ry x

bu sifarişi verən: luna

indie folk nümayəndələri içində adama mənəvi rahatlıq verən mahnılar istehsalı ilə fərqlənən musiqiçidir.

"berlin" adlı albomu və eyniadlı mahnısı məşhurluğunun əsas səbəbidir. 7 il əvvəl çıxmış bu albom tiktok sayəsində yenidən dirilib. bundan başqa, "only", "howling" kimi mahnıları ry x müəllimin tom odell kimi "ağlamalinski" mahnılar yaratdığını sübut edir.

veb-saytına buradan keçid edib baxa bilərsiniz. spotify sənətçi profili üçün isə buraya klikləyin.

mcdonalds burger king və papa johns pizza-nın boykot edilməsi

mcdonalds boykotunun həddindən çox iyrənc hallara təzahür etdiyi hadisədir. bir neçə gün əvvəl post görmüşdüm. demək bəzi insanlar gəlib adminstratorlara sözlü hücum edirlər, maşından keçərkən orada oturan insanları təhqir edirlər, woltdan nəsə sifariş edib evə gələn sifarişi "mən sifariş etməmişəm" deyib geri göndərirlər, ofislərinə zəng vurub söyüşlər söyürlər və sairə. boykot edirsinizsə, yeməyin oradan, qarşısında 1-2 dənə plakat açın, bitsin də, bu cür hörmətsizliyi etməyə ehtiyac var, həqiqətən? üstəlik, bunu edənlər "ali cənab baş komandan -əzələli qol emojisi-", "vur komandir vur", "bu torpaqlar müharibəsiz alınmayacaq" yazıb pulla neqodni alanlar, nəsil əcdadında cəbhədə olan 1 nəfər də olmadığı üçün evində oturub "oğullarımız döyüşməlidir də, bu torpaq qanla alınacaq" deyən xalaşkalar-zadlardı. hər belə hadisədə cəmiyyətin necə savadsız olduğu ortaya çıxır. söhbət ali təhsildən getmir ha, düzgün düşüncəyə sirayət edə bilmiş savaddan gedir.

ümid edirəm, tezliklə oradakı işçilərin başına oyun açmağı dayandıracaqlar.

pinterest

azərbaycanda gələcəyi olacağını düşündüyüm şəkil platforması. sələfi we heart it-i keyfiyyəti ilə geridə qoyaraq video funksiyasını da təzəlikcə əlavə edib. Devid Mirman Skot (David Meerman Scott)un “Real-Time Marketing and PR” adlı kitabında da bəhs etdiyi kimi, siz bir bloqer, sahibkar, SMM, dizayner və yaxud digər ixtisaslara sahib insan olaraq yeni auditoriya qazanmaq üçün kənarda qalan tətbiqə bel bağlayıb oranın yüksələcəyini əvvəlcədən təxmin edərək həmin platformada kontent yarada bilərsiniz və sonradan ulduza çevrilən platformanın ilk istifadəçisi kimi, daha yaxşı nəticələr əldə edə bilərsiniz.

pinterest üçün statistikalar isə bu cürədir:
- Pinterestdə yaradılan biznes profillərin sayı 500 mindən çoxdur;
- Gündə 5 milyon material pinlənir;
- Orta statistik bir istifadəçinin bir ayda burada keçirdiyi vaxt 98 dəqiqədir;
- Pinterestdən istifadə edərək məhsul alan istehlakçıların bir məhsul üçün ödədiyi məbləğ ortalama 140-180 dollardır;
- Qlobal elektron satış statistikasının 44%-i Pinterest-in payına düşür;
- Aktiv Pinterest istifadəçilərinin 83%-i hansısa məşhur insanı deyil, biznes profilini izləyir.

odur ki, əgər məhsulunuz, brendiniz, markanız, müştəriniz varsa, ona ingilis dilli, yaxud bizim dildə kontentlərini pinterestə də yerləşdirməyi tövsiyə edin.

zəlzələ

bu gün saat 16:17 radələrində xaçmazda müşahidə olunan hadisədir. gecə 4-də mən bakıda da hiss etmişdim, amma hələ də mənim paranoyammı olduğu (izmir zəlzələsindən reportajlara baxıb yatmışdım çünki), yoxsa gecə, həqiqətən də, zəlzələnin baş verdiyini bilmirəm.

xaçmazda baş verən zəlzələ 3 bal gücündə hiss edilib, amma sakinlər zəlzələni hiss edib evlərini tərk etdiklərini bildiriblər.

zəlzələnin episentrinin xəzər dənizi olduğu bildirilir.

edit: yuxarıdakı informasiyanı modern.az-dan götürmüşdüm, amma report.az bir az daha fərqli yazıb. report-un xəbərinə görə, zəlzələnin maqnitudası 4,6 olub.

hemlig rav

çantaları ilə duyğudan duyğuya çırpan brenddir: məndə olan çantanın üzərində "bu şəhərdə sən varsan, mən varam, camaatın anası, bacısı var" yazılıb. sarkazmla yazıldığını düşünüb içimi rahatladıram, amma mənəvi rahatlıq hissi gəlmir nəsə. məhz ona görədir ki, 1 həftədir çanta ilə baxışırıq. adam bilmir çantalarının üzərində yazılan sözlər həddən çox "cringe"dir, yoxsa gülməli? mən gülmədim, ümumiyyətlə, digər çantalarındakı yazılar da xoşuma gəlmir məsələn. bu, çox da pis deyil, dözmək olar. çantanı yaxın dostum hədiyyə edib deyə kənara atmaq istəmirəm və böyük ehtimalla, işlədəcəm.

