12 iyul 2020 tovuz döyüşləri

ermənistan baş nazirinin həyat yoldaşı anna hakobyanın azərbaycan qadınlarına səslənməsinə
səbəb olmuş hadisədir. a. hakobyan facebookda öz fikirlərini bölüşərək bunları yazıb: " Azərbaycan qadınlarını və analarını həm azərbaycanlı, həm də erməni övladlarının canını təhlükəyə atmamaq üçün ölkələrin hərbi-siyasi rəhbərliyini müharibə fikrindən daşındırmağa çağırıram".
bundan əlavə, bayaq "Rus hərbi jurnalistlərin yaydığı məlumata əsasən" başlığı altında 12 iyulda öldürülən 66 erməni əsgərin adları yayılır.
sosial şəbəkələr isə, öz növbəsində müharibə istəyən və isti evindən oturub "cənab komandir" nidaları ilə pafoslu sözlər yazanlar, müharibə istəməyib daha romantik davrananlar və wayfair/trendyol məsələlərinə başı qarışmış insanlar olaraq 3 yerə bölünüb.
informasiya müharibəsi desən, o, çoxdan yoxdur. bir tərəfdən də şəhid atasının şəklini paylaşıb yalançı romantizmlə layk qazananlar beynimizi xarab edir. o tərəfdə atadan müsahibə alınan yerdə arxada bayraqla şəkil çəkdirən jurnalistin videosu və fotosu. ölkə, sadəcə olaraq, içdən məhv olub da.

masego

Fkj ilə "Tadow" performansı sayəsində böyük kütlələrə çatmış saksafonçu/ifaçı - ümumilikdə musiqiçi.

(youtube: )

(youtube: )

(youtube: )

palmiyeler

türkiyəli rok qrupudur.
çox chill mahnıları olduğu kimi, vokalistləri tərəfindən hazırlanmış möhtəşəm klipləri də var. bu gün "gün doğdu" adlı yeni sinqllarını təqdim ediblər. mahnı həm bir az western(ish), bir az lo-fi deyə-deyə nə varsa, tərkibinə qatıb. axrıncı albomları 2018-ci ildə işıq üzü görən "akdeniz" olsa da, yəqin bu il ərzində ard-arda paylaşdıqları sinqllardan sonra nəsə kolaj edərlər.

(youtube: )

(youtube: )

led zeppelin

plantın, yoxsa pagein daha çox önə çıxdığını anlaya bilmədiyimiz rok qrupu.
ozzy Osbourne "classic rock" jurnalına verdiyi müsahibədə bir-iki paraqraf qrupun mərhum üzvü john Bonhamdan danışıb. müəllim ürəyimizi parça-parça edən fikirlərini bu cürə ifadə edir: "I used to go drinking with John Bonham, and the drink killed him years ago. But there’s so many great musicians gone. As I say, I don’t know why I’m still alive. They didn’t do any worse than I did, I didn’t do anything less than they did".

bu arada, led zeppelin dövrü üçün bir əfsanə idi, nümayəndələrinə baxanda, həqiqətən də, bütün seçmələrin (musiqi keçmişlərinə əsasən) yığıldığı gün kimi aydındır, amma bu qədər səs salmış bir qrup üçün həddindən çox "plagiat" sözü ilə əlaqəlidirlər. hələ təzəlikcə martda bitən Stairway to Heaven məhkəməsindən tutun ta Whole Lotta Love, In Time of Dying mahnılarının başıbəlalı tarixçəsinə qədər. bir də ən maraqlısı budur ki, qrupun əsas söz yazar və bəstəkarları robert plant və jimmy page mahnıları yazanda kimlərdənsə ilhamlandıqlarını (yaxud açıq-açıq bənzətdiklərini) bildiklərinə baxmayaraq, albomda həmin şəxslərə qətiyyən müəllif hüququ verilmirdi. bundan nə kimi zövq alırdılar, bilmək çətindir. onların karyeralarındakı 8 "plagiat" adlanan mahnı üçün də (yenə kiçik reklam, Dinləyicilərinin kefini pozan Led Zeppelin plagiatları )

