1. Romalıların erkən dövr ilk yuli təqviminə görə 1ci ay olan fevral ayının 15-21 tarixləri arasında tanriça juno adina qeyd olunan bayram.herkes bayrama hazirliq üçün temizlik isleriyle mesgul olduguna gore arinma günü de deyilir.Bu günlərdə luperci adı verilən rahiblər evvel bir magarada yixisib keçi ve it qurban etdikden sonra (keçi bərəkəti it isə arınmağı təmsil edir) Roma dakı palatin təpəsini tevaf edərdi.keçi dərisi geyib yol boyunca qarşılaşdıqları hərkəsə xüsusilə qadınlara (doğum bərəkətinin artması üçün) yenə keçi dərisindən düzəlmiş şallaq la vururdular.Bununla şallaq dəymiş hər bir kəsin bərəkətinin artacağına inanılırdı. 15 fevraldan sonra quşların çiftlesme zamaninin oldugunu gorub,bereketin xeberçisi kimi fikirlesirdiler ve həmin günlərdə evlənməmiş subay genclerinde tanis olub sevgili olmaqlarina serait yaradirdilar.sonradan xristialigin guclenmesiyle pagan şənliyi kimi adlanan bayram 14 fevral valentin günü kimi deyisdirildi.Dünyaya praktiki praqmatizmanı təməl alaraq baxan romalılar üçün özləriylə tanrılar arasında qurulan körpü bütünlüklə alış-veriş məntiqinə dayanır.Romalılar buna "do ut des" yəni, "verməyin üçün verirəm" deyir,tanrılara inanmaq və ritualları yerinə gətirmək, əslində romalılar üçün fayda güdmək idi.Həmin bayram günlərində dünyaya insanların arasına enən ruhların yaşayan hər şeyə zərər verəcəyindən qorxulurdu.romalılara göre zərər bərəkətin kəsilməsi idi.