hemlig rav markasına gəldikdə, əsasən, çantaları kətandandır, səhv etmirəmsə. parçadan çantalara obsessed olmuş insan kimi deyə bilərəm ki, qulp hissəsinin qısa olmağı, xüsusən də, payız/qış aylarında jaket, kurtka, jilet - ümumiyyətlə, qalın üst paltarı geyinən insanlar üçün diskomfort yaradır.

bir də ki, ingilis dili ilə azərbaycan dilini bu cürə ektra səviyyədə qarışdırmaqları bir yerdən sonra, həqiqətən, gülməli gəlmir. üslublarını eyni saxlayıb nəsə yeni şeylər düşünsələr, əla olar. o qədər möhtəşəm qəzəllərimiz, şeirlərimiz, mahnı bəstələrimiz var, onlardan istifadəyə yönəlsələr, həm populyar mədəniyyətin istiqamətinə yaxşı təsir edə bilərlər, həm də çantalarını hədiyyə olaraq qəbul etmiş mənim kimi insanları bu cürə dilemmaya məhkum etməzlər.

həsən səbri ayvazov

adelchist ilə azərbaycanın mətbuat tarixi dərsinə (ya da sadəcə "füyuzat" dərsinə) xoş gəlmisiniz (volume neçəsə). həsən səbri ayvazova keçməzdən əvvəl #302547 bu entry-ə göz atın ki, bu müəllimin əhəmiyyətini daha yaxşı anlayasınız.

formatı ağlatmadan tərif verim: həsən səbri ayvazov, yaxud asan sabri ayvazov "füyuzat" jurnalında yazmış ən önəmli publisistlərimizdən biridir. sıxıcı informasiyalarla başlamalı olsaq, krımda doğulub və istanbulda təhsil alıb. bir çox füyuzatçı kimi, türkiyədə təhsil almasına və uzun müddət orada yaşamasına təəccüblənmirik, əlbəttə ki. orada təhsil alması da öz növbəsində, publisist kimi yetişməsindən başqa, dünyəvi elmlərə yönəlməsinə və buradakı məktəblərdə qız və oğlanların bir yerdə oxumasına tərəfdar olmasına səbəb olub. bizimkilərin düşüncələri ilə üst-üstə düşməyən bu fikirlər onun saysız-hesabsız sui-qəsdlərlə üzləşməsinə səbəb olub. müəllim bu sui-qəsdlərin hamısından sağ çıxsa da, bir neçə on illik sonra ssri repressiyalarının qurbanlarından biri olub. repressiya qurbanları sırasında onun adı ilk çəkilənlərdən deyil, çünki "füyuzat" entrymdə də qeyd etdiyim kimi, ssri dövründə füyuzatçılar içində yalnız tək-tük adamlar haqqında araşdırma aparmaq mümkün idi. hüseyn cavid, abdulla şaiq, abbas səhhət o şanslılardan idi ki, füyuzatçı olsalar da, adlarını çox eşitmişik.

mövzumuza qayıdaq, ayvazov ismayıl bəy qaspiralının baş redaktoru olduğu "tərcüman" qəzeti ilə yaxşı əlaqələr saxlayıb. bir qeyd verim ki, əli bəy hüseynzadə də qaspiralı ilə çox yaxın dost olub, buna görədir ki, bir çox füyuzatçı üçün "tərcüman" xüsusi önəm daşıyırdı. bir növ o qəzetdən nümunə götürürdülər. həsən səbri də ismayıl bəy qapiralının "dildə, fikirdə, əməldə birlik" ideyasını mənimsəyənlərdən biri idi.

"füyuzat"la yanaşı, "kaspi" və "həyat" ("füyuzat"dan əvvəl) kimi mətbuat orqanlarında da məqalələri paylaşılıb, amma gənc yaşlarından bir publisist kimi tanınmağında "füyuzat"ın rolu çox böyükdür. 32 nömrədən, demək olar ki, 24-də ayvazovun məqalələri yer alırdı.

"füyuzat"dakı ilk məqaləsi "həyatın qürubu, füyuzatın füruru" adlanır, hansı ki, əhməd bəy ağaoğlu və əli bəy hüseynzadənin birlikdə işi nəticəsində yaranan "həyat"ın bağlanmasına görə təəssüflənməyə ehtiyac olmadığını, "füyuzat"ın "həyatı" layiqincə davam etdirəcəyini yazır və jurnalın adının mənasını yazır bu məqalədə. qeyd edir: "əsl həyat bundan sonra başlayır".

bu dərsi keçəndə müəlliməmiz çox maraqlı bir cümlə işlətmişdi: "necə ki "əkinçi" ilə əkinçilik və sosial rifahla bağlı, "kəşkül"də milliyətçiliklə bağlı, "iqbal"da siyasətlə bağlı düşüncələr meydana gəldisə, "füyuzat" ilə birlikdə yenilik və maarifçilik meydana çıxdı". elə həsən səbri ayvazovun da bu yenilikçilik sözündə payı xeyli çoxdur. yazılarının mövzusunu qadınlar və ailə, millət, dil, sosial, siyasi kimi müxtəlif hissələrə bölə bilərik. "bəşər və səy", "əsarət qurbanları", "həyati-əqvam" adlı məqalələrini unutmadan qeyd edək.