rumours

"the chain"lə tanıyıb "dreams" və "oh daddy" ilə aşiq olduğum albomdur ki, özü "sound city" studiyasının məşhurlaşmasına səbəb olmuşdur.
sound city studios - sənədli filminə baxıb başqa kimlərlə işlədiklərini görə bilərsiniz.
bir az bu tərəfə də keçsək, ümumilikdə fleetwood mac-in başı bəlalı olduğunu bildiyimizdən ən yaxşı albomları hesab edə bilərik, məncə. həmin dövrdə qrupun əsas qurucusu Mick Fleetwood həyat yoldaşının xəyanətini daha yenicə öyrənib, boşanma prosesinin xariquladə mürəkkəbliyi ilə boğuşur, Christine McVie və John McVie eyni soyadı bu günə kimi daşısalar da, albomdan bir il əvvəl evliliklərinə son verir, Stevie Nicks və Lindsey Buckingham isə qrupun əsas bəstəkarlarından olmaqla yanaşı, “toxic”, yəni zəhərli adlandırılan bir münasibətdən gəlirlər. bu cürə xaotik albomun hansı başla (sözsüz ki, ayıq olmayan) yazıldığı öyrənmək üçün də (kiçik reklam) bu bloq yazısına keçid edə bilərsiniz (glink verməyi unutmuşam ) .
albomdakı bütün mahnılar qrupun həm müəllifləri, həm instrumentalistləri olan üzvlər tərəfindən bir başqa üzvə atılan atmaca şəklində yazılıb. bir sözlə, əsəblərini töküblər albomun üstünə. bu baxımdan da fərqli albom olduğunu buradan başa düşə bilərik.

sabrina claudio

hələ bu qədər məşhurlaşıb turlara çıxmamışdan coverləri ilə sevdiyim ifaçı.
ümumiyyətlə, bu xanım qızımız elə bir insandır ki, youtubedakı videolarına thumbnaildəki cazibədarlığına görə klikləyib səsi və mahnısı səbəbilə ilişib qalırsınız. she's feeling herself də, açığı, adama ləzzət edir.
onlardan 2-si misalçün:

(youtube: )

(youtube: )

(youtube: )

onsuz da yerinə zaten deyən azərbaycanlı

(baxma: zaur baxşəliyev verilişlərini izləməyin mənfi tərəfləri)ndən sadəcə biridir. hansı verilişinə baxmışamsa, 2 dəqiqədən bir "zaten" sözünü mütləq eşitmişəm. özü də elə vurğu qoyur ki, elə bil özündən söz kəşf edib, onunla fəxr edir.
işlədilməsini düzgün hesab etmirəm. çünki bu sözün yerinə milli/türk mənşəlli sözlərimiz kifayət qədər çoxdur.
ərəb sözləri işlətmək isə yenə də bizlik bir şey deyil, işğallar səbəbilə dilimizə nəinki ərəb, həmçinin fars, rus sözləri keçib, hamımız bilirik. sözlərin qarşılığı olmadıqda məcbur qalırıq ki, məhz fars mənşəlli, ərəb mənşəlli sözlər sərf edək. bu vəziyyətin var olması hələ o demək deyil ki, fikir verməsək də, olar, nə gəldi deyək. dilin inkişafı üçün hamı milli söz istifadəsinin necə vacib olduğunu bilməlidir axı.
buna isə amea baxmalıdır, amma sağ olsunlar, onlar da o boyda binanın içində kim varsa, yığışıblar bir konfrans zalına koronavirus sözünün mənşəyini araşdırmaqla məşğuldular.

mirzə fətəli axundov

"molla nəsrəddin" jurnalının 1911-ci ildə nəşr olunan 43-cü nömrəsində cəlil müəllim "heç bilirikmi?" məqaləsi ilə dövrün insanlarına headshot atarkən adından tez-tez söz etdiyi şəxsiyyətdir.
cəlil müəllim 50-100 insanın yığışıb fətəli bəyi yad etməsinə əsəbiləşir: "heç bilirikmi nə qayırırıq? vallah, heç özümüz də bilmirik. bu günlərdə müsəlman və qeyri-müsəlman vilayətlərdə mirzə fətəli axundovu yad edirlər. hələ necə yad edirlər!"
müəllimin dərdi budur ki, bu adamlar mirzə fətəli yaşayanda, tamaşalara, teatr səhnələrinə qadınların gəlməsinə cəhd edəndə, qadın rollarında elə məhz qadınların ifa etməsinə dəstək göstərəndə, əlifba layihəsi təqdim edəndə ona qarşı çıxan, təhdid edən insanlar deyildimi, indi də gəlib rəhmətliyə min gözəl söz deyirlər?
deyir: "bəs onda bir vaxt molla nəsrəddini niyə didib tökürdün ki, indi mirzə fətəli ilə fəxr edirsən?"
cəlil müəllimin əsəbini anlamaq mümkündür. amma rəhmətliyin balaları, ikisi də canını-qanını qoydu maarifə, xalqın dirçəlməsinə, savadlılığına, gəlmişik 21-ci əsrə, indi də texnoloji qoyunlara əncam çəkənimiz yoxdur. belə kədərli məsələlər.
məqaləni oxumaqçün üçün "Cəlil Məmmədquluzadə əsərləri" kitabının 4-cü cildinə nəzər yetirə bilərsiniz.

