erebusun ifşası
540 | 2 | 14
əjdahalar googlla
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
özüm də ifşa olsam həqiqətləri danışmaq vaxtı gəlib çatıb. bəli... məlum hadisədəki asif mənəm! istəyirəm indi bu məsələnin əslini siz söz6 camiası ilə bölüşüm:
doğurdan da bu daniyar aka erebus ilə bir sinifdə oxumuşam. elə ilk vaxtlardan daniyarda nəsə qəribəliklər sezmişdik. qızlarla bir yerdə vaxt keçirməyi, qız tualetinə getməyi filana öyrəşmişdik. hətta daniyarın strinqi (mersedes tumuş) geyinməsi də çoxumuza məlum idi. lakin daniyarı olduğu kimi qəbul edirdik, yəni bildiyiniz norveçvari modern bir məktəbimiz vardı ramanada...
amma həddi aşan olay məktəbimizin idman zalının soyunub geyinmə otağında baş verdi. həmin gün idman dərsində futbol oynayırdıq. daniyar nəsə gözə dəymirdi. mən də oyunun ortasında zədələndim, lapatka bahadurun potkatından sonra oyunun başını buraxdım. dedim, gedim geyinim sikdirim gedim evə, zatən axırıncı dərsdi, soxum belə futbola. nə isə, gəldim paltar dəyişmə otağına. qapı kip bağlıydı, bir xeyli itələdim açılmırdı. pauza verib "noldu ala bu qapıya" fikirləşirdim ki, içəridən "gəl quzum, qapını açdım..." deyə iniltili səs eşitdim... yavaşca qapını araladım... ilahi...
evin açarını blokun girişində pilləkənlərin altına qoyardıq. bu daniyar da hərdən hər sikimin başı bəhanəsiylə bizə gələrdi, ona görə açarın yerini də bilirdi, zatən üzbəüz binada qalırdı. "ay dama dama dəftərin olmaz", nə bilim "atovun svarka aparatın 1 günlük götürə bilərəm" zad. arada söhbət zad da salırdı. son dəfə aliexpressdən nəsə xalat sifariş verdiyini deyirdi. xalat e bləd... nəsə mən də day yola verirdim... bir dəfə də mən sevgilimə hədiyyə alasıydım, pul da yox, kasıbçılıq. başımı itirmişəm... evə gəldim, əlimi atdım açarı götürüm... açarla yanaşı - balaca bir paket. təccübləndim... götürüb qalxdım evə. açdım paketi.. içində 145 manat pul və fotoşəkillər... tünd yaşıl, uzun, tüllü xalatda əcaib forma makiyajda bizim bu daniyarın müxtəlif pozalarda fotoları... balaca bir kağizda da "quzum, mən sənin əsirinəm, azad et məni... imza: sənin daniyarın..."
qapını açıb ehtiyatla otağa girdim. içəri qaranlıqdı, amma baş tərəfdə zəif şam işığı yanırdı. daim tər, sidik iyindən içəri girilə bilməyən məktəbin idman zalının soyunub geyinmə otağına seksi bi hava hakim idi.... üzü divara "s" hərfi kimi qıvrılan daniyarın əynində tünd rəngli xalat vardı... fısıltı qarışıq səslər gəlirdi: "nalla mənə quzum... incə-incə did məni döş əti kimi asif..."
atam rossiyaya pamador zad vururdu. tanış tunuşu çox idi orda, hər dəfə bakıya gələndə mənə "dərslərini elə alababat oxu, saldıracam səni rossiya univerlerindən birinə. birdəfəlik get ağ günə çıx... nə var ala burda..."
tapşırmışdı da orda: çayquşu fikrət demək olar ki, uni işimi həll etmişdi. sonradan atamı ss-çilər tutdu, arzusu ürəyində qalacaqdı, amma çayquşu fikrət də sözünü tutmuşdu: 11-i qutaran kimi moskva texnologiya universitetinin güzel sanatlar fakultəsinin tələbəsiydim...
aysuyla bir birimizi dəli kimi sevirdik... boynumun ardına tatu da elətdirmişdim "aysum"... aysu da evdəkilərini xəbərdar eləmişdi: asifle her şeye varım ben! həmin o 145 manatın 45 manatına aysuma bijüterya almışdım, 100 manata kompüterin ramını artırdım. sevincimin həddi hüdudu yox idi... gta-nı ən yüksək parametrlərdə çapırdım...
"dur sikdir də daniyar" deyib, əynimdəki tərli futbolkanı çıxarıb skamyaya oturdum. "yekə kişisən ala bu nə haldı?" soruşdum.
əsəbi halda çevrilib "mən qadınam asif! başa düşürsən? qadın! mənim də duyğularım var. yetər artıq... özümlə bacarmıram... ya zolla mənə ya da... ya da əlvida....." deyib əynindəki tünd yaşıl xalatı yerlə sürünə sürünə otaqdan çıxdı...
uzaqda tin uşaqları oxuyurdu: "pərvanə yanırdı şəmdən, şəm isə əriyir qəmdən..."
aradan illər keçib artıq. moskvada yaşayırıq. aysuyla xoşbəxt ailəmiz var. qızımız iməkləyir. bu yaxınlarda sinif yoldaşımızın birinin toyuna dəvət aldıq... sevə sevə də gəldik: nə də olmasa aysuyla ikimizin də sinif yoldaşımızın toyudur: ramiz ilə xuraman ailə qururdular!
saraya gəldik, bizi ramizin atası zurab kişi qarşıladı. hal-əhvaldan sonra köhnə sinif yoldaşlarımızın olduğu stolu göstərdi: uşaqlar 2 stol zanit eləmişdilər. birində köhnə dostlar şamil, gülüş, xanımana, lidiya alekseyevna, qüdrət, lap başda "lapatka bahadur" arsızca hırıldayırdı...
digər stoldaysa... ilahi...
..."dəli röya", "şahzadə bakıda nömrə 1", "trans seda", "qancıq sima".... və arxası bizə oturan uzun sarı saçlı, tünd yaşıl tüllü xalatda... daniyar aka erebus...
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
>yazarın adına baxıram
>sırıtaraq entry-ni oxumağa davam edirəm.
(bax: çük)
üzv ol