"lisan qovğası" adlı məqaləsi ki var, orada həm dil, həm milliyət problemlərimizdən danışır. çoxumuza məlumdur ki, füyuzatçılar öz çətin dil üslublarına görə daim tənqid olunublar. həsən müəllim də deyirdi ki, a kişi, başa düşdük, sadə dil lazımdır, amma xalqın güclü ədəbiyyatı olmasa, dili də güclü olmaz. əvvəlcə, öz dilimizə sahib çıxaq, onu təkmilləşdirək, sonra sadə yazırıq, ya çətin - ona baxarıq.

və hansı məqaləsində yazdığını unutduğum bir məsələyə də dəyinir ki, heç kəs gərək vətənini tərk etməsin. müvəqqəti tərk edirsə belə, xaricdə nə görüb öyrənirsə, öz vətəninə qayıdıb təbliğ etsin, icra etsin, öz vətəninə sahib çıxsın.

ailə və qadın məsələlərində isə qadının təhsil almasını labüd bilir. düşünür ki, qadın təhsil aldığı təqdirdə cəmiyyətə yararlı və savadlı övladlar yetişdirir. yəni ailənin - dolayı yolla, cəmiyyətin təməli qadındır və o, mütləq şəkildə savadlı olmalıdır: "qiptə edirəm o analara ki, hər gecə öz yavruları ilə həsbihal edirlər".

daha sonra bu gözəl yaradıcılıq illəri sona çatarkən həbsinin və dolayı yolla, ölümünün yavaş-yavaş yaxınlaşdığını bilən publisist Krım tatarlarının mühacirətdəki lideri Cəfər Seyidəhmədə 8 iyun 1934- cü il tarixli məktubunda onu buradan çıxartmaq üçün nəsə etməyini xahiş edir: “Cəfər! Xahiş edirəm, Yunus Nadi, Aka Gündüz, Əli bəy Hüseynzadə, Akçuraoğlu Yusif, Köprülüzadə Fuad bəy və digər tanışların yardımı ilə hansısa bir elmi müəssisənin, yaxud universitetin rəhbərliyi adından məni türkoloq, Şərq dilləri və dialektləri üzrə mütəxəssis kimi rəsmi şəkildə Türkiyəyə dəvət edin... Dəvəti təhsil nazirliyi adından türk səfirliyi vasitəsi ilə Moskva hökumətinə, bir nüsxəsini isə mənə göndərmək lazımdır. Dəvətlə birlikdə vizanın da açılması zəruridir. Buradan getmək üçün ayrı heç bir imkan yoxdur. Daha qalmağım mümkün deyil. Artıq dörd ildir ki, maddi və mənəvi cəhətdən zillət içindəyəm. Nə hüququm, nə də vəzifəm var. Öhdəmə düşən işləri son imkanıma qədər yerinə yetirmişəm. indi məni buradan xilas edin. Mən yenə əvvəlki adamam, amma çox qocalmışam. Həyatımın sonunu Türkiyədə keçirmək istəyirəm. Burada məni türkçülükdə, türkpərəstlikdə ittiham edirlər. Ünvanımı sənə deyərlər. Əczaçı Bəkir bəy ünvanımı bilir. Ümid edirəm ki, iyulun sonuna qədər müsbət cavab ala biləcəyəm. Əgər məsələyə laqeyd yanaşsan, bil ki, sonum çatıb. Mən bütün hadisələrin canlı şahidiyəm. Tarixə lazı mam. Türkiyədə tanışlar çoxdur. Onların köməyi ilə məni rəsmi yolla buradan çıxara bilərsiniz. Həyatım təhlükədədir. Ömrümdə ilk dəfədir ki, yardım istəyirəm – məni bacardığınız qədər tez buradan aparın. Məni ümidsiz vəziyyətdə atıb getməklə ölümümə səbəb olmayın. Qardaşım, dostum olduğunuzu əməldə sübuta yetirin. Tarix üçün yazmalı, deməli sözlərim çoxdur. Onları məndən başqa kimsə eləyə bilməz.

Tələsik yazılmış məktub həyəcanlı xəbərdarlıqla başa çatırdı:
"Əziz qardaşlar, əgər bir ay ərzində tədbir görməsəniz, məhvim labüddür. Araqarışdıranlar hər cür fırıldaqlara əl atırlar. Amma sizin mənə inandığınıza əminəm. Ah, bilsəydiniz ürəyimdə nələr çəkirəm! Sevgi və salamlarla: qardaşınız... Mümkün qədər tez hərəkət edin! Məhvin astanasındayam."
- “Kırım” jurnalı, 1994, say 6, s. 32.

1937-də türk və fransız orqanlara kəşfiyyatçı kimi işləməklə, cəsusluqla şərlənib həbs olunur. 1 il sonra isə güllələnir. bu tarixi və bu insanı unutmayaq ki, gələcəkdə nəyi, necə etməliyik və özümüzü kimdən qorumalıyıq, yaxşı bilək.

bugünkü bölümümüz bu qədər. görüşənədək.

ikinci qarabağ müharibəsi

1 ay 2 gündür müharibə davam edir. bərdə və gəncənin bombalanması və günahsız insanların ölümündən sonra indi də goranboy atəşə tutulur. dünən bərdədən paylaşılan şəkillərdən sonra instagramda bəzi gənclər müharibə ərzində həyatını itirmiş (öldürülmüş) uşaqların da şəklini özününkü ilə paylaşaraq "mən rahat böyüyə bildim, onlar isə yox" kimi bir challenge başlatdılar.

bunları yazmaq çətindir, çünki bu haqda nəsə danışmaq istəyəndə, yaxud bombalanan şəhərlərlə bağlı araşdırmalar aparıb hazırda oradakı vəziyyətin necə olduğunu öyrənməyə çalışanda hiss etdiyin miskinliyə son verə bilmirsən. düzü, belə şeylər olanda adam bir az özünə əsəbiləşir ki, burada üzülməyə haqqı olan insan sən deyilsən.