kitab oxumaqla özünü bir şey zənn etmək

tamamilə real olduğu kimi, 2 aydan bir özünü "aydın" hesab edən 3-4 çolpanın bir araya gəlib "niyə kitab oxumuruq" kimi başlıqlarla canlı yayımda məhz bu tipajdan olduqlarını sübut etdikləri haldır.
əvvəlcə, hər invidiualın özünə uyğun informasiya toplamaq üsulu var. bu, kimdəsə kitabdır, kimdəsə film, kimdəsə sənədli film, kimdəsə qısa videolar, bəzilərində isə bunlar heç biri - onlar, həqiqətən də, doğuşdan tənqidi düşüncə sahibidirlər və ətraf mühitləri də (misal üçün çox savadlı ailə fərdləri, intellektual dost mühiti, yaxşı orta məktəb, uğurlu universitet və sairə) icazə verir ki, o insanlar əlavə materiallara müraciət etməsinlər. bu halda demək ki, sizin (yaxud bizim) kitab oxuyub-oxumamağımız yalnız özümüzə lazım olan şəxsi informasiyadır. dünən kitab oxuyan sabah fövqəlinsana çevrilib 3-cü gözünü açmır, yəni.
daha sonra isə kitab oxuyuruqsa, nə oxuduğumuz o feildən daha çox önəm daşıyır. mənim tanıdığım insanlar var ki, "eyni ulduzun altında" kitabı ilə fotosessiya edir sırf kitab oxuduğu başa düşülsün deyə.
əgər, həqiqətən, alt mətnində əxlaqi, mental, spiritual, yaxud bunlardan başqa önəmli dəyərlər təcəssüm etdirməyən əsərləri oxuyursansa, özünün kitab oxumağınla böbürlənsən nə olar, böbürlənməsən nə.
bir də 2012-2013-dən bəri facebookda 20-30 yaşlı "kitab oxumayan insandan xeyir gəlməz" deyib şərhlərdə kitabdan danışaraq dolayı yolla özünü bəyəndirməyə çalışan insanların kitab oxumayanlara etdiyi kiber-bullinq (ona bənzər idi) insanları "ala sən canı qoy oxuyum, təki bunlar xəta-bəlalarını məndən uzaq eləsinlər" fikrinə yönəlməyə məcbur etdi. ondan sonra da araya best-sellerlər, türk yazıçılar, wattpaddən çıxıb kitab olanlar, kitab çıxaran köşə yazarları girdi, o gündən günümüz qaradı.

sözaltı etiraf

deyirəm müqəddəratın oğraşlığına bax e, sözlük. sənlə tanış olanda abituriyent bir çolpa idim, gərəksiz bir yığın fikirlərim var idi, o qədər özgüvənsiz idim ki, bir entryni yazana qədər üstündə nə qədər baş yorurdum, mən də əjdahalanmaq istəyirdim, o ard-arda əjdahalayan mələyin mənim də profilimə baş çəkməsini istəyirdim. bir də o zamanlar, sən təzə-təzə bomba yazarlarını itirmişdin, başın qarışıq idi, bilmirdin neyniyirsən, kimləri yazar edirsən, arada qaynamışdım, həyatdı da. o vaxtı hələ məsləhətxanada başlıq açanda əlim-ayağıma dolanırdı ki, görəsən, kim nə cavab verəcək, ən önəmlisi isə mən necə cavab verəcəm. çolpaydım da, çolpa.
indi heç vecimə deyil, belə baxıram ki, 4-cü nəsil yazaram, dünya talan olur olsun, nə işim var hesabı özümçün fırlanıram da.
amma yaxşı ki, tanımışam səni, bir bilsən buradan öyrəndiklərim sayəsində neçə yaşıdımla münaqişə edəndə ən düzgün fikir bildirən mən olmuşam. birlikdə böyüdük e sənlə də, valla. nə bilim, böyüyüb qarınlı dayı olacaqsan, sözlük

david gilmour

bakı vaxtı ilə saat 8-də rəsmi youtube kanalında 2016-cı ildəki solo konsertinin onlayn yayımını edən pink floyd qrupu ilə məşhurlaşmış lead vokalist və lead gitarist.
Konsert proqramı:
5 A.M., Rattle That Lock, Faces of Stone, What Do You Want from Me, The Blue, The Great Gig In the Sky, A Boat Lies Waiting, Wish You Were Here, Money, In Any Tongue, High Hopes, One of These Days, Shine On You Crazy Diamond, Fat Old Sun, Coming Back to Life, On an Island, Today, Sorrow,Run Like Hell, Time / Breathe (Reprise), Comfortably Numb, Beauty (bağlanış mahnısı) (studiya səs yazması)
reminder qoşun:

