1. *satoshi kon*un rejissorluğu ilə 2003-cü ildə çəkilmiş trajikomedik anime. *Peter B. Kyne*nin "*The Three Godfathers*" kitabına əsaslanır.

Yeni il günü Tokyo küçələrindəki 3 evsiz - alkolik Gin, trans qadın Hana və evdən qaçmış yeniyetmə qız Miyuki zibilliklər arasından körpə qız tapır. həmişə ana olmaq arzusunda olan Hana uşağı böyüdəcəyini deyir. sonra uşağın valideynlərini taparaq onu atmaqlarının səbəbini soruşmağa qərar verir. beləcə bu 3 evsiz detallara əsasən küçələrə düşür və uşağın valideynlərini axtarır və macəra dolu trajikomedik gedişat başlayır.

obrazlar anime boyu öz keçmişləri, xətaları ilə üzləşir. animedə əxlaqi və ailə dəyərləri, sevgi, valideyn-uşaq münasibətlərinə toxunulub. valideyn qayğısının uşağın həyat və psixologiyasına təsiri göz önünə sərilir. rejissorun digər animelərindən fərqli olaraq burada yuxu və şüuraltı dünyaya girmirik.

rejissorun özünəxas ekran keçidləri və rəng seçimlərini burada da görürük. ağappaq qarla örtülü küçələr və qırmızı, narıncı, sarının isti tonlarında geyimli insanlar.
miyukinin yan profildən görünüşü "paprika" və "perfect blue"dan mimanı xatırlatdı mənə.

animedə mənə ən təsir edən səhnə iki canavarın hekayəsi idi.

"insanlarla dost olmaq istəyən qırmızı canavar var imiş. lakin canavar olduğu üçün kimsə ona yaxınlaşmırdı. dostu mavi canavar bunu bilir və bir plan qurur: o ortalığı dağıdıb hücum edəndə qırmızı canavar da onları xilas edəcəkdi. plan baş tutur, lakin insanlar hiyləni anlamasın deyə mavi canavar oranı tərk edir.
bir şeyi bacarmaq üçün kimisə inciməsi gərəkdir. həmişə nəyisə fəda etməlisən."

animedən ən sevdiyim replika:
"dürüstcə danışa bilmək sevginin can damarıdır".

--spoiler--

son səhnədə miyuki ginə siqaret verən zaman yaşlı adamın verdiyi qara torba təsadüfən düşüb açılır. orada olan cekpot udmuş lotereya bileti idi.

--spoiler--

filmdə əsəbimə toxunan tək şey uşaq ağlaması səsi idi ki, izləmək istəsəz bunu nəzərə alın.