1 aydır şəhidlərin adları yalnız müxtəlif səhifələrdə 1-1 paylaşılır. oradakı vəziyyətdən xəbər gəlmədikcə başımız qarışır azad etdiyimiz torpaqlara, prezidentin odlu-alovlu çıxışlarına, itkilərimizdən xəbərimiz də yoxdur (itkilərin sayının müharibənin sonunda bütöv paylaşacağını ilham əliyev özü qeyd etmişdi).

atamla hər dəfə zəngləşəndə üstünə basa-basa qeyd edir ki, bu günlərdə baş verən hər şeyi qeyd elə, gələcəkdə bir jurnalist kimi bu günlərdən memuar, yaxud dokumental kitab yazsan, indiki faktlar sənə lazım olacaq. amma düzü, özümdə o cürə cəsarəti də tapmıram. bu arada, iş yoldaşları ona bizim rayondan videolar atırlar. rayonun mərkəzində daş üstündə daş qoymayıblar, çünki orada yaşayan sakinlər yoxdur və köhnə evlərin, kafelərin daşlarını kərpiclərini səngərlər üçün istifadə ediblər.

həmişə tarixi kitablardan oxumuşuq, həmişə qəhrəmanlar başqalarının dövründən çıxıb elə bil, ya da tarix olanlar bizə uzaq qalıblar, indi özümüz tarixin düpbədüz ortasındayıq. 27 sentyabrda başlayan atışmaları önəmsiz zənn edən neçə-neçə insan belə (biri özüm) indi daha inamlıdır ki, doğrudan da, ölkə çətin vəziyyətdədir.

bu dövrlərdə həm də türkiyə fransız məhsullarını boykot edir - cavabı gecikmir, fransız mediası cavabını sadəcə şəkillərlə (erdoğan və xanımının geyimlərindəki fransız parçalar) verir. terror qruplaşmaları artıq əvvəlkindən daha çox gündəmdədirlər. türkiyədə yanğınlar, pakistanda terror hadisələri, fransda islamofob məsələlərin qızışması vəziyyəti çətinləşdirir.

bu gün martdan bəri ilk dəfədir azərbaycanda koronavirusa yoluxanların sayı 1000-i keçdi. sağalanlar da çoxaldıqca ölənləri sayı da artmağa davam edir.

twitter, facebook, instagram artıq gənclər üçün əvvəlkitək əhəmiyyət daşımır, amma çalışdıqlarını edirlər. heşteqlərdən istifadə hər gün baş verir, amma TT-ə çıxartmaq cəhdləri artıq güclü deyil. ermənilər isə BBC news və ny times-ın bərdədən olan reportajlarının altında propagandasını yaymağa davam edir. əgər bir az vaxtınız varsa və onlardan hansısa biri ilə "prosta" söhbət edirsinizsə və söhbət etdiyiniz insanın intellekti sən deyən qədər güjdü deyilsə, danışdıqca adamın necə öz-özünü təkzib etdiyini və dolayı yolla sənə haqq verdiyini görəcəksən.

müharibəni bizim başlatdığımızı deyirlər - hansı ki, çox məntiqlidir, ermənistanın bu iqtisadiyyatla başı üçün də olmazdı heç - və buna görə bizi günahlandırırlar. bəs bunlara sual verən yoxdur ki, bu müharibənin zəmini nədir? siz bizi torpaqlarımızdan qovan, xocalını törədən deyilsiniz? indi biz onun qarşılığını veririk deyə günahkar biz oluruq? əgər ermənistan əvvəlkitək rusiyaya arxalansaydı, koronavirus olmasaydı və ölkənin rifahı yerində olsaydı, yenə torpaqsız qalan, geri çəkilməyə məcbur edilən biz olardıq. indi ağlamağa yer tapıblar deyə özlərini victim kimi göstərirlər. sadəcə dəhşətdir.

bir də daxildəki xiyarlardan xəbərlər var. bəzi insanlar əsgərlərə pay göndərilən paketləri mənimsəyir və rayondan bakıya qayıdanda satırmış. ona görə xəbərdarlıq edirlər ki, əgər o paketlərin birbaşa sərhəd ərazilərinə çatdığını dəqiqliklə bilmirsinizsə, dostunuzun dostunun tanışının nə bilim nəyinəsə inanmayın.

hikmət hacıyev fanlığı ilə yanaşı, anar eyvazovun da işini yerinə yetirdiyinin şahidi oluruq müharibə başlayandan bəri. 25-26 sentyabrda onu vəzifəyə təyin etməklərinin səbəbini indi görürük.

mcdonalds burger king və papa johns pizza-nın boykot edilməsi

mcdonaldsın əlində partlayan patriotluq nümayişi, papa johnsun ermənistandakı filialının bizə dəyən paylaşımları (burger king nə söhbətdi, bilmirəm) - bütün bunlar, əslində, qətiyyən vecimizə olmamalıdır.

milyon dollarlıq şirkətlərin bizim boykotlarımızı önəmsəyəcəyini düşünmürəm, açığı, reallıq da bundan fərqlənmir. amma! yaxşı ki, heç olmazsa, boykota cəhd edən tayfa təfəkkürlülər, yaxud hər şeyi həddən çox materiallaşdırıb buna uyğun addım atan insanlar var. ən azından, sabahsı gün digər böyük şirkətlərin frençayzinqini edən filiallar şıllaq atıb belə həvəskarcasına işlər görməzlər.