(youtube: )

van der graaf generator

qulaq asanda "bunlar king crimsonla baş-başa yarışar" dediyim möhtəşəm proq rok qrupudur.
60-ların sonlarına doğru proqresiv rok dünyasına bir işıq kimi doğulmuş bu iki qrupun nə qədər oxşadıqlarını mahnılara qulaq asaraq asanlıqla başa düşmək olar. xüsusilə də, "in the Court of the Crimson King" albomu ilə. müşahidələrimə əsasən deyə bilərəm ki, iki qrup arasında əsas fərq Van der Graaf Generator, əsasən, vokalın çalarlarına önəm verir - yəni vokalların daha rəngbərəng, dəyişkən, fərqli olmasına, King crimson isə soundların. mellotron organdan istifadə isə hər iki qrupun mahnıları üçün səciyyəvidir. ürəkdilər, bir sözlə. haqlarında bir az da oxuyub diskoqrafiyalarını araşdırdıqca entryni editləyəcəm.
bu möhtəşəm mahnını da buraya yerləşdirib sağollaşıram

(youtube: )

tiktok

haterlığı bir kənara qoyub dövrün aktuallaşdırdığı platformaları qəbul etməli olan insanların nifrət etdiyi tətbiq.
əvvəlcə, instagramda, facebookda, digər şəbəkələrdə necə ki, izlədiyiniz insanlara uyğun olaraq qarşınıza o cürə profillər çıxır, tiktokda da elədir. gen z dediyimiz bu yeni nəsil nümayəndələrinin incə zarafat anlayışına aid videoları tapa bilib bundan əylənib, həm də gülürəmsə, köhnə əfsanəvi vineların enerjisini ala bilirəmsə, demək nəyisə düz edirəm. bundan əlavə, maraqlandığınız mövzularla bağlı işlər nümayiş etdirən insanlarla doludur. skate sürürsən? platforma skate sürən insanlarla doludur. musiqiçisən? yenə burada bir çox talantlı insandan xəbərdar ola bilərsən. montajorsan? səndən 5-10, bəlkə də, daha gənc olan insanların işlərinə baxaraq ilhamlana bilərsən. rəssamsan? yenə həmçinin. yalnız iqtisadiyyat sektorunda işləyən bir insanın başa düşəcəyi zarafatları edən insanlar belə var.
global arenada artıq bir çox sənətçi mahnılarını hansısa tiktokerə verir ki, istifadə etsin və pr-nı aparsın. başa düşmürsünüz ki, reklam harada daha güclüdürsə, həmin platformanın sizin daim qarşınıza çıxmağı qaçınılmazdır. sevməsəniz belə, axır-əvvəl buna məruz qalacaqsınız, hətta özünüz də bir şans verəcəksiniz. mən də 5-6 ay əvvəl qatı hater idimsə də, indi oradakı qaqalardan, yaxud makiyajlı qızlardan, e-boylardan heç birinin videosu qarşıma çıxmır. bir gün sözlükdə tiktoku müdafiə edəcəyim ağlıma gəlməzdi, amma ohshit here we are again

musiqi jurnalistikası

dünyada bu boyda "billboard"ların, "rolling stone"ların, "clash"ların var olduğu təqdirdə azərbaycanda mövcud olmayan anlayışdır.
musiqi jurnalistikası başqa bir deyimlə musiqi tənqidi də anlanır və musiqini sevən jurnalistlərdən çox, vaxtı ikən musiqi ilə məşğul olmuş insanların yiyələndiyi peşədir.
yuxarıda sadaladığım jurnallara daha çoxunu misal vermək olar və bunu da qeyd etmək lazımdır ki, 80-ci illərdə türkiyədə də musiqi sektorunu bir-birinə vuran musiqi jurnalı olub o da "blue jean".
fanzin, jurnal, qəzet keçmişi o qədər də parlaq olmayan (klassikləri, 18-ci əsrin sonu, 19-cu əsrin əvvəllərindəki babalarımızın yaratdığı jurnal/qəzetləri kənarda tutaraq deyirəm) bir ölkə üçün musiqi jurnalistikası da xəyala yaxın bir şeydir.
hətta məhz buna görə də radiolarımızın heç birində janr bölgüsü görmək mümkün deyil. günorta xalq mahnıları verən aztv (105.0) gecə 5-də michael jackson verir. musiqi tənqidçisi, dolayı yolla janr bölgüsünə tabe tutulmuş radio sistemi olmayan bir ölkə üçün də standartdan üstün musiqi sektoru gözləmək bir az ağrılıdır. azərbaycan ölməyib, amma nəsə pis iy verir