səmimi insanın mövcud olmaması
615 | 3 | 16
əjdahalar googlla
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
bu barədə çox düşünürdüm, həqiqətən səmimiyyət nə deməkdir? məsələn birini təqdir etmədiyim halda özümü edirmiş kimi göstərirəmsə mən səmimi sayılırammı? yox əgər səni və ya gördüyün işi sevmirəm deyə bilirəmsə o zaman səmimi mi olmuş oluram? söylədiyim doğrular insanların qəlbini qırsa belə və ya onlarla düşmən olmağıma səbəb olacaqsa belə, yenə də doğrunu söyləyirəmsə, saxta emosiyalarla nə qarşıdakını, nə də özümü aldatmıramsa o zaman səmimi bir insan kimi sayıla bilərəmmi?
səmimiyyətin hər zaman, nə olursa olsun doğrunu söyləməklə əlaqəli olduğuna inanıram. bu subyektiv fikirdir əlbəttə. amma hər birimizin üzümüzə qarşı yalan söylənilməsinə ehtiyacımız var. təzə aldığımız ayaqqabıya münasibətdə "necədi yaraşır?" tərzində verdiyimiz suala "hə bomba kimi" cavabını eşitməyə ehtiyacımız var. və yaxud səsimiz gözəl olmasa belə oxuduğumuz mahnıya " babat oxudun öz aramızdı " tipli cavab eşitməyə ehtiyacımız var. bəzən həqiqətən də yalan eşitməyə, həmin yalana inanmağa ehtiyacımız var.
hər mövzuda səmimi olmamaq elə uşaq vaxtından bizə öyrədilib. uşaq vaxtı mənə ev telefonuna zəng gələndə götürüb, qarşı tərəfdə anamın danışmaq istəmədiyi biri olduğunu anlayanda "de ki mama evdə yoxdu" cavabını vermək öyrədilmişdi. qarşı tərəfə "mama evdədi, amma sənlə danışmaq istəmir, çünki səndən zəhləsi gedir " də deyə bilərdim, bu da bir seçimdir. amma qəlb qırmamaq, düşmənçilik yaratmamaq üçün yalan söyləmək öyrədilib bir kərə. elə uşaq vaxtından insanlara qarşı tam səmimi olmamaq öyrədilib və məktəb şəraiti, daha sonrasında gələn karyera falan filan bunu daha da körükləyib. buna görə hər birimiz gündəlik həyatda minlərlə maska gəzdiririk, lazım gələndə birini çıxarıb, o birini taxırıq. içimizdən neçəsi sözlükdə yazdığı kimi gündəlik həyatda da davrana, danışa bilər?
bəzən mən də insanlara qarşı tam səmimi olmaq istəyərdim. "kefli isgəndər" olmaq istəyərdim misal üçün, adam hər zaman doğrunu söyləyir, amma ayyaşdır deyə heç kim vecinə belə almır. əslində insanların onu vecinə almamasının əsas səbəbi doğruları eşitmək istəməmələridir. isgəndərin çalışıb-vuruşmasına rəğmən ailə fərdləri, kənd camaatı heç bir halda gözlərinin önünə çəkdiyi pərdəni endirmək istəmir və nə olur? komediya kimi başlayan əsər, faciə ilə bitir.
bəli sevmədiyim insana dönüb "səndən zəhləm gedir, görünmə gözümə" deyə bilərəm və ya o an ağlımdan nə keçirsə şak deyə üzünə söyləyərəm, bəlkə bu məni daha səmimi bir insan edər, amma eyni zamanda cəmiyyətin qəbul etmək istəmədiyi birinə də. çünki toplum olaraq gerçəyin acı dadındansa, yalanın şirinini dadmaq istəyirik. heç kəsə öz fikrini söyləməyə imkan vermirik, elə şablon cümlələr və şablon insanlar. özümüzə nəyə görə "robot" yerinə "insan" deyirik onu da bilmirəm.
qısaca səmimiyyətsiz bir cəmiyyət formalaşdırmağı biz özümüz seçmişik. ona görə də dünən aldığımız ayaqqabı bugün cırılır, səsi olmayan manıslar 5 qəpiklik singlelar çıxardır. "kefli isgəndər"in faciəsi kimi, deyəsən bu da bizim faciəmizdir. hətta "palaza bürün, elnən sürün" deyə atalar sözümüz belə var bizim. hə və bundan sonra çıxıb " niyə ətrafımda səmimi insan yoxdur" demək sadəcə mənasızdır. çünki əslində səmimiyyətsizlik hər birimizə sərf edir.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
üzv ol