yəni sözüm onadır ki, hə, intellektual və elitar tiplər boykota inanmır, onlar üçün önəmli də deyil, gündəmdə olan söhbət hazırda boykotdur deyə onları bu məsələ dəhşət əsəbiləşdirir, düzdür, anlayıram, amma reaksiya vermək önəmli bir şeydir və sevindiricidir ki, bizdə bu məsələ ilə bağlı irəliləyiş var. qlobal şirkət üçün önəmli olmasa da, filiallar artıq ya sözünün üzərində durub nəticələrlə barışmağı, ya da ümumiyyətlə, sakit durmağı seçəcəklər.

kiss in taksim square

muzanın ilk buraxılışında məqalə həsr edilmiş mahnı.

gezi hadisələrinə dəstək məqsədilə yazılan mahnını türk dinləyiciləri belə təhlil edir: "musiqi tarixinə düşən dirənişimizin marşıdır. chinawoman dünyanın fərqli yerlərində bu mahnını ifa etdikcə bizim dirənişimizi canlı tutacaq və onu dinləyən insanları da bu dirənişə cəlb edəcək. bu, bizim üçün əhəmiyyətli hədiyyədir".

gezinin həmişə bir az da poetik tərəfi olduğunu - hə də heç nə başladıq yenə revolutionary romance-ə - düşünürdüm, onların mahnıya verdikləri reaksiya ilə də bu təsdiqlənmiş oldu. məqalənin də adı "eşqsiz inqilab olarmı?" idi. bu sualı götürüb 1500 sözlük qəşəng esse yazmaq olar.

uşaqlıq illəri yay tətilində günortadan sonra 3 radələri

köhnə entrylərimdən birində 9-13 yaş aralıqlarında ailəmin (nəinki ailəmin, hətta qohumlarımızın bir çoxunun da) dadandığı bir nabran var idi. hələ onda bakıda yaşayanlar ora axın etməmişdi, "atlant" adlı o ilk inqilabi resort yerinin təmiri gedirdi, açılmamışdı və "xodla maşını nabrana sür" mahnısı hələ çıxmamışdı.

bax hələ o vaxtlar gün səhər saat 7-dən başlayıedı bizim üçün. əslində, mənim üçün yox, çünki uşaqlığın gətirdiyi kayfullalıqla saat 11-də oyanırdım və dolayı yolla olduğumuz motelin səhər yeməyini qaçırdırdım, mamam mənim üçün sıyıq gətirirdi qaldığımız evə. ondan sonra havaların isti olması və bizim 1 dənə maşın yolu adlayıb (nabrandakı çıraq qalada qalmış olan varsa, biləcək nə deyirəm) dənizə çatmağımız səbəbilə dənizdən başqa əyləncəmiz yox idi. elə bir az yemək yeyən kimi mən və mən yaşda olan digər qohum uşaqları dənizə qaçıb görməmişcəsinə üzürdük və bu səbəbdən də xeyli duzlu dəniz suyu içirdik. saat 4-ə qədər bu görməmişlik davam etdikdən və biz günorta yeməyini qaçırandan sonra növbəti ritual valideynlərimizin başını xarab edib bizə atışdırmalıq nəsə aldırmaq, ya da əlavə yemək bişirtdirmək, ya da özləri bişirsinlər deyə təzyiqlər göstərmək idi.

sonra yanmış çiynimizin ağrısından qıvrılanda sakitcə evin arxa tərəfində oturub valeybol meydançasına baxırdıq. çox vaxt da ya semiçka çırtlayırdıq, ya da vafli yeyirdik. dəniz havasının verdiyi aclıq başımıza vurmuşdu, bir sözlə.

nəysə, bu da kənara, o voleybol meydançasında voleybol oynayan 20-22 yaşlı qızlara, oğlanlara baxırdıq. hərbçi və çox ağır atanın övladı olmağın gətirdiyi "atasının balası" ədasıyla oğlanlarla bu qədər səmimi olan qızları qınayırdım və öz içimdə də paxıllıqla fikirləşirdim ki, bunların dədəsi necə icazə verir bunlara? düşünürdüm ki, mən onların yaşında bu sərbəstliyə (dəhşət sərbəstlikdi axı) sahib ola bilməyəcəm, heç olmazsa, öz içimdə bu hərəkətlərini gözümdən salım.

həmin voleybol meydançasının bir az yanında isə böyük çinar ağacı var idi. altında hər cürə bör-böcək tapmaq olardı. ilk qırxayaq müşahidələrimi orada həyata keçirmişəm. hətta o qədər qırxayaq olurdu ki, onları yığırdıq bir yarpağa və oyuncaqla oynayırmış kimi onları obrazlaşdırıb oyunlarımıza daxil edirdik.

uzun müddət bu nabran macəralarımız belə davam etdi. çıraq qala, qohumlarımız, yarım-yamalaq ailəm, daim mənlə müqayisə olunan yaşıdım qohumum, bizdən böyük qəşəng qızlar və yaraşıqlı qaqaşlar.

