisədə biraz sakit qalıb. amma yenədə nick müəllimə puanım 10/7
Mahnılara gəlsək əziz atropatlar, bir çoxunuzun bildiyi high hopes,marooned, Coming Back to Life kimi mahnılar bu albomdandı.
high hopes - pink floydun bəlkədə hey you0dan sonra ən gözəl sözlərə malik mahnısıdı. 2 ci olmasa belə ilk 5 liyə rahatlıqla girər. musiqisinə gəldikdə isə gilmourun əfsanəvi slide gitar solosunu eşitmək mahnını zirvələrə qaldırır. Klip də möhtəşəm bir şeydi. Azərbaycan dilində tərcümə üçün :
(youtube: 
)
)(bax: klipi ilə dinlənilməli olan musiqilər )
Marooned: Dünya tarixninin ən möhtəşəm 5 gitar solosundan biri. floyd rose( tremolo) ilə insanın nələr yarada biləcəyini göstərən bir əsər. Pink floyda " ən yaxşı instrumental mahnı" dalında grammy mükafatı qazandıran bir əsərdi. klipi ilə insanı uçurur. əvvəlcə kosmos görüntüləri sonrasında isə pripyatdakı gizəmli görüntülər insanı valeh edir. Albomun ən uğurlu mahnısı deyə bilərik.
Satraplar bütün albomun mahnıalrını incələyib,tərcümə edim yazardım bura amma burda saat uje 04:10 du yuxum gəlir və qara ciyərim ağrıdır. enryimi burada saxlayıram.
Çalışacam sözlüyümüzdə progressiv/psychedelic rock janrında entry girilməyən qrup,mahnı,albom qalmasın. Hər şey prog üçün satraplar!