Əvvəlcə belə bir əsərə mahnı dediyim üçün robert fripp həzrətlərinin qarşısında baş əyib üzr istəyirəm.
Əgər bu mahnıdırsa yəqin biz insanların mahnı anlayışı robert fripp qədər gelişməyib.
Bir gitarist düşünün yaylı alətlər üçün elə bir əsər,simfoniya bəstələyirki bethoven, mozart qarşısında baş əysin.
Bir gitaristki fleyta üçün skripka üçün çello üçün hər klassik bəstəkarın girişə bilmədiyi əsər yazsın.
Gecə vaxtı playlistdə Gentle giant sədaları altında (gog: progressive rock)un diblərində üzərkən anidən islandsa keçən shuffle ilə bir anda varlığımı sorğulamağa başladım. Bütün albom elə dahiyanə və melankolik işlənibki izah etməyə söz tapa bilmirəm.
Formentera lady ilə iynə vurulur adama və Prelude: Song of the Gulls ilə bu dünyadan köç edirsən.
Bir Progressive rock qrupu olaraq king crimson dünyada heç bir insan övladının edə bilməyəcəyi şeyləri etdi.
Bir daha baş əyirəm qarşında robert fripp.
O qədər tərifləmək istəyirəmki...
Prelude: Song of the Gulls ilə islands albomunun üz qapağındakı trifid nebulada xəyal gəzintisinə çıxmaq mümkündür...
Dinləmək istəyənə :
(youtube: 
)
)