bu qəşəng qızlar və yaraşıqlı qaqaşlar üzündən isə hər gecə saat 1-2 radələrində mütləq nəsə maşın qəzası baş verirdi. yuxarıdan gələn yol reski sola doğru dönürdü deyə bir az sürət, bir az alkoqol, bir az da yolu tam tanımamaq nəticəsində gözümüzün qabağında neçə-neçə maşın maşın yolundan çıxıb sahilə tullanırdı. heç bir ölüm-itim hadisəsinə şahid olmadığımız üçün o da bizim alternativ əyləncəmiz idi.

bir neçə il əvvəl yenə yayda nabrana getdik, bu səfər qohumlar olmadan, sadəcə ailəmlə. heç nə eyni deyildi. dənizə çıxan maşın yolu, daşlar, illərdi sahildə qalan o çürükfason ağac kötüyü, qara qumu eyni idi e, amma hissiyat eyni deyildi. kənd əvvəlkitək parıldamırdı, insanlar da day bizim həmişə yaşadığımız yerlərə gəlmirdilər. onların daha bahalı istirahət mərkəzləri var idi, hovuzlu mərkəzləri. utanmırlar da sənöl 2 metr o yana dənizdi, gedib hovuza girirlər.

yazarların tövsiyyə etdiyi podkastlar

birinci yeri "bant mag."ın tutduğu podkastlərdir. bant mag özü 15 illik bir jurnal olduğu üçün oturmuş bir kollektivi var, əlbət bu da öz növbəsində podkastlarında söhbətlərinin canlılığına əks olunur. "beni bu şarkılar mahvetti" adlı bir seriyaları var, əsasən, gənc aktyor/aktrisalar gəlib bir neçə mahnı və onlar üçün hekayələrindən danışırlar. nəsə çox ağlıma batır bu seriyanın ideyası və söhbətləri mənim.

ikinci, "your favorite band sucks"dır. sevdiyiniz qrup azca da olsa, tanınırsa, bu iki qaqaşa bəs edər ki, öz podkastlərində o qrupu ağ yuyub, qara sərsinlər. "gorillaz", "led zeppelin", "daft punk", "black sabbath" bölümlərini dinləmişəm sadəcə, amma bunlar da mənə bəs edib də, düzü. həm bəzi açıqlamalarına gülməyin gəlir ciddi-ciddi, amma həm də içində müdafiə etmək istəyən tərəf də oyanır.

üçüncü, "tahminatörler". Cenk Erdem müəllimlərini tanıyırsınızsa, day başqa heç nə demirəm.

"olumlu dünya" standupçı (?) deniz özturhan tərəfindən hazırlanan podkastdır. maraqlı tərəfi odur ki, hər gic şeyin yaxşı tərəfindən danışır, amma şükür yaradana bunu süni formada eləmir. məsələ heç dünyaya pozitiv-zad baxmaq da deyil, sadəcə sallayır da özü üçün. ara-bir şairəliyi tutur söhbətin ortasında, entel tiplər kimi danışmağa başlayır, o, bir az əsəbpozucu ola bilir.

"the two princes" adlı podkasti isə çox şiddətlə tövsiyə edirəm. radio tamaşaları bilirsinizsə, podkast tamaşası, ya podkast filmi deyim sizə. podkast pyesi, dramaturji podkast. bundan artıq necə başa sala bilərəm, bilmirəm. səs aktyorları inanılmaz yaxşı iş çıxarırlar və səs effektləri barədə pis şey demək mümkün deyil. hekayəsi bir-birinə düşmən olan 2 krallığın şəhzadələrinin bir-birinə aşiq olmağından başlayır. hə, lgbtq mövzulu hekayədir, elə əsas bomba tərəfi də budur. qaldı ki, digər məsələyə. şablon mövzusu olduğu doğrudur, amma bunun bir podkast olmağı tamam ayrı hava verir hekayəyə.

bir də özümüzünkülərdən "elə deyil" adlı yeni podkast var. fərqli mövzular olur, hələ 3 bölüm var deyə dəqiq nəsə demək olmur.

ielts

bir neçə aya imtahan verəcəyim, buna görə çabaladığım, günümü qara eləmiş imtahan.
hər dəfə onlayn sınaqlar edib 5.5-7.5 aralığında scorelar görürəm listening, readingdən. bir az o adamın başını qarışdırır, bir tərəfdən də writingi hazırlaşdıran müəlliməmin mükəməlliyyətçiliyinin zibilinə keçmişik. band 9-luq hazırlaşdırır, 5.5, 6-lıq yazanda pazlayır-filan beşmekan. ona görə hər dəfə müəllimənin üzündən demotivə olanda gəlirəm buradakı entryləri oxumağa. özümə təlqin edirəm ki, nədir ki, bir dənə imtahandı da, buna görə ömrümü-günümü çürütməyə dəyər?

listening və readingin sadəcə təcrübə ilə möhkəmləşə biləcəyini mən də qeyd etmək istəyərəm. yarım ay ərzində ara-sıra 7.5 göstərməyimdə gün ərzində hərəsindən 3-4 test etməyimin mühüm rolu var. keçən 2 həftə kiçik mental çöküntü yaşayıb testlərin başını buraxmasaydım, mənə elə gəlir, 7-7.5-lərim çoxalardı.

speaking üçün app store və play storeda "IELTS 2020" adında proqram var. həmin proqramda speakingə düşən ənənəvi topicləri görə bilərsiniz. hər topicə uyğun 5-6, bəzən 10-11 şablon sual salınır. hətta ilk 5-6 topicin suallarına cavablar da sizinçün yazılıb. daha çoxuna baxmaq üçün ödəniş tələb edir. speakingə belədir ki, mümkün qədər rahatlıq, loru dil, idiomlar lazımdır. və bir də məntiqi ardıcıllıq: suala ümumi cavab - əsas məğz - ondan çıxarılan nəticə, yəni əsaslandırmaq. budur əsası. cümlələri ardıcıl quranda aralara modal sözlərdən, bağlayıcılardan səpələmək yaxşı bal gətirir. part 1-də mümkün qədər qısa və öz danışmaq lazımdır. yəni opinion suallara (hansı ki, özünüz barəsində suallar verir və uzun cavab istəmir) 15 saniyə (3 cümlə -giriş - əsas məğz - nəticə), ideas suallara isə (yəni cümlədə plural nəsə soruşulur. misalçün how can we fight sleep difficulties?) 30 saniyə ayırın: giriş - 1-ci ideya (təklif) - onun açıqlaması - 2-ci ideya (təklif) - onun açıqlaması. part 2-də heç özüm də bilmirəm əsas tiplər nələrdir, sadəcə yenə məntiqi ardıcıllıq böyük rol oynayır. orada əsas hansı punktlara toxunmaq lazımdır, bizə təqdim olunan kartda yazılır, beləcə nəyə fokuslanmalı olduğumuzu anlayırıq. bundan başqa part 3 haqqında a toba heç bir anlayışım yoxdur (olsa, edit verəcəm).

writing isə hələki task 1 məni demotivə edən əsas şeylərdəndi. öz xüsusi cümlə strukturları, line graphlarının detallılığı, istifadə olunacaq sifətləri və zərfləri, qətiyyən oradakı leksikadan kənara çıxmağa icazə verməməyi ilə birlikdə tam bir başağrı səbəbi. task 2 isə bölündüyü yazı formalarına görə müəyyən qədər asandır. mövzu ortada, səndən nə istəyir, o ortada. qalanı sənin öz fantaziyan. istəyirsən, şekspir kimi bas-bağla, istəyirsən, modal sözləri doldur, istəyirsən, sadə yaz. şübhəsiz, çox uçmamaq lazımdı, sonra 5.5 alıb evdə ağlamayaq deyə.

deyəcəklərim bu qədər, ümid edirəm, dekabr-yanvarda cavabım çıxandan sonra bir də gəlib editləyərəm (əgər aşağı bal alıb gələcək 2 ilimə əlvida deməli olmasam).

hikmət hacıyev

sabiq xarici işlər nazirliyinin mətbuat xidməti rəhbəri. 2017-ci ildə bir beynəlxalq məktəbin tərkibində xarici işlər nazirliyinə bu müəllimlə görüş üçün getmişdik. bir gün prezident köməkçisi olacağını ağlıma gətirməmişdimsə belə, savadlı və işini çox yaxşı bacaran insan olduğu aşkar idi. çünki təsəvvür elə elmar məmmədyarov hər dəfə öz nitqləri ilə mətbuat, vətəndaşlar tərəfindən müzakirə edilən bir mövzuya çevriləndə sayt rəhbərliklərinin, müxbirlərinin zəng etdiyi ilk insan hikmət hacıyev olurdu. bildiyim qədərilə, zənglərə cavab vermək, açıqlamalar vermək baxımından digər mətbuat xidməti rəhbərlərinə nəzərən daha yolagedən insandır. düzdür, bizlə danışanda, suallara cavab verəndə əsla politikliyi əldən vermirdi, sözlərinin mənasında ikibaşlılığı hiss edə bilirdik, hər halda bu da illərdir dövlət qurumlarında işləməyin gətirdiyi nəticələrdir.

bu sentyabr döyüşləri ərəfəsində isə hər brifinqdə iştirak etməsi, xalqın gözünün qarşısında olması ümid verən məqamdır. koronavirusun kuliminasiya dövründə yoxa çıxan səhiyyə nazirindən sonra işini icra edən insanlar görəndə sevinəcək hala gəlmişik də, görürsüz.

ikinci qarabağ müharibəsi

ikinci qarabağ müharibəsidirsə belə (ki məncə, deyil, 1 ay sonra "sentyabr döyüşləri" kimi xatırlanacaq) yenə öz içimizdən bir-birimizi diddiyimiz hadisədir. kosmopolit, pasifist olanların başına açmadıqları oyun qalmır, hamı bir-birinə zəhər qusur. yalançı şovinistlər whatsapp statuslarında, sosial mediada göstərdikləri tək adamlıq tamaşaları ilə təngə gətiriblər. heç kim ağzının danışığını bilmir və bilmək də istəmir, cəbhədə olanların vəziyyətinə görəmi narahat olaq, ya bu axmaqların yazdıqlarınamı əsəbiləşək, insan seçməkdə çətinlik çəkir. hamı nəsə yazanda elə bil and içib ki, sözləri camaatın 7 qatından keçməlidir, halbuki istifadə olunan kəlmələri daha həssas seçmək olar.

o qədər bəllidir ki, çətinlik, müharibə görməmiş bir nəslin yetişdiyi (97-98-dən sonrasından danışıram). necə davranmalıyıq, bilmirik. ən xırda problemdə belə bir-birimizi boğuruq. bütün dünyada baş verməyibmiş kimi öz taleyindən gileylənənlər var hələ, bəs niyə belə oldu, pandemiya, müharibə dövrünə düşdü gəncliyim. sənin gəncliyinə asqırım, gözlə də iki dəqiqə.

hələ də dəqiq itki sayının açıqlanmaması (biz tərəfdən) dünya miqyasında və müharibə propagandası baxımından yaxşı addımdır, çünki hər insanın məhləsinə uzağı 2-3 şəhid gəlir, digərlərindən xəbərimiz yoxdur, amma media qarşı tərəfin rəsmilərinə istinadən 500-dək yaralı olduğunu deyəndə biz sanki düşünməyəcəyikmi bir 600-ü də bizdə var? deyəsən, düşünməyəcəyik, çünki insanlar şəhid xəbərləri 1-1 gəldikcə orada 15 nəfərin öldüyünü düşünür, həqiqətən də, yüzlərləsinin yox.

bircə şey bilirəm ki, orada həyatını itirən adamların canı hər şeydən üstündür və heyif ki, kimlərinsə kefi belə istəyir, planları belə cızılıb deyə ölənlər onlar oldular.

bununla belə, dünən rusiyadan çıxan yük maşınları iran ərazisi ilə norduzdan ermənistana daxil olur. bir çoxunun güldüyü informasiya müharibəsi məsələsində isə nə qədər geridə qaldığımızı başa salmaq mümkün deyil, çünki bütün rəsmilərin twitter hesablarının reply hissəsində türklərin bizə etdiyi yardımlardan danışılır, rusiya və iranın ermənistana etdiyi yardımdan yox.

bu arada, cənubi azərbaycan adlandırdığımız bölgədə bizim saytlara çıxış məhdudlaşdırılıb. normalda dini əlində bayraq edən bir ölkənin əzəldən xristian olan qonşusuna yardımı gözlərimizi yaşartdı, tolerantlıq burada qazanmalıydı, hə mütləq?

sözaltı günlük

günlüyüm yanımdadır, amma onun əvəzinə sənə yazacam, sözaltı günlük. heç kim sədaqətimizi sorğulamasın!
3 ay əvvəl 7 nəfər olaraq başladığımız gözümüzün ağı-qarası layihədə komanda yoldaşlarım yavaş-yavaş vec verməməyə başlayıblar. təxminən 1 ay əvvəl hələ lazım olan material tələb etdim deyə biri komandadan çıxdı. insanın öz xəyallarına çatmaq üçün başqalarının köməyinə ehtiyac duyması nə pis şeydir. və insanların da çiy süd əmmiş olması, idealist olmamaqları, boş yaşamağı üstün tutmaqları.
bir də ki, mən başa düşmürəm, 4 ildir nə əziyyətlər çəkirəm ki, bilim, öyrənim, işimi yaxşı edim, amma görürsən ki, gələcəyini qozlamayan bir insan artıq səndən yaxşı yerdədi. yəni, düzdür, sözaltı günlük kimi sənə ilk dəfədir yazıram, amma əmin ola bilərsən ki, paxıl insan deyiləm. sadəcə bu kimi şeylər xətrimə dəyir. xətrimə dəyir də deyəndə ki, öyrəşmişəm e, amma yenə də dəyir də, niyə belə olmalıdı ki, misalçün, mən də nəyəsə - yaxşı bir şeylərə layiqəm də.

w.a.s.p.

istənilən moment sizi yerə çırpan, yaxud göylərə qaldıran heavy metal qrupudur. dinlənilməsi, bəyənilməsi çətindir, daha spesifik bir zövqə xitab edən tərzləri var. ona görə ki, 80-ləri bu qrupda tamamilə yaşamaq olur, amma nəzərə alsaq ki, o dövrdə yaranmış heavy metal qruplarının əksəriyyəti daim gələcəyə hesablanmış yenilikçi işlər görməyə çalışıblar, w.a.s.p. sanki daha oldschool qalır. vokalistin stili və istifadə etdiyi tonlamalar səbəbilə belə düşünürəm, məncə, nəsə elə havaları var.
albom coverlərinin hər biri həyatdan nifrət etdirəcək dərəcədə neqativ enerji ötürür, bəlkə də, ona görə bu qədər qəliz gəlirlər mənə. "idol" kimi bir mahnıları var ki, "crimson idol" albomunu gözəlləşdirir, düzü, elə bu qrupa qarşı qəşəng hisslərimin yaranmasının da tək səbəbi idi. hətta bu mahnıya 2 il qulaq asıb sonradan araşdırmağı düşündüm. bir mahnı bu boyda qrupu 2 il fırlatdı da mənim üçün.
"cries in the night", "raging storm", "miss you", "maneater", "the real me", "wild child", "i wanna be somebody", "i don't need no doctor" kimi bir neçə məsləhət verib entryni sonlandırıram.

shore

fleet foxesin payızın gəlişi münasibətilə dinləyicilərinə hədiyyə etdiyi sayca 4-cü studiya albomudur. pitchfork bu möhtəşəm albomu 8.3 balı ilə qiymətləndirib, üstünə də bir də "best new music" ifadəsini yapışdırıb, yaxın bir neçə ay ərzində rahat yuxu yata bilərik.

pitchfork deyir ki, qrupun bəstəkarı, vokalisti, gitaristi - hər şeyi olan robin pecknold 2011-ci ildə "helplessness blues" ilə necə ekzistensialist krizisini əks etdirirdisə, "shore" ilə yenidən doğuluşunu, depressiyanın eyfariyaya çevrilişini təsvir edir.

15 mahnılıq bu albom ilə payız və qış aylarını rahatlıqla keçirmək olar. gözlənilmədən paylaşılan bir albom olmağına baxmayaraq, o qədər həssas və dərindir ki, bunu yalnız dinləməklə başa düşmək olar.

"məni öldürsəniz də, folk-pop dinləmərəm" deyirsinizsə, alboma yaxınlaşmayın belə.